Ἐξ ἐκείνων δὲ οἵτινες ἐκτυπήθησαν ἢ ἐδάρησαν ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς εἰς τὸν τόπον ὅπου ὁ Ἅγιος ἐμαρτύρησεν, οἱ μὲν ἔλεγον· «Δέκα ραβδισμοὺς ἐλάβομεν καὶ ἂς εἴχομεν λάβει περισσοτέρους διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Ἁγίου». Οἱ δέ· «Μεγάλην εὐφροσύνην ᾐσθανόμεθα ὅτε μᾶς ἐκτύπων, ἀλλ’ εἴθε καὶ ἄλλοτε νὰ αἰσθανώμεθα τοιαύτην ἀγαλλίασιν, ἂς κατέκοπτον δὲ καὶ τὰ μέλη μας». Ἄλλοι δὲ ἄλλο τι χαρμόσυνον ἔλεγον.

Κατὰ δὲ τὴν Κυριακὴν τὸ πρωῒ μετέβη εἰς τὸν τόπον τοῦ Μαρτυρίου εἷς ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καὶ πλησιάσας εἰς τὸ ἅγιον Λείψανον, ἀφοῦ ἔκαμε τρεῖς μεγάλας μετανοίας γονυκλιτάς, τὸ ἠσπάσθη μὲ εὐλάβειαν· οἱ δὲ περιστοιχοῦντες Ἀγαρηνοὶ δὲν ὡμίλησαν οὐδόλως, ἐνῷ τὴν προηγουμένην ἡμέραν οὐδένα ἄφηναν νὰ πλησιάσῃ. Ὅθεν ὁ Γερμανός, κινούμενος ἐκ περιεργείας, ἠρώτησε περὶ τούτου Χριστιανούς τινας συναναστρεφομένους μὲ τοὺς ἀσεβεῖς ἐκείνους. Οὗτοι δὲ διηγήθησαν, ὅτι τὴν νύκτα ἐκείνην ἐφύλαττον τὸ ἅγιον Λείψανον δύο μόνον ἀγρυπνοῦντες, κοιμωμένων ἐκεῖ τῶν λοιπῶν φυλάκων, οἵτινες ἀκούοντες ταραχὴν ἐπὶ τοῦ θείου Λειψάνου, ἐπλησίασαν τοῦτο καὶ τὸ εἶδον καθήμενον. Τοῦτο τοὺς ἐξέπληξεν. Ὅθεν παρατηροῦντες αὐτὸ μετὰ τρόμου, ἔβλεπον ὅτι τοῦτο ἀνίστατο μόνον καὶ πάλιν ἔπιπτεν, ἐπὶ τρεῖς ὁλοκλήρους ὥρας. Τὸ θαῦμα τοῦτο ἰδόντες οἱ δύο ἐκεῖνοι Ἀγαρηνοί, τὸ διηγήθησαν καὶ εἰς τοὺς λοιποὺς φύλακας, καθὼς καὶ εἰς ἄλλους Τούρκους καὶ φίλους των Χριστιανούς, τινὲς ἐκ τῶν ὁποίων συνέπεσε νὰ ἐρωτηθῶσι καὶ παρὰ τοῦ Πατρὸς Γερμανοῦ. Εἷς δὲ ἐκ τῶν δύο ἐκείνων Ἀγαρηνῶν, οἵτινες ἐφύλαττον τὸ ἅγιον Λείψανον, ἦτο ὁ δήμιος, ὁ ἀποκεφαλίσας τὸν Ἅγιον. Κατὰ θείαν δὲ οἰκονομίαν ἠρώτησεν οὗτος φιλαλήθη τινὰ Χριστιανὸν νὰ τοῦ ἐξηγήσῃ τὸ θαῦμα. Ὁ δὲ Χριστιανὸς ἀπεκρίθη· «Τὸ θαῦμα δηλοῖ ὅτι ἂν καὶ τὸν ἀπεκεφαλίσατε, ὅμως ὡς Μάρτυς ζῇ ἐν τῷ Χριστῷ καὶ ὅταν θέλῃ ἐγείρεται». Τοῦτο τοὺς ἔκαμε νὰ περιστείλουν τὴν ὀργήν των καὶ νὰ μὴ ἐμποδίζουν τοὺς Χριστιανοὺς νὰ προσέρχωνται κατὰ τὰς ἄλλας δύο ἡμέρας κατὰ τὰς ὁποίας ἔκειτο ἐκεῖ τὸ ἅγιον Λείψανον.

Αὐτὸς λοιπὸν ὁ φιλαλήθης Χριστιανός, ἐλθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἱεροδιδασκάλου Γερμανοῦ, ἐβεβαίωσεν ὅσα οἱ ἄλλοι Χριστιανοὶ τοῦ εἶπον, ἔκτοτε δὲ ὁ δήμιος ἐκεῖνος καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν Ἀγαρηνῶν ὑπελήπτοντο τὸν Ἅγιον καὶ ἐκάλουν αὐτὸν σεΐτ, ἤτοι Μάρτυρα. Ἤρχισε δὲ τὴν Κυριακὴν ἐκείνην νὰ εὐωδιάζῃ τὸ ἅγιον Λείψανον, γεγονὸς τὸ ὁποῖον διεδόθη εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ ἔτρεχον ἐκεῖ πολλοί, οἵτινες ᾐσθάνοντο πράγματι τὴν εὐωδίαν.