Ὅθεν ὁ κριτής, θαυμάσας τὴν γενναιότητα τῆς ψυχῆς του, ἐνέδυσεν αὐτὸν ὅλα του τὰ ἐνδύματα καὶ τὸν ἀπέστειλεν εἰς τὸν ἡγεμόνα κατὰ τὴν διαταγήν του. Τὸ δὲ πλῆθος τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὡς καὶ τὸ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἀσεβῶν, νομίσαντες ὅτι ἔφερον αὐτὸν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, ἵνα τὸν ἀποκεφαλίσωσι, συνήχθησαν, περιμένοντες ἕως δύο ὥρας. Μαθόντες ὅμως κατόπιν, ὅτι τὸν ὡδήγουν ἐνδεδυμένον πρὸς τὸν ἡγεμόνα, ἀνεχώρησαν περίλυποι, νομίσαντες ὅτι ἐπέστρεψεν εἰς τὴν ἀσέβειαν. Μεταξὺ δὲ τοῦ πλήθους ἵστατο καὶ ὁ μιαρώτατος πρῴην αὐθέντης του, πρὸς τὸν ὁποῖον εἶπεν εἷς τῶν Ἀγαρηνῶν· «Ἰδοὺ τὸν συνοδεύουσιν ἐνδεδυμένον· ἴσως λοιπὸν νὰ μετέβαλε γνώμην». Ὁ δὲ τοῦ ἀπεκρίθη· «Φρονῶ ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ μετέβαλε γνώμην, διότι γνωρίζω καλῶς τὸ πεῖσμα του». Ταῦτα εἰπὼν προεφήτευσεν ὡς ὁ Καϊάφας.

Ἀφοῦ λοιπὸν ὡδήγησαν τὸν Ἅγιον εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἡγεμόνος καὶ τὸν παρουσίασαν πρὸ αὐτοῦ, ὥρισε καὶ ἐκεῖνος νὰ τὸν φυλακίσωσιν. Ἐξέδυσαν τότε αὐτὸν πάλιν οἱ στρατιῶται καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακήν, κλείσαντες σφιγκτὰ τοὺς πόδας του εἰς τὸ ξύλον, ὡς καὶ πρότερον. Κατ’ ἐκείνην τὴν ὥραν ἔλαβεν ὁ ἐπίτροπος τῆς Μονῆς Προσκυνητὴς Κωνσταντῖνος τὸ πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν Γερμανὸν γράμμα τοῦ Μάρτυρος, διαλαμβάνον τὰ ὅσα κακὰ ἐποίησαν εἰς αὐτὸν καὶ ἀναγνώσαντες ἐδόξασαν τὸν Θεόν, διότι ἀμέσως ᾐσθάνθησαν καλὰς ἐλπίδας. Ὁ δὲ ἡγεμών, μετὰ τρεῖς ὥρας, ὥρισε νὰ φέρωσι τὸν Μάρτυρα ἔμπροσθέν του. Τότε ἐνέδυσαν αὐτὸν στολὴν ὁλόχρυσον καὶ ἀφοῦ τὸν ἔφερον ἐκεῖ τὸν διέταξεν ὁ κριτὴς νὰ καθίσῃ πλησίον του· τοῦ προσέφερον δὲ τσιμπούκιον καὶ καφὲ καὶ ἄλλας πολλὰς περιποιήσεις προσέφερον εἰς αὐτόν. Ἔπειτα ἤρχισεν ὁ ἡγεμὼν νὰ τὸν κολακεύῃ καὶ νὰ τὸν παρακαλῇ ἐπιμόνως, ὑποσχόμενος ὅσα ἠδύνατο. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Μάρτυς ἐσιώπα, ἐνόμισεν ὁ ἡγεμὼν ὅτι μετέβαλε γνώμην. Ὅθεν ὥρισε νὰ φέρωσιν ὕδωρ νὰ νιφθῇ καὶ μετὰ τοῦτο νὰ προσκυνήσῃ τὸν ἀντίχριστον Μωάμεθ.

Τότε ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἐγερθεὶς πάραυτα ἐπροσκύνησε, χριστιανικῶς, ποιήσας τὸν Σταυρόν του καὶ λέγων· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν». Ἐκπλαγεὶς δὲ ὁ ἡγεμὼν διὰ τὴν πρᾶξιν του ταύτην, λέγει πρὸς αὐτόν· «Τί κάμνεις;». Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Τοῦτο εἶναι τὸ ἰδικόν μου προσκύνημα».