Τά Θαύματα Τοῦ Ἁγίου Μακαρίου.

ΠΛΗΣΙΟΝ τοῦ περιωνύμου Ναοῦ τῶν Ταξιαρχῶν, ὅστις κοινῶς ὀνομάζεται Καμπάνα, κεῖται καὶ ἕτερος Ναὸς τῆς Θεοτόκου, ὅστις καλεῖται Μαρμαριώτισσα. Ἐν τῇ ἐνορίᾳ δὲ ταύτῃ κατοικεῖ γυνή τις καλουμένη Ἀγγεροῦ, τῆς ὁποίας ὁ ἀνὴρ Φραγκούλης ὀνομαζόμενος, δυτικὸς ὢν πρότερον, μετεστράφη, ἐγκολπωθεὶς τὸ ἡμέτερον ἀνατολικὸν δόγμα διὰ τοῦ θείου Βαπτίσματος. Τούτων δὲ ἡ τετραετὴς θυγάτηρ Ἀργυρή, προσβληθεῖσα ὑπὸ τῆς δεινῆς καὶ ἐπικινδύνου νόσου τῆς εὐλογίας κατέστη οἰκτρὸν καὶ ἐλεεινὸν θέαμα, καθὸ τιμωρουμένη συνεχῶς ἐπὶ τέσσαρα ἔτη ὑπὸ δεκατεσσάρων πληγῶν ἃς ἐπέφερεν ἡ νόσος εἰς τὸν δεξιὸν αὐτῆς βραχίονα καὶ ἡμεῖς, ἰδίοις ὀφθαλμοῖς ἰδόντες αὐτὰς ἐφρίξαμεν. Κατὰ τὸ διάστημα δὲ τοῦτο βασανιζομένη παρηκολουθεῖτο ὑπὸ τοῦ ἀρίστου τῶν ἐν Χίῳ χειρούργων Δομινίκου, ὅστις καὶ πολλὰ μικρὰ ὀστᾶ ἐξέβαλεν ἀπὸ τῶν πληγῶν της. Τρομεροὺς δὲ πόνους ὑποφέρουσα ἡ δυστυχὴς, οὐδόλως ὠφελεῖτο, ἀλλὰ μᾶλλον ὥδευε πρὸς τὸν θάνατον· διότι ἡ χεὶρ αὐτῆς κατέστη παράλυτος ὡς νεκρά, ἀπὸ τοῦ τραχήλου διὰ μανδηλίου ἐξηρτημένη καὶ πρὸς τὴν παλάμην ἐστραμμένα ἔχουσα τὰ δάκτυλα.

Διαδοθείσης δὲ τῆς φήμης, ὅτι ἐτελεύτησεν ὁ ἱερὸς Μακάριος, ἡ μήτηρ τῆς πασχούσης, ἥτις ἔτρεφε μεγίστην εὐλάβειαν καὶ σέβας πρὸς τὸν Ἅγιον τοῦτον Πατέρα, εὐθὺς ὡς ἤκουσε τὸ θλιβερὸν αὐτὸ γεγονός, ἔσπευσεν ἵνα προφθάσῃ τὴν κηδείαν αὐτοῦ. Οὕτω λοιπὸν τὸ μὲν θυγάτριον αὐτῆς ἔδωκεν ἵνα φέρῃ εἰς φίλον ἐπὶ ὄνου ἐκεῖ ἀπερχόμενον, αὕτη δὲ μετὰ τῆς ἀνεψιᾶς ἔτρεχε κατόπιν πεζῆ. Προηγηθεὶς δὲ ὁ προαναφερθεὶς Χριστιανὸς ἔφθασε μετὰ τῆς κόρης εἰς τὸ τοῦ ἱεροῦ Μακαρίου οἴκημα καὶ διηγήθη τὸ δεινὸν αὐτῆς πάθος εἰς τὸν ἐκεῖ παρόντα ὑπηρέτην, ὅστις εὐσπλαγχνισθεὶς εἰσῆλθεν εἰς τὸ κελλίον, ὁπόθεν ἔλαβε τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου καὶ δι’ αὐτοῦ ἐσταύρωσεν ἐν πίστει καὶ πεποιθήσει τὴν χεῖρα τοῦ κορασίου. Μετ’ ὀλίγον δὲ ἔφθασεν ἐκεῖ καὶ ἡ μήτηρ μετὰ τῆς ἀνεψιᾶς αὐτῆς Ροξανδρίτσας, ὅπου ἀφοῦ προσεκύνησε καὶ προσηυχήθη ἐπανῆλθεν εἰς τὸν οἶκόν της.

Ἀλλ’ ὤ τοῦ θαύματος! Βλέπει αἴφνης τὸ θυγάτριόν της κινοῦν καθ’ ὅλα τὰ μέρη, ἄνευ οὐδενὸς κόπου καὶ δυσκολίας, τὴν μέχρι τῆς στιγμῆς ἐκείνης ἀκίνητον χεῖρα καὶ κράζει μεγαλοφώνως· «Μέγας ὁ Κύριος ἡμῶν καὶ μεγάλη ἡ ἰσχὺς Αὐτοῦ»!


Ὑποσημειώσεις

[1] Τὸν Ὅσιον Νικηφόρον τὸν Χῖον, τὸν κατὰ τὴν αʹ (1ην) Μαΐου ἑορταζόμενον.

[2] Ἀϊδίνι καλοῦνται παρὰ τῶν Τούρκων αἱ Τράλλεις, ἀρχαία πόλις τῆς Λυδίας ἐπὶ τῆς πεδιάδος τοῦ Μαιάνδρου. Τὰ ἐρείπια αὐτῆς ἀνεκαλύφθησαν ἐσχάτως πλησίον τοῦ Ἀϊδινίου. Ἡ δὲ Λυδία ἦτο χῶρα τῆς νοτίου Μικρᾶς Ἀσίας, συνορεύουσα βορείως μετὰ τῆς Μυσίας καὶ πρὸς δυσμὰς μετὰ τοῦ Αἰγαίου πελάγους.