Καὶ εἰς τὴν ἰχθυαγοράν, ὅταν ἔφθασαν καