Ἐκεῖνος δὲ τὸν ἔστειλε μὲ ἐπιστολήν του εἰς τὴν Χίον πρός τινα Πνευματικὸν Πατέρα [1], τὸν ὁποῖον ἐγνώριζε, καὶ τοιουτοτρόπως ἦλθεν εἰς τὴν Χίον. Τότε ὁ Πνευματικὸς ἐκεῖνος τὸν ὑπεδέχθη μὲ πᾶσαν εὐμένειαν καὶ ἀγάπην. Ἀφοῦ δὲ ἐπληροφορήθη ἀμέσως ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ἰδίου τοῦ Δημητρίου ὅλα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προηγουμένως ἄλλοι τοῦ συνέστησαν καὶ ἤκουσε καὶ τὸν σκοπὸν τὸν ὁποῖον εἶχε, νὰ παρουσιασθῇ καὶ νὰ ὁμολογήσῃ Ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον παλαιότερον ἠρνήθη, τὸν παρηγόρησεν ἱκανῶς διὰ τὴν ἄρνησιν, λέγων πρὸς αὐτὸν νὰ ἐλπίζῃ μετὰ βεβαιότητος εἰς τὸ ἄπειρον πέλαγος τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ, τὸν ἐπῄνεσε δὲ μετρίως διὰ τὴν προθυμίαν τὴν ὁποίαν εἶχε διὰ τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ θάνατον. Μετὰ δὲ ταῦτα τοῦ λέγει καὶ τὰ ἑξῆς· «Ὅταν, τέκνον, τὸ καλέσῃ ἡ ἀνάγκη, πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ μὴ λυπούμεθα τὴν ζωήν μας διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ». Ἀφοῦ λοιπὸν μὲ τοιούτους καὶ παρομοίους ἄλλους λόγους τὸν ἔκαμε νὰ σκιρτήσῃ ἡ καρδία του ἀπὸ χαρὰν πνευματικὴν καὶ νὰ κυριευθῇ ὅλως δι’ ὅλου ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρὸς ὡς ἐσαγηνεύθη ἡ καρδία τῆς Πρωτομάρτυρος Θέκλης ἀπὸ τὴν ἀγάπην καὶ τοὺς λόγους τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου καὶ ἀφοῦ τὸν προητοίμασε εἰς τὸ νὰ ἀποκρεμασθῇ παντελῶς ἀπὸ τὴν γνώμην καὶ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Πνευματικοῦ, τότε πλέον τοῦ λέγει καὶ τὰ ἑξῆς:
«Δημήτριε, τέκνον μου ἀγαπητὸν ἐν Κυρίῳ πρέπει νὰ γνωρίζῃς ἀναμφιβόλως, ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία ἁμαρτία, ὅσον μεγάλη καὶ ἂν εἶναι, ἡ ὁποία νὰ νικᾷ τὴν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ὁποία νὰ μὴ δύναται νὰ συγχωρηθῇ μὲ τὴν ἱερὰν ἐξομολόγησιν καὶ τὴν μετάνοιαν. Ἔχομεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ σεσωσμένους διὰ τῆς μετανοίας, ἀσώτους, τελώνας, πόρνας, ληστὰς καὶ πολλοὺς ἐξωμότας ὡς καὶ ἀρνητὰς τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸν καιρὸν τῶν διωγμῶν. Ὑπεράνω δὲ πάντων τῶν ἄλλων ἔχομεν τὸν πρωτόθρονον καὶ κορυφαῖον τῶν Ἀποστόλων Πέτρον, ὁ ὁποῖος, διὰ μετανοίας καὶ δακρύων, ἐθεράπευσε τὴν τριττὴν ἄρνησιν, ὅτε ἠρνήθη τὸν Χριστὸν κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ Σωτηρίου Πάθους. Ὅθεν δύνασαι καὶ σὺ νὰ ὑπάγῃς εἰς τόπον τινὰ ἡσυχαστικὸν καὶ διὰ τῆς μετανοίας νὰ ἐξαλείψῃς τὴν ἀνομίαν σου καὶ νὰ σωθῇς».
«Ἴσως μοῦ εἴπῃς, συνέχισε λέγων ὁ Πνευματικός, διατὶ πολλοὶ ἄλλοι δὲν εὐχαριστοῦνται νὰ θεραπεύσουν τὴν ἁμαρτίαν τῆς ἀρνήσεώς των διὰ τῆς μετανοίας, ἀλλὰ διὰ τοῦ Μαρτυρίου καὶ τοῦ θανάτου;