Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ τοῦ Ἐσφιγμενίτου.

ΕΙΚΟΝΑ

ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ὁ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ νέος Ὁσιομάρτυς, τῆς Αἴνου τὸ βλάστημα καὶ της σεβασμίας Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου τὸ καύχημα, ἤθλησεν ἐν Σμύρνῃ ὀλίγον πρὸ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Τούτου τὸν θαυμάσιον Βίον καὶ τὸ ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ Μαρτύριον μετὰ πολλῆς τῆς προσοχῆς ἀκούσατε, ἵνα πολλὴν καὶ ὑμεῖς τὴν ὠφέλειαν λάβητε. Διότι καὶ εἰδικώτερον διὰ τὸ Μαρτύριον τοῦ μακαρίου τούτου Νεομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου, ἀλλὰ καὶ γενικώτερον δι’ ὅλα τὰ Μαρτύρια καὶ τοὺς Βίους τῶν ἐπὶ Τουρκοκρατίας διαλαμψάντων Ἁγίων, γνωστὸν εἶναι εἰς πάντας ποίαν ὠφέλειαν ἐπροξένησαν ταῦτα εἰς τὸ πολυπαθὲς γένος ἡμῶν, κατὰ τοὺς σκοτεινοὺς χρόνους τῆς δουλείας. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην συναθροίσαντες τὰ Μαρτύρια καὶ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων ἀνδρῶν καὶ εἰς τὴν ἁπλῆν αὐτὰ μεταφράσαντες, μεγάλως ὠφέλησαν τὸ ἔθνος, ἀφοῦ δι’ αὐτῶν ἐπεξειργάσθησαν, μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν, τὴν τοῦ γένους ἀποκατάστασιν.

Διότι ποῦ τότε σχολεῖα, ποῦ διδάσκαλοι, ποῦ Πνευματικοὶ Πατέρες; Σπάνια ἦσαν τὰ πάντα· μηδαμινὰ καὶ ἀνίσχυρα τὰ ἡμέτερα· ἡ πλήμμυρα τῆς ἀσεβείας πολλή, τὸ κακὸν ἐπροχώρει καὶ ἠπείλει νὰ παρασύρῃ εἰς τὴν ἀπώλειαν ὅλα τὰ ἐν δυστυχίᾳ βιοῦντα ὑπολείμματα τῶν ὁμογενῶν μας. Δόξα ὅμως τῷ Ἁγίῳ Θεῷ τῷ μὴ τελείως παραχωρήσαντι τὴν ἐξαφάνισιν τοῦ γένους ἡμῶν διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. Διότι Χάριτι Χριστοῦ, εὑρέθησαν καὶ τότε ἄνθρωποι ζηλωταὶ καὶ ὀρθὰ φρονοῦντες, οἵτινες ἠγωνίσθησαν καὶ μετέφρασαν εἰς τὸ ἁπλοῦν τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων καὶ τοῦτο συνεκράτησε κατὰ μέγα μέρος τὸν χείμαρρον τῆς ἀσεβείας, διεφύλαξε τὸ ἔθνος ἀκέραιον, ἐλάφρυνε τὸν ζυγὸν τῆς δεινῆς αἰχμαλωσίας, ἐπαρηγόρησε τοὺς ἀπελπιζομένους ὑπὸ ἀφορήτων ψυχικῶν κακῶν Χριστιανούς, τοὺς ὁποίους κατέστησεν ὑπομονητικοὺς καὶ καρτερικοὺς εἰς τὰ βάσανα. Κατὰ μίμησιν λοιπὸν τῶν παλαιοτέρων διδασκάλων δὲν παρέλειψαν καὶ οἱ μεταγενέστεροι νὰ συνθέτωσι τοὺς Βίους καὶ τὰ Μαρτύρια τῶν νεωτέρων Ἁγίων πρὸς τὸν αὐτὸν κοινωφελῆ σκοπόν, τοῦτο δὲ μέχρι καὶ τῆς σήμερον ἐνεργεῖται. Τούτους μιμούμενος καὶ ἐγὼ ὁ ἐλάχιστος καὶ ἀνάξιος, ἐπεχείρησα νὰ συνθέσω τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου τούτου Ὁσιομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου τοῦ ἐν Σμύρνῃ ἀθλήσαντος κατὰ τὸ ἔτος ͵αωιθ’ (1819) ἐν μηνὶ Ἀπριλίῳ τῇ 19ῃ.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ Αἶνος εἶναι ἀρχαιοτάτη πόλις τῆς Θρᾴκης παρὰ τὰς ἐκβολὰς τοῦ ποταμοῦ Ἕβρου, κτισμένη ἐπὶ χερσονήσου εὑρισκομένης ἐντὸς τῆς λιμνοθαλάσσης Στεντορίδος. Ἀπὸ τοὺς πρώτους Χριστιανικοὺς χρόνους ἦτο ἕδρα Ἐπισκοπῆς, βραδύτερον Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ κατὰ τοὺς τελευταίους πρὸ τῆς ἐκεῖθεν ἀναχωρήσεως τῶν Ἑλλήνων χρόνους Μητροπόλεως. Ἡ Αἶνος ἐπανῆλθε ὑπὸ τὴν Τουρκικὴν κατοχὴν κατὰ τὸ ἔτος 1922, εὑρίσκεται δὲ νῦν ἐν παρακμῇ.

