Τά Θαύματα Τοῦ Ἁγίου Μακαρίου.

Οὗτος δὲ εἶπε πρὸς τοὺς προτιμήσαντας αὐτὸν γονεῖς τοῦ παιδίου· «Τὴν οἰκίαν ὑμῶν πλήρη χρυσίου ἂν ἔχητε καὶ τὸ ἐξοδεύσητε ὅλον, ἀδύνατον εἶναι νὰ ἰατρευθῇ τὸ παιδίον καὶ νὰ ἀπαλλαγῇ τοῦ πάθους τούτου». Ὅθεν ἀπεφάσισαν νὰ καταφύγωσι καὶ αὐτοὶ πρὸς τὸν θεῖον ἰατρὸν Ἅγιον Μακάριον. Λαβοῦσα δὲ τὸ παιδίον ἐπὶ τῶν ὤμων ἡ μάμμη αὐτοῦ μετέβη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ἔνθα ὁ Ἱερεὺς ἐπότισεν αὐτὸ καὶ ἐρράντισε διὰ τῶν ἁγίων Λειψάνων καὶ ηὐχήθη ἐπ’ αὐτοῦ. Εὐθὺς δὲ ὡς ἐπανῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν της ἡ μάμμη καὶ ἀπέθηκεν αὐτό, ἤρξατο τὸ παιδίον αὐθημερὸν περιπατοῦν καὶ ψελλίζον· «Πελπατῶ, πελπατῶ». Εἰδοποιηθεὶς δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἔσπευσεν εἰς τὴν οἰκίαν του, ἐντὸς τῆς ὁποίας ἦσαν ἤδη συνηθροισμένοι πολλοὶ γείτονες, ἰδὼν δὲ τὸ ἐξαίσιον τοῦτο θαῦμα ἐδόξασε τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἅγιον.

Καθ’ ὃν καιρὸν τοῦτο ἐθεραπεύθη ἦτο θέρος· περὶ δὲ τὰ τέλη τοῦ ἀκολουθήσαντος φθινοπώρου ὁ αὐτὸς ποὺς ἐγέμισεν ἀπὸ πληγὰς ἐκ τῶν ὁποίων ἐξέρρεον δυσωδέσταται ὕλαι. Λυπούμενοι δὲ οἱ γονεῖς καὶ ἀμηχανοῦντες κατέφυγον ἐκ νέου πρὸς τὸν Ἅγιον Μακάριον. Ὅθεν ἡ μάμμη λαβοῦσα πάλιν αὐτὸ ἐπὶ τῶν ὤμων της, ἔφερεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου καὶ τρίψασα τὸν πεπληγωμένον πόδα διὰ τοῦ ἐκεῖ χώματος ἐπανῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν της. Ἀμέσως δὲ ὅλαι αἱ πληγαὶ ἐκλείσθησαν καὶ ἰάθη ἐντελῶς τὸ παιδίον πρὸς δόξαν Θεοῦ, τοῦ δοξάσαντος τὸν ἱερὸν καὶ θεῖον αὐτοῦ θεράποντὰ Ἅγιον Μακάριον, ὅστις ἐπετέλεσε καὶ τὸ ἑπόμενον θαῦμα.

Εἰς τὸ Ἀϊδίνι [2], πόλιν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, κατῴκει γυνή τις χήρα ἐκ Μυτιλήνης, ἥτις, ἔχουσα θυγατέρα δεκατετραετῆ, ὑπάνδρευσεν αὐτὴν μετά τινος νεανίου ἡλικίας εἴκοσι δύο ἐτῶν, ὅπως ἔχῃ ἀνδρὸς βοήθειαν. Μετὰ ἓν ἔτος ἡ κόρη ἀσθενήσασα οὐδεμίαν θεραπείαν ἔλαβε παρὰ τῶν ἐκεῖ ἰατρῶν, πρὸς τοὺς ὁποίους ὁ δυστυχὴς αὐτῆς σύζυγος ἐπλήρωσεν ὄχι ὀλίγα χρήματα δι’ ἐπισκέψεις καὶ ἰατρικὰ ἀνωφελῶς καὶ ματαίως, διότι τὸ πάθος αὐτῆς ἦτο ἀνίατον καὶ ἐβασάνιζεν αὐτὴν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐπὶ ὀκτὼ ὥρας, κατὰ τὰς ὁποίας ἡ γαστὴρ αὐτῆς ἐξωγκοῦτο εἰς ἄκρον καὶ πάλιν κατέπιπτεν.

Μαθοῦσα τέλος ἡ μήτηρ αὐτῆς τὰ εἰς Χίον τελεσθέντα θαύματα ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Μακαρίου, μετέβη ἐκεῖ μετὰ τῆς θυγατρὸς καὶ τοῦ γαμβροῦ της, ὅστις ὅμως ἐπέστρεψε καὶ πάλιν εἰς τὸ Ἀϊδίνιον, ἕνεκα ὑποθέσεων.


Ὑποσημειώσεις

[1] Τὸν Ὅσιον Νικηφόρον τὸν Χῖον, τὸν κατὰ τὴν αʹ (1ην) Μαΐου ἑορταζόμενον.

[2] Ἀϊδίνι καλοῦνται παρὰ τῶν Τούρκων αἱ Τράλλεις, ἀρχαία πόλις τῆς Λυδίας ἐπὶ τῆς πεδιάδος τοῦ Μαιάνδρου. Τὰ ἐρείπια αὐτῆς ἀνεκαλύφθησαν ἐσχάτως πλησίον τοῦ Ἀϊδινίου. Ἡ δὲ Λυδία ἦτο χῶρα τῆς νοτίου Μικρᾶς Ἀσίας, συνορεύουσα βορείως μετὰ τῆς Μυσίας καὶ πρὸς δυσμὰς μετὰ τοῦ Αἰγαίου πελάγους.