Ἐπειδὴ δὲ ὁ σύζυγος αὐτῆς εἶπεν, ὅτι πρέπει νὰ προσκληθῇ ἰατρός, ἐκείνη ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ οὐδένα ἄλλον ἰατρὸν θέλω, εἰ μὴ τὸν Ἅγιον Μακάριον. Αὐτὸς μόνος δύναται νὰ μὲ ἰατρεύσῃ». Τὸ ὄνομα τοῦτο ἀκούσας ὁ σύζυγος αὐτῆς, ἐνεθυμήθη ὅτι ὅτε εὑρίσκετο εἰς τὴν Σμύρνην ἐγνωρίσθη μετὰ τοῦ τρισμάκαρος, καθὼς ὁ ἴδιος πρὸς ἡμᾶς διηγήθη, κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον. Ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ εἰς τὴν εἰρημένην πόλιν διατρίβων τότε Ἅγιος Κορίνθου, εἶχε ἀνάγκην ἑνὸς ἐπανωφορίου. Ὅθεν, εὐλαβικῶς πρὸς αὐτὸν φερόμενος, παρήγγειλεν ἵνα κοπῇ καὶ ραφῇ ἓν τοιοῦτον ἱμάτιον κατάλληλον, τὸ ὁποῖον ἐδώρησεν εἰς τὸν Ἅγιον Ἱεράρχην, ὅστις ἀπεδέχθη αὐτὸ εὐγνωμόνως.

Ταύτην λοιπὸν τὴν χάριν ἐνθυμηθεὶς ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἐζήτει ὡς ἀνταμοιβὴν παρὰ τοῦ Ἁγίου μετὰ πλείονος θάρρους τὴν θεραπείαν τῆς γυναικός του καὶ εἰσηκούσθη ἡ αἴτησις αὐτοῦ παρὰ τοῦ εὐγνώμονος, φιλανθρώπου καὶ θείου τούτου ἰατροῦ. Μετὰ παρακλήσεων δὲ τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος ἀνδρόγυνον ἐφρόντισε νὰ ζητήσῃ παρά τινος φίλου, ὅστις εἶχε τεμάχιον ἐκ τῶν ἐνδυμάτων τοῦ Ἁγίου. Καθὼς δὲ ἡ ἰαθεῖσα ὁμολογεῖ καὶ μαρτυρεῖ, ἐν ᾧ ἡ φέρουσα αὐτὸ γυνὴ ἀνήρχετο τὴν κλίμακα τῆς οἰκίας, οἱ πόνοι τῆς πληγῆς ἔπαυσαν αἰφνιδίως. Εὐθὺς τότε ἐτέθη ἐπ’ αὐτῆς τὸ τίμιον ράκος καί, ὤ τῆς ταχείας ἀντιλήψεως τοῦ Ἁγίου! δυσώδης ὕλη ἤρχισε νὰ ἐκρέῃ ἐκ τῆς ρινὸς καὶ τοῦ στόματος αὐτῆς, ὡς ἐκ δύο ὀχετῶν κατὰ τρεῖς ἐν συνεχείᾳ ἡμέρας καὶ οὕτως ἀπηλλάγη τῶν ἐκ τῆς πληγῆς πόνων ἰαθεῖσα ἐντελῶς. Κατὰ τὴν μαρτυρίαν δὲ τοῦ Πνευματικοῦ αὐτῆς Πατρὸς Ἠλία, ἐφημερίου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Συμεών, οὐδὲ τὸ παραμικρὸν σημεῖον τοῦ δεινοῦ ἐκείνου συριγγίου ἔμεινεν εἰς αὐτήν, τὴν ὁποίαν, ἔτι ζῶσαν, ἠδύναντο νὰ ἴδωσιν ὀφθαλμοφανῶς καὶ βεβαιωθῶσι περὶ τῆς ἀληθείας ἐκεῖνοι περὶ τῶν ὁποίων, λέγει ὁ Προφήτης· «Οὐκ ἔδωκε Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῖν καρδίαν εἰδέναι καὶ ὀφθαλμοὺς βλέπειν, καὶ ὦτα ἀκούειν» (Δευτ. κθ’ 4). Διὰ δὲ τοὺς εὐσεβεῖς ἀκροατὰς συνεχίζομεν τὴν διήγησιν τῶν ἐξαισίων θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Πατρὸς ἡμῶν Μακαρίου.

Ὁ σεβάσμιος καὶ ἐνάρετος Ἱερεὺς Πατὴρ Παρασκευᾶς, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, εἶχεν υἱόν, ὀνόματι Γεώργιον, χωλὸν κατὰ τοὺς πόδας ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ. Γενόμενος δὲ πενταετὴς ἤδη καὶ ἑξαετής, οὐδόλως ἠδύνατο νὰ περιπατήσῃ, ἀλλ’ ἕρπων διὰ τῶν χειρῶν καὶ τῶν γονάτων ἔσυρε κατόπιν αὐτοῦ τοὺς πόδας ὡς ξένους, ταλαιπωρούμενος οὕτω καὶ ἐλεεινὸν θέαμα παρουσιάζων εἰς τοὺς ὁρῶντας.