Ἡ ἀγαθὴ αὕτη γυνὴ δὲν ἔπαυε νὰ ἐπικαλῆται τὴν τοῦ Θεοῦ ἀγαθότητα διὰ τῆς μεσιτείας τοῦ πιστοῦ Αὐτοῦ θεράποντος, τοῦ θείου καὶ ἱεροῦ Μακαρίου· ὥστε ἀφ’ οὗ ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἐνήστευσε καὶ προσηυχήθη, νύκτα τινὰ εἶδε καθ’ ὕπνον, ὅτι Μοναχός τις γέρων, ἄνωθεν αὐτῆς ἱστάμενος, εἶπε· «Ἔχε θάρρος, ἦλθον ἵνα σὲ ἰατρεύσω». Ἡ δὲ γυνὴ ἐκείνη ἠρώτησε· «Ποῖος εἶσαι καὶ ἀπὸ ποῦ ἔρχεσαι;». Ὁ δὲ Ἅγιος δεικνύων πρὸς τὴν κατεύθυνσιν τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ἀπεκρίθη· «Ἀπὸ τὰ μέρη ταῦτα». Ταυτοχρόνως ἤρχισε νὰ καθαρίζῃ τὴν πληγὴν τοῦ ποδὸς αὐτῆς, αἰσθανθεῖσα δὲ ἐκείνη σφοδρὸν πόνον, ἐφώναζεν· ὁ δὲ Ἅγιος εἶπε πρὸς αὐτήν· «Σιώπα, ἰδοὺ σὲ ἰάτρευσα· γνώριζε δὲ καὶ ὅτι ὁ νομιζόμενος χαμένος υἱός σου ζῇ καὶ εὑρίσκεται εἰς Κωνσταντινούπολιν, παρὰ τοῦ ἑτέρου δὲ τοῦ ἐν τῇ Ἀνατολῇ διαμένοντος μέλλεις νὰ λάβῃς αὔριον ἐπιστολήν, συνοδευομένην ἀπὸ δέκα πέντε γρόσια καὶ ἑβδομήκοντα ὀκάδας ἀλεύρου». Ταῦτα ἀκούσασα ἡ δεινοπαθοῦσα, ἐξύπνησεν ἔντρομος καὶ διατάσσει τὴν πλησίον αὐτῆς κοιμωμένην θυγατέρα νὰ φέρῃ φῶς· βλέπει δέ, ὤ τοῦ ἐξαισίου τῷ ὄντι τερατουργήματος! τὸν περὶ τὴν πληγὴν τοῦ ποδὸς ἐπίδεσμον ἐρριμμένον καὶ τὸ ἀπόστημα κεκλεισμένον, μόλις δὲ ἐφαίνετο μικρὸν ταύτης σημεῖον.
Τὴν ἐπιοῦσαν προσέτρεξαν οἱ γείτονες καὶ ἄλλοι πολλοὶ Χριστιανοί, οἵτινες ἐξεπλάγησαν ἰδόντες τὸ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Μακαρίου τῇ Θείᾳ εὐδοκίᾳ καὶ χάριτι ἐπιτελεσθὲν θαῦμα ἐπὶ τῆς ἀπηλπισμένης ταύτης γυναικὸς καὶ προσέτι διὰ τὴν αὐθημερὸν παραλαβὴν τῆς παρὰ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς ἐπιστολῆς, μετὰ τῶν χρημάτων καὶ τοῦ ἀλεύρου. Αὕτη δὲ ἀπήρχετο καὶ παρέμενεν εἰς τὸν Ἅγιον Πέτρον ἐπὶ τεσσαράκοντα κατὰ συνέχειαν ἡμέρας καὶ μέχρι τοῦ τέλους της μετέβαινε κατὰ διαστήματα ἐκεῖ, ἀποδίδουσα εἰς τὸν Ἅγιον Μακάριον εὐγνωμόνως τὰς διὰ τὴν θεραπείαν αὐτῆς εὐχαριστίας. Ταῦτα δὲ πάντα ἂς εἶναι διὰ τοὺς ἀπιστοῦντας ἐναργεῖς ἀποδείξεις τῶν ἀληθινῶν τοῦ Ἁγίου θαυμάτων, εἰς τὰ ὁποία προσθέτομεν καὶ τὸ ἑπόμενον.
Ἡ θυγάτηρ τοῦ ἰατροῦ Ἀλμανάχου, Λούλα, τῆς ὁποίας ὁ ἀνὴρ ὀνομάζεται Ἀντώνιος, πάσχουσα ἐπὶ τέσσαρα ἔτη ἐκ νόσου γυναικολογικῆς, κατήντησεν εἰς ὁλοσώματον παραλυσίαν καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ κινήσῃ μήτε τὰς χεῖρας, μήτε τοὺς πόδας αὐτῆς, ὑπηρετεῖτο δὲ εἰς τὰς ἀνάγκας αὐτῆς ὡς βρέφος ὑπὸ τῆς θεραπαίνης.