[2] Πολυάνδριον· νεκροταφεῖον.

[3] Ἡ πέμπτη ὥρα τῆς ἡμέρας ἀντιστοιχεῖ πρὸς τὴν 11ην π.μ.

[4] Νατουραλισταί, περὶ ὧν ἐνταῦθα γίνεται λόγος, καλοῦνται οἱ ὁπαδοὶ τοῦ Νατουραλισμοῦ. Ὁ Νατουραλισμὸς (naturalismus) ἀποδίδεται ἑλληνιστὶ μὲ τὴν λέξιν φυσιοκρατία. Πρόκειται δηλαδὴ ἐν ὀλίγαις λέξεσι περὶ φιλοσοφικῆς θεωρίας, ἥτις ὡς μοναδικὴν ἀρχὴν τῶν ἐν τῷ κόσμῳ ὄντων, φαινομένων καὶ γεγονότων ἀναγνωρίζει τὴν φύσιν. Διὰ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς θεωρίας ταύτης θεὸς εἶναι ἡ φύσις. Ἂς ἐξηγήσουν ὅμως οἱ κύριοι οὗτοι πῶς συμβαίνει ὥστε ὀστέα γυμνὰ καὶ ἀπεξηραμμένα νὰ ἀναβλύζουσιν ἰάματα καὶ μύρα πανεύοσμα;

[5] Βολταιρισταὶ καλοῦνται οἱ ὀπαδοὶ τῶν δοξασιῶν τοῦ Βολταίρου. Ὁ Βολταῖρος ὑπῆρξεν ὀνομαστὸς Γάλλος συγγραφεὺς καὶ ποιητὴς ἀκμάσας κατὰ τὸν ΙΗʹ (18ον) αἰῶνα. Ὑπῆρξε πολέμιος τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἔγραψε πολλὰ κατὰ τοῦ Κλήρου. Διὰ λόγους σκοπιμότητος οὐδέποτε ὡμολόγησεν ἑαυτὸν ἄθεον, ἀλλ’ οὔτε καὶ πιστόν. Εἰς τὰ συγγράμματά του ἔγραφεν· «Εἴμεθα ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι μηχαναί, ἀλλὰ σκεπτόμεναι μηχαναὶ δημιουργημέναι ἀπὸ τὸν αἰώνιον γεωμέτρην (l’ éternel géometre)». Ὁ Κλῆρος τῆς πατρίδος του κατεπολέμησε τὸν Βολταῖρον διὰ τὰ ἀντιχριστιανικὰ καὶ ἀντικληρικὰ κηρύγματά του. Εἰς τὰς παραμονὰς τοῦ θανάτου του ἐγένετο προσπάθεια συνδιαλλαγῆς του μετὰ τῶν θανασίμων ἐχθρῶν του, τῶν Κληρικῶν, ἀλλ’ ὁ Βολταῖρος ἀπέρριψε πᾶσαν πρότασιν. Ὀλίγον πρὶν ἐκπνεύσῃ τοῦ προσεκόμισαν πρὸς ὑπογραφὴν ὁμολογίαν πίστεως, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν ἀπέρριψε εἰπών· «Laissez moi monrir en paix!» (ἀφῆστε με νὰ πεθάνω ἐν εἰρήνῃ). Καὶ οὕτως ἀπέθανεν ὡς ἐχθρὸς τῆς εὐσεβείας καὶ τοῦ Κλήρου. Ἐν προκειμένῳ βολταιρισταὶ νοοῦνται οἱ κατ’ ἐπίφασιν Χριστιανοί, οἱ μὴ ἀποδεχόμενοι τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν Ἱερὸν Κλῆρον.

