Γυνή τις πεντηκοντοῦτις, Ἀγγεροῦ καλουμένη, ἐκ συνοικίας ἥτις ὀνομάζεται Ἀπατσιανός, σύζυγος τοῦ Νικολάου, ράπτου τὴν τέχνην καὶ μήτηρ πολλῶν τέκνων ἀρρένων καὶ θηλέων, διαβαίνουσα τὴν ὁδὸν τῆς ἐπάνω Ἁγίας Μαρίνης ἐκτυπήθη εἰς τὴν μήνιγγα διὰ λίθου, ριφθέντος ὑπό τινος παιδίου. Εὐθὺς τότε ἔπεσεν ἡ γυνὴ εἰς τὴν γῆν, τὸ δὲ αἷμα ἔρρεε ποταμηδὸν ἐκ τῆς πληγῆς αὐτῆς. Προσδραμόντες τότε οἱ περίοικοι πρὸς βοήθειαν αὐτῆς τὴν μετέφερον ἡμιθανῆ εἰς τὴν παρακειμένην οἰκίαν τῆς ἐξαδέλφης της Περεζιᾶς, τῆς πασιγνώστου μαίας, ἡ ὁποία διὰ νὰ ἐμποδίσῃ τὴν ροὴν τοῦ αἵματος ἔβρεξεν ἴσκαν εἰς ἔλαιον καὶ τὴν ἐπέθεσεν ἐπὶ τῆς πληγῆς δέσασα αὐτὴν ὅσον σφιγκτὰ ἠδυνήθη. Παρὰ ταῦτα ὅμως ἡ κατάστασις τῆς τραυματισθείσης ἐχειροτέρευεν. Ὅθεν προσεκλήθη ὁ ἰατρός, ὅστις ὅταν εἶδε τὴν ἀθλίαν κατάστασιν καὶ τοὺς σπασμοὺς τῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς γυναικός, εἶπεν ὅτι οὐδεμίαν ἔχει αὕτη ἐλπίδα σωτηρίας, διέταξε δὲ νὰ ἐκτελεθῶσι τὰ θρησκευτικὰ χρέη καὶ συγχρόνως νὰ φλεβοτομήσωσιν αὐτὴν ὅσον τάχιον. Ἐφλεβοτομήθη λοιπὸν ἀμέσως, ἀλλ’ οὐδὲν ἠσθάνθη ἡ ταλαίπωρος γυνή, μετὰ πολλὰς δὲ ὥρας συνελθοῦσα εἰς ἑαυτὴν καὶ ἐρωτηθεῖσα ἐὰν θέλῃ τὸν Πνευματικόν, ἀπεκρίθη «Ναὶ» καὶ οὕτως ἀφοῦ ἐξωμολογήθη ἐκοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Ἐν ᾧ λοιπὸν ταῦτα συνέβαινον, Μοναχή τις ὀνομαζομένη Ἀγαθονίκη, ἔχουσα ἱερὸν ὀστάριον ἐκ τοῦ δακτύλου τοῦ Ἁγίου Μακαρίου, προσελθοῦσα ἐσταύρωσε δι’ αὐτοῦ τὴν τὰ λοίσθια πνέουσαν γυναῖκα. Θέσασα δὲ τοῦτο ἐπὶ τῆς πληγῆς εἶπε· «Τοῦτο τὸ ἱερὸν Λείψανον εἶναι τοῦ Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἐπισκόπου Κορίνθου, ὅστις ἐπιτελεῖ πολλὰ θαύματα· ἐπικαλέσθητι λοιπὸν καὶ σὺ αὐτὸν μετὰ πίστεως καὶ ἀσφαλῶς θέλει σὲ θεραπεύσει». Τότε ἡ πάσχουσα, ἂν καὶ δὲν ἐγνώριζε τίποτε περὶ τοῦ Ἁγίου, πεισθεῖσα ὅμως εἰς τοὺς λόγους τῆς Μοναχῆς, ἤρχισε μετὰ θερμῶν δακρύων νὰ ἐπικαλῆται τὴν βοήθειαν αὐτοῦ. Μετὰ τρεῖς ἡμέρας μετεφέρθη εἰς τὴν οἰκίαν της, ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἠδύνατο νὰ ἀναβῇ ἐπάνω ἐτέθη ἐπὶ κλίνης εἰς τὸ κατώγειον. Κατ’ αὐτὴν τὴν νύκτα εἶδε καθ’ ὕπνον, ὅτι Μοναχός τις, παρουσιασθεὶς, εἶπεν εἰς αὐτήν· «Μὴ φοβοῦ· ἐγὼ σὲ ἰατρεύω», ἔπειτα δὲ ἔλυσε τὸ μανδήλιον διὰ τοῦ ὁποίου ἦτο δεδεμένη ἡ πληγὴ καὶ ἀποσύρας ἀπὸ ταύτης τὴν ἴσκαν ἀνεχώρησεν.