Ταῦτα καὶ ἄλλα τοιαῦτα εἶπεν ὁ σεβάσμιος ἐκεῖνος Πατήρ· ἀλλ’ ὁ μακάριος Δημήτριος μετὰ τὴν ἀποτυχίαν ᾐσθάνετο, ὅτι ἡ φλὸξ τοῦ θεϊκοῦ πόθου ἤναψε περισσότερον εἰς τὴν καρδίαν του καὶ ἀπεκρίθη μετὰ πόνου· «Μὴ γένοιτο, Πάτερ, μὴ γένοιτο, νὰ σταθῶ ἕως ἐδῶ, πρέπει νὰ ἀποθάνω, Πάτερ, νὰ ἀποθάνω διὰ τὸν Ἰησοῦν μου, τὸν ὁποῖον ἀφρόνως ἠρνήθην καὶ νὰ τὸν ὁμολογήσω ἐνώπιον τῶν τυράννων τέλειον Θεὸν καὶ τέλειον ἄνθρωπον καὶ διὰ τὸ ὄνομά του τὸ Ἅγιον νὰ χύσω τὸ ἁμαρτωλὸν αἷμά μου, διὰ νὰ μοῦ συγχωρήσῃ ὁ Κύριος τὰς ἀμετρήτους ἁμαρτίας μου. Καὶ ἂν ἀκόμη πρόκειται νὰ μοῦ κάμουν ὅλα τὰ βασανιστήρια τοῦ κόσμου, ἕτοιμος εἶμαι νὰ τὰ δεχθῶ διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Σωτῆρος μου». Ταῦτα λοιπὸν καὶ ἄλλα παρόμοια ἀκούσας ὁ Ἱερεὺς καὶ ἰδὼν τὴν τοσαύτην προθυμίαν τοῦ Μάρτυρος, εἶπεν· «Ἰδοὺ ὅτι ἵσταται ἐνταῦθα ἀοράτως ὁ Κύριος ἡμῶν, τέκνον, καὶ σὲ δέχεται προθύμως· ὕπαγε λοιπὸν διὰ νὰ ἐκπληρώσῃς τὸν πόθον σου». Τότε εὐθὺς ἐγερθεὶς μετὰ χαρᾶς ὁ Μάρτυς, μετέβη κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸ ἐργαστήριον τοῦ κουρέως πρῴην αὐθέντου του καὶ ἠσπάσθη τοὺς ἄλλοτε συναδέλφους του, μὲ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη». Ἐρωτηθεὶς δὲ παρ’ αὐτῶν ποῖος εἶναι, ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Δημήτριος, ὅστις μέσα ἐδῶ, εἰς τὸ κατηραμένον τοῦτο ἐργαστήριον, ἠρνήθην τὸν Χριστόν μου, τὸν ἀληθινὸν Θεόν· ἦλθον δὲ τώρα νὰ Τὸν ὁμολογήσω καὶ πάλιν ἐδῶ, ὅπου τὸν ἠρνήθην, διὰ νὰ λάβω καὶ πάλιν τὸν θησαυρὸν τῆς Πίστεώς μου, τὸν ὁποῖον ἀπώλεσα».

Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ Χριστιανοὶ ἐφοβήθησαν καὶ ἔσπευσαν νὰ ἀναχωρήσουν· εἷς δὲ τουρκόπαις τοῦ αὐτοῦ ἐργαστηρίου, συμμαθητὴς πρῴην τοῦ Μάρτυρος, τοῦ λέγει· «Μεχμέτ, τί εἶναι αὐτὰ τὰ ὁποῖα λέγεις; Ἐτρελάθης; Ἔλα εἰς τὸν νοῦν σου· δὲν λυπεῖσαι τὴν ζωήν σου; Ἂν ἀκούσουν αὐτὰ οἱ Τοῦρκοι, θὰ σὲ θανατώσουν εὐθύς». Ὁ δὲ μακάριος Δημήτριος ἀπεκρίθη πρὸς αὐτόν· «Ἐγὼ διὰ τοῦτο ἦλθον διὰ νὰ χύσω τὸ αἷμα μου καὶ νὰ ἀποπλύνω μὲ αὐτὸ τὴν ἐντροπὴν τῆς κατηραμένης σφραγῖδος σας». Ὁ δὲ τουρκόπαις τοῦ λέγει· «Ἐπειδὴ ἔχεις τοιαύτην ἀπόφασιν, ἔλα μέσα εἰς τὴν αὐλὴν νὰ σὲ κόψω ἐγὼ μὲ τὸ ξυράφι». Τότε ὁ ἀοίδιμος Δημήτριος μὲ χαρὰν μεγάλην καὶ ταχύτητα ἔτρεξεν εἰς τὴν αὐλὴν καὶ ἥπλωσε παρευθὺς τὸν λαιμόν του, λέγων· «Κόψε με, ἂν εἶσαι παλληκάρι θὰ μοῦ κάμῃς μεγάλην χάριν». Ὁ τουρκόπαις ὅμως ἔφριξε πρὸ τοῦ τοιούτου θανάτου καὶ τῆς τόλμης τοῦ Μάρτυρος καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν μὲ τρόπον, εἶπεν· «Εὗρε το ἀπὸ ἄλλον».