Τότε ὁ ἡγεμών, πεισθεὶς πλέον διὰ τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης αὐτοῦ, καταισχυνθεὶς δὲ καὶ διότι δὲν ἴσχυσαν εἰς τίποτε αἱ τόσαι συμβουλαὶ καὶ ὑποσχέσεις του, ὥρισε νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ τὸν Ἅγιον Μάρτυρα τὴν χρυσῆν ἐκείνη στολήν, ἀφοῦ δὲ ἔπραξαν τοῦτο, ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἔκλεισαν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν. Ὁ δὲ προαναφερθεὶς Νικόλαος, ἰδὼν αὐτὸν ἐνδεδυμένον καὶ φοβηθεὶς διὰ τὴν ἀνέλπιστον μεταβολήν, ἐκάθητο εἰς μίαν γωνίαν περίλυπος. Πλησιάσας τότε ὁ Μάρτυς εἶπε πρὸς αὐτόν· «Μὴ φοβεῖσαι, ἀδελφέ, διότι εἶναι ἀδύνατον νὰ μεταβάλωσι τὴν γνώμην μου οἱ ἀσεβεῖς· ἐγὼ μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ μου εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι πάντοτε ὁ αὐτὸς Ἀγαθάγγελος. Ὅθεν οὔτε τὰς τιμωρίας αὐτῶν ὑπολογίζω, οὔτε τὰς κολακείας των καὶ ἂς κάμουν εἰς ἐμὲ ὅ,τι θέλουν». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Νικόλαος ἐχάρη καθ’ ὑπερβολὴν καὶ εἶπε· «Φαίνεται ὅτι ὁ κὺρ Ἀθανάσιος ὁ Χῖος, ἐπειδὴ εἷναι φίλος τοῦ ἡγεμόνος, ἐμεσίτευσε πρὸς αὐτὸν διὰ νὰ σὲ σώσῃ». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Μάρτυς ἔγραψεν ἀμέσως πρὸς τὸν Ἀθανάσιον, παρακαλῶν τοῦτον καὶ ὁρκίζων εἰς τὸν Θεὸν νὰ μὴ κάμῃ καμμίαν αἴτησιν περὶ αὐτοῦ εἰς τὸν ἡγεμόνα, ἀλλὰ νὰ ἀφήσῃ τοὺς ἀσεβεῖς νὰ τὸν βασανίσωσιν ὅσον καὶ καθὼς θέλουσι· μόνον δὲ οἱ Χριστιανοὶ καὶ ὅσοι τὸν ἀγαπῶσι νὰ κάμνωσι δεήσεις πρὸς τὸν Κύριον, ἵνα τὸν ἐνισχύσῃ εἰς τὸ νὰ τελειώσῃ τὸν δρόμον του.

Τὴν ἐπιστολὴν ταύτην λαβὼν ὁ προρρηθεὶς Ἀθανάσιος ἔσπευσεν εὐθὺς εἰς τὴν Μητρόπολιν καὶ ἐπέδειξεν αὐτὴν εἰς τὸν Ἀρχιερέα. Παρευρέθησαν δὲ τότε ἐκεῖ καί τινες τῶν προκρίτων καὶ τῶν ἐξεχόντων, οἵτινες ἐδόξασαν τὸν Θεὸν καὶ μετὰ δακρύων εἶπον· «Αὕτη ἡ ἐπιστολὴ ὁμοιάζει μὲ ἐκείνην τὴν ὁποίαν ἔγραψεν ὁ Θεοφόρος Ἰγνάτιος πρὸς τοὺς ἐν Ρώμῃ πιστούς, παραγγέλλων εἰς αὐτοὺς νὰ μὴ κάμουν οὐδεμίαν μεσιτείαν δι’ αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἀφήσωσι νὰ φαγωθῇ ἀπὸ τὰ θηρία». Ἔφερε δὲ καὶ ὁ Γερμανὸς ἐπιστολὰς ἀπὸ τὸν Ἡγούμενον τοῦ Ἐσφιγμένου πρὸς τὸν Ἀρχιερέα καὶ τὸν Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην Ἐπιφάνιον, διὰ τῶν ὁποίων παρεκάλει αὐτοὺς νὰ παραγγείλωσιν εἰς τοὺς Χριστιανούς, ἵνα δεηθῶσι πρὸς τὸν Θεὸν νὰ ἐνισχύσῃ τὸν Μάρτυρα, τὰς ὁποίας ὅμως δὲν ἐπέδωσεν εἰς αὐτοὺς ἀμέσως, ἀλλὰ τὰς ἐκράτησε μέχρι τότε· διότι ἐὰν ἐλάμβανον αὐτὰς πρότερον, ἴσως ἤθελον ἐμποδίσει τὸν Μάρτυρα ἀπὸ τὸν σκοπόν του, καθὼς καὶ εἰς ἄλλους ἐποίησαν.