Εὑρὼν δὲ εἰς τὴν ἀγορὰν ἐργαστήριον ἔγινε καφεπώλης καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ περὶ τὸν ἕνα χρόνον· ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ δὲν ἀνεπαύετο. Φαίνεται ὅτι ἄλλο τι διελογίζετο ἡ διάνοιά του, ὅπερ καὶ ἡ καρδία του ἐπόθει διὰ νὰ ἀναπαυθῇ. Ὅθεν ἦλθε πάλιν εἰς τὸ Μοναστήριον, εἰς προσκύνησιν τῆς ἁγίας Εἰκόνος τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τοῦ ὁποίου ἐπικαλούμενος τὴν βοήθειαν ἔταξε νὰ προσφέρῃ μίαν ἀργυρᾶν κανδήλαν. Ἔπειτα μεταβὰς εἰς τὰς Κυδωνίας ἔγινε κουρεύς, πρὶν δὲ εἰσέτι συμπληρώσει ἐκεῖ ἕνα χρόνον ἐκέρδησεν ἀπὸ τὴν τέχνην του ὑπὲρ τὰ διακόσια γρόσια.

Χωρὶς τότε ἀναβολὴν κατεσκεύασεν εἰς ἀργυροχόον ὡραίαν τινὰ καὶ μεγάλην κανδήλαν, κατὰ τὴν ὑπόσχεσίν του, διὰ νὰ τὴν προσφέρῃ εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον, κρίνων ὡς θαῦμα τοῦ Ἁγίου τὸ ἀνέλπιστον ἐκεῖνο κέρδος· διότι πρότερον, οἵαν δήποτε ἐργασίαν καὶ ἂν ἐπεχείρει, μηδαμινόν τι κέρδος ἀπεκόμιζεν. Ἔκτοτε ἤρχισε νὰ γεννᾶται εἰς τὴν καρδίαν του ὁ πόθος καὶ ὀλίγον κατ’ ὀλίγον νὰ ἀνάπτῃ ἡ φλὸξ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης. Συνέπεσε δὲ κατὰ τὸν ἴδιον καιρὸν νὰ μεταβῇ ἐκεῖ εἷς συμπατριώτης του ἔμπορος, εἰς τὸν ὁποῖον, ἀφοῦ συνεδέθη διὰ φιλίας, διηγήθη ὅλα τὰ συμβάντα εἰς αὐτόν· ἐκεῖνος δὲ τοῦ ἀνέγνωσε διάφορα Μαρτύρια Ἁγίων Νεομαρτύρων ἀπὸ τὸ νεοτύπωτον τότε «Νέον Μαρτυρολόγιον». Ἀκούων δὲ ὁ μακάριος τὰ Μαρτύρια τῶν Ἁγίων Νέων Μαρτύρων καὶ πληροφορούμενος, ὅτι ἐκεῖνος ὅστις θέλει ἀρνηθῆ τὸν Χριστὸν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, θέλει τὸν ἀρνηθῆ καὶ ὁ Χριστὸς ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός Του τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ἤρχισε νὰ αἰσθάνεται καὶ πάλιν τὸν θεῖον ἐκεῖνον πόθον, τὸν ὁποῖον εἶχε καὶ πρότερον καὶ ἡ φλὸξ τῆς τοῦ Κυρίου ἀγάπης, ἥτις ἔκαιε τὴν καρδίαν του, ἤρχισε νὰ τοῦ προξενῇ τὸν πόθον καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Μαρτυρίου. Ὄχι δὲ ἁπλῶς πόθον καὶ ἀγάπην, ἀλλὰ φλόγα λαμπρὰν τοῦ ἤναψε μέσα εἰς τὴν καρδίαν, νὰ ἀποθάνῃ ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν ἀπεφάσισε νὰ μεταβῇ ἐκεῖ ὅπου Τὸν ἠρνήθη πρότερον, νὰ Τὸν ὁμολογήσῃ καὶ πάλιν καὶ οὕτω νὰ πληρώσῃ τὸ χρέος του καὶ νὰ ἐξαλείψῃ τὴν ἀνομίαν του.

Ἐγκατέλειψε λοιπὸν τὴν τέχνην του καὶ ἐλθὼν εἰς τὸ Μοναστήριον ἀφιέρωσε τὴν κανδήλαν εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον, ἐπικαλούμενος αὐτὸν νὰ τὸν βοηθήσῃ εἰς τὴν ἀνάγκην εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκετο. Ἔπειτα παρουσιάσθη εἰς τὸν Ἡγούμενον καὶ ἐξομολογούμενος εἰς αὐτὸν τὸν σκοπόν του, τὸν παρεκάλει νὰ τὸν συμβουλεύσῃ καὶ νὰ τὸν καθοδηγήσῃ εἰς ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον πρέπει νὰ κάμῃ.