[6] Βλέπε περὶ τούτου ἐν σελ. 181-183 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου.

[7] Τὸ ἐν λόγῳ ἐνσφράγιστον γράμμα τῶν ἐπιτρόπων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ προὐχόντων δημογερόντων τῆς πόλεως Σμύρνης τὸ ἐκδοθὲν πρὸς πίστωσιν τῆς γνησιότητος τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου, ἐπικεκυρωμένον μὲ τὴν ἐπιγραφὴν τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Σμύρνης Ἀθανασίου, ἔχει ὡς ἑξῆς:

†Ὁ Σμύρνης Ἀθανάσιος ἐπιβεβαιοῖ. «Δηλοποιεῖται διὰ τοῦ παρόντος δημοσίου ἐνδεικτικοῦ γράμματος, ὅτι κατὰ δικαίαν αἴτησιν τοῦ Καθηγουμένου Κυρίου Ἀγαθαγγέλου Ἱερομονάχου μετὰ τῶν συναδέλφων αὐτοῦ τοῦ Κοινοβίου Ἐσφιγμένου, διὰ γράμματος αὐτῶν ἐκδοθέντος τῇ δεκάτῃ τοῦ λήγοντος Φεβρουαρίου εἰς τὸ νὰ παραδώσωμεν πρὸς ἐπὶ τούτῳ ἀπεσταλμένου συναδέλφου αὐτῶν ὁσιολογιωτάτου Κυρίου Μακαρίου, ἐκ τῶν ἁγίων Λειψάνων τοῦ ἐν ταύτῃ τῇ πόλει πρὸ χρόνων καρατομηθέντος Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἀγαθαγγέλου, ὡς θεωρουμένου ἡμετέρου γνησίου ἀδελφοῦ καὶ συμμονάζοντος, διετάξαμεν διὰ συναινέσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιερέως Ἁγίου Σμύρνης Κυρίου Ἀθανασίου, τοὺς Κυρίους ἐπιτρόπους τῆς ἐνταῦθα Ἐκκλησίας τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου καὶ παρέδωκαν ἐκ τῶν εἰς τὸ ταμεῖον τῆς αὐτῆς Ἐκκλησίας ἁγίων Λειψάνων, ὄντων τοῦ ρηθέντος Νεομάρτυρος, τὴν τιμίαν δεξιὰν χεῖρα καὶ πόδα, τὴν μίαν πλευρὰν καὶ τὴν τιμίαν Κάραν, διὰ νὰ μεταφέρῃ ταῦτα εἰς τὸ ρηθὲν Κοινόβιον, ἅτινα ὁμολογοῦμεν καὶ βεβαιοῦμεν ἡμεῖς τε καὶ οἱ μνησθέντες ἐπίτροποι, ὅτι ἀναμφιβόλως καὶ ἀδιστάκτως γνήσια Λείψανα τοῦ μνησθέντος Νεομάρτυρος. Ὅθεν εἰς ἔνδειξιν ἐγένετο τὸ παρὸν δημόσιον ἔγγραφον, ὑπογεγραμμένον παρὰ τῶν μνησθέντων ἐπιτρόπων καὶ παρ’ ἡμῶν τῶν δημογερόντων, ἐπικυρωμένον δὲ καὶ παρὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου ἡμῶν Ἀρχιερέως, ἵνα ἔχῃ τὸ κῦρος καὶ τὴν ἰσχὺν ἐν παντὶ καιρῷ. Τῇ 29ῃ Φεβρουαρίου 1844, οἱ Δημογέροντες τῆς πόλεως Σμύρνης καὶ οἱ Ἐπίτροποι τοῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Σμύρνῃ, Ν. Μανδᾶς, Ἰωάν. Τζοκμαγιόπουλος, Ἰωάν. Μαϊμαροῦγλος, Νικόλαος Δ. Κούτπας, Δημήτριος Ταχμιντζῆς.» [Σφραγὶς τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου] [Σφραγὶς τοῦ κοινοῦ τῆς πόλεως Σμύρνης].