Ἀκούσας ταῦτα ὁ Ἡγούμενος διέταξε τὸν Γερμανὸν νὰ ἀπέλθῃ πρὸς τὸν πρῴην Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριον τὸν Ε’, παροικοῦντα τότε, ὡς ἐξόριστον, εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῶν Ἰβήρων. Εὐθὺς δὲ ὡς ἔφθασε πρὸς αὐτὸν ὁ Γερμανός, ἤρχισεν ὁ Πατριάρχης νὰ διηγῆται, ὅτι κατ’ αὐτὰς εἰς τὴν Ἀδριανούπουλιν ἐμαρτύρησάν τινες μὲ τόσην σταθερότητα καὶ πίστιν, ὥστε ἐθαύμασαν καὶ αὐτοὶ οἱ ἀσεβεῖς καὶ ὅτι ἔλαβε γράμμα περὶ τῆς τοιαύτης εἰδήσεως. Τότε καὶ ὁ διδάσκαλος Γερμανός, λαβὼν ἀφορμήν, διηγήθη εἰς τὸν Πατριάρχην λεπτομερῶς ἅπαντα τὰ ὑπὸ τοῦ Ἀθανασίου ὁραθέντα. Ὁ δὲ Πατριάρχης, ταῦτα ἀκούσας, ἐδόξασε δακρυρροῶν τὸν Θεόν, τὸν διαφόρως οἰκονομοῦντα τὴν σωτηρίαν τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἔπειτα εἶπεν εἰς τὸν Γερμανόν· «Αὐτὰ ὅλα, τέκνον μου, εἶναι ἀληθῆ καὶ ἐκ Θεοῦ καὶ οὐχὶ ἐξ ἀπάτης τοῦ πονηροῦ, διότι αὕτη ἡ ὁραθεῖσα γυνὴ ἦτο ἡ Κυρία ἡμῶν Θεοτόκος. Ἀνερχόμενος δὲ ἐν εἰρήνῃ, φρόντισον νὰ ἐξοικονομήσετε τὸν νέον, προγυμνάζοντες αὐτὸν εἰς τὸ Μαρτύριον, τὸ ὁποῖον καὶ ἐγὼ εὔχομαι· εἰπὲ ὅμως εἰς αὐτὸν νὰ ἔχῃ ὑπομονὴν ἕως τέλους τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἵνα προγυμνασθῇ καλῶς καὶ τότε ἂς ὑπάγῃ μὲ τοῦ Θεοῦ τὴν χάριν».

Ταῦτα παρὰ τοῦ Πατριάρχου πληροφορηθεὶς ὁ Γερμανὸς ἀπῆλθεν εἰς τὸ Κοινόβιον καὶ ἀνήγγειλεν εἰς τὸν Ἡγούμενον τὰ τῆς μετὰ τοῦ Πατριάρχου συνομιλίας του, διεβίβασε δὲ καὶ εἰς τὸν Ἀθανάσιον τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας τοῦ Πατριάρχου, προσέθεσε δὲ εἰς αὐτὸν ὅτι ἡ γνώμη τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ Ἡγουμένου εἶναι σύμφωνος, νὰ ἔχῃ ὅμως ὑπομονὴν μέχρι τοῦ τέλους τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, διὰ νὰ προγυμνασθῇ καλῶς καὶ οὕτω νὰ γίνῃ νόμιμος ἡ ἄθλησίς του. Εἰς τοὺς λόγους τούτους ὑπήκουσεν, ὡς εὐπειθέστατος υἱὸς τῆς εὐλογίας, ὁ μακάριος, ἀδημονῶν ὅμως ἠρίθμει τὰς ἡμέρας ὡς ἔτη καὶ τὰς ὥρας ὡς μῆνας, ἐκκαιόμενος ἀπὸ τὸν ἔνθεον καὶ διάπυρον πόθον τοῦ Μαρτυρίου. Εἰς τὸ διάστημα δὲ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀνέγνωσεν εἰς αὐτὸν ὁ Πνευματικὸς τὰς ἱλαστικὰς ἡμερινὰς εὐχάς, ἐπὶ ἡμέρας ὀκτὼ καὶ πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν ἔχρισε τοῦτον διὰ τοῦ Ἁγίου Μύρου, κατὰ τὸν τύπον.

Ὅταν δὲ ἔφθασεν ἡ ἁγία Τεσσαρακοστή, ὥρισεν ὁ Ἡγούμενος νὰ ἀπέλθωσιν ὁ διδάσκαλος Γερμανὸς καὶ ὁ Ἀθανάσιος εἰς τὴν Σκήτην τῶν Ἰβήρων τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ νὰ μείνωσιν ἀρκετὰς ἡμέρας ἐν τῇ καλύβῃ τοῦ Πνευματικοῦ Νικηφόρου,