Ταῦτα καὶ ἄλλα ὅμοια ἐκείνου εἰπόντος ἐξίσταντο πάντες καὶ παρηκολούθουν ἔκθαμβοι, δοξάζοντες τὸν Θεὸν τὸν ἀξιώσαντα αὐτοὺς νὰ ἴδωσι τοιαῦτον θαυμάσιον καὶ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν ἠσπάζοντο τὸν ἅγιον δάκτυλον. Τότε εἶπεν ὁ κὺρ Ἀθανάσιος εἰς τὸν Γερμανόν· «Πάτερ μου, σεῖς ἔχετε πολλὰ τοιαῦτα ἅγια εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος· χάρισόν μοι αὐτὸ ἵνα τὸ δεικνύω εἰς τοὺς ἀθέους βολταιριστὰς νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν ἁγίαν Πίστιν ἡμῶν». Ὁ δὲ Γερμανὸς τοῦ εἶπεν ἀμέσως· «Χάρισμά σου». Οὕτω λοιπὸν ἐκράτησεν ὁ Ἀθανάσιος τὸν ἱερὸν δάκτυλον. Ἔπειτα παρέδωκεν εἰς αὐτὸν τὰ ἄλλα, ἤτοι τὸν αἱματωμένον χιτῶνα καὶ τὸ ἐσώρρουχον, ἐκ τῶν ὁποίων καὶ πάλιν ἠναγκάσθη νὰ διανείμῃ τὰ ἡμίση εἰς πάντας ὅσοι παρευρίσκοντο ἐκεῖ κατ’ ἐπίμονον αὐτῶν αἴτησιν, τὰ δὲ ἄλλα ἡμίση ἐκράτησεν ἐκεῖνος.

Καιρός, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, εἶναι τώρα νὰ εἴπωμεν καὶ περὶ τῶν διὰ τοῦ ἁγίου Λειψάνου τελεσθέντων, Θεοῦ εὐδοκίᾳ, θαυμάτων, εἰς δόξαν τοῦ διὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν μαρτυρήσαντος Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου καὶ μάλιστα τοῦ προανάρχου Θεοῦ, ὅστις ἐδωρήσατο εἰς αὐτὸν τὴν χάριν ταύτην. Πρῶτον δὲ εὐεργετηθέντα ὑπὸ τοῦ Ἁγίου νὰ ἀναφέρωμεν τὸν προρρηθέντα κὺρ Ἀθανάσιον. Οὗτος μεθ’ ἡμέρας τινὰς πορευθεὶς εἰς τὴν πατρίδα του Χίον, εἰς τὸν οἶκόν του, εὗρε τὸν πρωτότοκον υἱόν του πνέοντα τὰ λοίσθια καὶ ἀποφασισθέντα ἀπὸ τοὺς ἰατρούς. Εὐθὺς τότε ἔθεσεν ἐπὶ τοῦ ἀσθενοῦς τὸν ἅγιον ἐκεῖνον δάκτυλον καὶ τὸ μέρος τῶν ἐνδυμάτων τὰ ὁποῖα εἶχε μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ παρευθὺς ἀνέλαβεν ὁ ἀσθενὴς καὶ ἠγέρθη ὅλος ὑγιής. Τοῦτο διηγήθη μετὰ καιρὸν ὁ ἴδιος ὁ Ἀθανάσιος εἰς τὸν Ἱεροδιδάσκαλον Γερμανόν.

Ἀναχωρήσας δὲ καὶ ὁ Ἱερομόναχος καὶ Ἱεροδιδάσκαλος Γερμανὸς ἀπὸ τὴν Σμύρνην, ἤρχετο διὰ πλοίου εἰς τὸ Ὄρος. Ἐνῷ δὲ διέπλεον τὸν Ἄθωνα συνέβη μεγάλη τρικυμία καὶ αὐτὸς ἔκειτο ναυτιῶν καὶ ἀναίσθητος. Εἶδε τότε ἐν ὁράματι τὸν Ἅγιον ἱστάμενον πλησίον του, φαιδρόν. Ὅθεν ὑπὸ περιεργείας δῆθεν κινούμενος, τὸν ἠρώτησεν· «Ἀδελφέ μου Ἀγαθάγγελε, ποῦ ὑπάγεις;». Ὁ δὲ Ἅγιος μὲ γλυκεῖαν φωνὴν καὶ ἱλαρὸν ὄμμα ἀπεκρίθη· «Ἔρχομαι ἵνα ὑπάγωμεν εἰς τὴν Μονήν μας καὶ μετ’ ὀλίγον θέλομεν φθάσει εἰς τὴν Μονὴν τῶν Ἰβήρων ἀσφαλῶς». Τότε ὁ Γερμανὸς ἀπαντᾷ· «Σύ, ἀδελφέ μου, ἀπέθανες». Ὁ Μάρτυς ὅμως ἀπεκρίθη· «Ὄχι δὲν ἀπέθανον, ἀλλὰ ζῶ ὡς μὲ βλέπεις». Ὁμοῦ δὲ μὲ τὸν λόγον τοῦτον ὁ Γερμανὸς ἐξύπνησεν.