Ἄκουσον, τέκνον, ἡ μετάνοια εἶναι ἔργον πολυχρόνιον καὶ ἐκεῖνος, ὅστις θέλει νὰ σωθῇ διὰ τῆς μετανοίας εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔχῃ καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ἕως ὅτου ζῇ καὶ νὰ λυπῆται καὶ νὰ κλαίῃ καθ’ ὅλην του τὴν ζωὴν· διότι ἥμαρτεν, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἁμαρτία του ἔχει συγχωρηθεῖ, καθὼς τοῦτο ἔπραττε καὶ ὁ θεῖος Πέτρος, ὅστις πικρῶς ἐθρήνει καθ’ ὅλην αὐτοῦ τὴν ζωήν, ὅταν ἤκουε τὴν φωνὴν τοῦ ἀλέκτορος. Καὶ ὅπως καὶ ὁ Προφητάναξ Δαβὶδ θρηνῶν ἔλεγεν· «Ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς» (Ψαλμ. ν’ 5). Ἐπειδὴ λοιπὸν εἶναι ἐνδεχόμενον νὰ μὴ κάμνουν τὴν ἀπαιτουμένην μετάνοιαν ἢ νὰ πέσουν καὶ εἰς ἄλλας νέας ἁμαρτίας, διὰ τοῦτο τρέχουν εἰς τὸ Μαρτύριον, διὰ νὰ φθάσουν τὸ συντομώτερον εἰς τὸν Παράδεισον· ἐπειδὴ τὸ Μαρτύριον εἶναι βάπτισμα διὰ τοῦ αἵματος γινόμενον. Καθὼς δὲ λέγει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος, δὲν φοβεῖται ὁ βαπτισθεὶς διὰ τοῦ Μαρτυρίου νὰ μολυνθῇ μὲ δευτέρους μολυσμοὺς ἁμαρτίας. Λέγει δὲ καὶ ὁ ἱερὸς Κλήμης ὁ Στρωματεύς, ὅτι τὸ Μαρτύριον εἶναι ἀποκάθαρσις ἁμαρτιῶν μετὰ δόξης. Ὅθεν καλὸν εἶναι τὸ Μαρτύριον, μάλιστα πολὺ καλλίτερον καὶ ἐνδοξότερον ἀπὸ τὴν ἁπλῆν μετάνοιαν. Ἐγὼ ὅμως βλέπων τὴν νεανικήν σου ἡλικίαν, σὲ συμβουλεύω νὰ παραιτηθῇς ἀπὸ τὸ Μαρτύριον, διὰ τὸ ἄδηλον τῆς ἐκβάσεως καὶ νὰ ἐπιμεληθῇς τὰ ἔργα τῆς μετανοίας. Διότι, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής· καὶ ἴσως νὰ μὴ δυνηθῇς νὰ βαστάσῃς τὰ βάσανα τοῦ Μαρτυρίου μέχρι τέλους καὶ νὰ πέσῃς εἰς τὸ ἴδιον παράπτωμα, ἐνῷ δύνασαι νὰ ἐγερθῇς ἐκ τοῦ πτώματος διὰ τῆς μετανοίας».
Ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ παρόμοια εἶπεν εἰς τὸν Μάρτυρα ὁ Πνευματικὸς ἐκεῖνος, ἐξάπτων εἰς αὐτὸν τὸν πόθον τοῦ Μαρτυρίου, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ συγκρατῶν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ νὰ ὁρμήσῃ ἀλόγως καὶ ἀπερισκέπτως εἰς ἓν τόσον μέγα καὶ ἐπικίνδυνον ἔργον. Ἀκούων δὲ ὁ εὐλογημένος Δημήτριος τὰς θείας ἐκείνας παραινέσεις καὶ συμβουλὰς τοῦ Πνευματικοῦ καὶ φυλάττων τὸ πρέπον σέβας πρὸς αὐτόν, ἐσιώπα καὶ δὲν ἠναντιοῦντο παντελῶς εἰς τοὺς λόγους του. Ἐσιώπα μέν, ἀλλὰ τὸ πῦρ τῆς πρὸς Χριστὸν ἀγάπης ἐλάλει ἐνεργητικώτερον καὶ δραστικώτερον μέσα εἰς τὴν καρδίαν του. Ὅθεν ἤναψε τοῦτο σφοδρῶς τὴν καρδίαν του καὶ τὸν παρώτρυνε νὰ ἀγωνίζεται ἀγῶνας πολλούς, νηστείας δηλονότι, μεγάλας προσευχάς, ἀδιαλείπτους καὶ ἀδιακόπους ἀγρυπνίας σχεδὸν ὁλονυκτίους, γονυκλισίας ἀμετρήτους καὶ παρακλήσεις καὶ δεήσεις εἰς τὴν Θεοτόκον, τὴν μεσίτριαν τῶν ἁμαρτωλῶν, θερμὰς καὶ πολλάς.