Εἷς ζηλωτής, ἐκ τῶν βαφέων, ἔνθερμος Χριστιανός, ἱστάμενος πρὸ τῶν ἄλλων ἐπὶ τοῦ τόπου ὅπου ἔπεσεν ἡ μαρτυρικὴ κεφαλὴ καὶ ἐχύνετο κρουνηδὸν τὸ τίμιον αἷμα, ἔρριψεν ἐπὶ τοῦ αἵματος τὸ περὶ τὴν κεφαλήν του περίδεμα, προσποιηθεὶς ὅτι τοῦ ἔπεσε. Διὰ τούτου δὲ ἀφοῦ ἐσπόγγισε τὸ αἷμα τὸ περιετύλιξε. Οἱ δὲ παρεστῶτες Χριστιανοί, ἁρπάσαντες τὸν κεφαλόδεσμον τὸν ἔκοψαν μὲ εὐλάβειαν εἰς λεπτὰ τεμάχια, τὰ ὁποῖα διεμοίρασαν μεταξύ των. Τοῦτο ἰδόντες οἱ Ἀγαρηνοὶ ἤρχισαν νὰ κτυποῦν ἀνηλεῶς πάντα Χριστιανόν, τὸν ὁποῖον εὕρισκον ἐμπρός των. Οἱ δὲ Χριστιανοί, ἂν καὶ τυπτόμενοι, μᾶλλον ἔχαιρον καὶ μὲ ἀλαλαγμὸν ἐδοξολόγουν τὸν Κύριον λέγοντες· «Δόξα σοι ὁ Θεός». Εἷς δὲ Ἀρμένιος ἀνέκραξε τουρκιστὶ μεγαλοφώνως ἔμπροσθεν αὐτῶν· «Εἷς εἶναι ὁ Χριστός, τί φθονεῖτε καὶ μᾶς κτυπᾶτε ἀπὸ τὴν κακίαν σας; Κόψατε καὶ ἡμᾶς, δὲν σᾶς φοβούμεθα». Τὰ αὐτὰ ἔλεγον καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι μὲ ἐνθουσιασμόν, διότι εἶχον ζῆλον ἔνθεον τὰ ἀποθάτωσιν ὅλοι διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ταῦτα ἀκούσαντες πάντες οἱ ἀσεβεῖς ἐξεπλάγησαν καὶ ἀπέμειναν κατῃσχυμμένοι. Πάντες δὲ οἱ Χριστιανοὶ ἐπεθύμουν κατ’ ἐκείνην τὴν στιγμὴν νὰ θανατωθῶσι δι’ ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τρόπος θανάτου δὲν εὑρίσκετο δι’ αὐτούς. Ὡς νικηταὶ ὅμως καὶ τροπαιοῦχοι ἔτρεχον χαίροντες καὶ ἀγαλλόμενοι πρὸς τὰς οἰκίας των, τοὺς συγγενεῖς των καὶ τοὺς γνωστούς.

Ὁ δὲ τόπος ἐκεῖνος τοῦ τζαμίου τοῦ κάστρου, εἰς τὸν ὁποῖον ἐθανατώθη ὁ Ἅγιος, ἐγένετο κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας μεγαλοπρεπὲς προσκύνημα, διότι ἕκαστος Χριστιανός, Ὀρθόδοξος καὶ ἑτερόδοξος, δεκάκις τῆς ἡμέρας σχεδὸν διήρχετο ἐκεῖθεν, ἵνα θεωρήσῃ τὸ ἅγιον Λείψανον κείμενον κατὰ γῆς. Περιεκύκλουν δὲ τοῦτο οἱ Ἀγαρηνοὶ φοβούμενοι μήπως οἱ Χριστιανοὶ ὁρμήσωσι καὶ τὸ ἁρπάσωσιν. Ὄχι δὲ μόνον ὁ κοινὸς λαὸς ἔχαιρε καὶ ηὐφραίνετο, ἀλλὰ καὶ ὅλος ὁ ἱερὸς τῶν εὐσεβῶν Κληρικῶν σύλλογος, Ἀρχιερεῖς, Ἀρχιμανδρῖται, Πρωτοσύγκελλοι, Ἱερεῖς, Διάκονοι, διδάσκαλοι, ὑποδιδάσκαλοι καὶ ὅλοι οἱ πεπαιδευμένοι καὶ ἄρχοντες, ἐμπορευόμενοι καὶ ἐν γένει ἅπας ὁ λαός, ἄλλην ὁμιλίαν δὲν εἶχον, εἰ μὴ μόνον νὰ συγχαίρωνται δοξολογοῦντες τὸν Κύριον καὶ ἐγκωμιάζοντες τὸν ἀήττητον Μάρτυρα. Ἔλεγον δὲ μεταξύ των· «Πολλάκις ἐδοκιμάσαμεν χαρὰς διαφόρους κατὰ καιρούς, ἀλλὰ τὴν χαρὰν ταύτην, τὴν ὁποίαν ἐλάβομεν ἐκ τοῦ Μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου, ὄχι μόνον δὲν τὴν ᾐσθάνθημεν οὐδέποτε ἄλλοτε, ἀλλ’ οὔτε δυνάμεθα νὰ τὴν περιγράψωμεν διὰ λόγου».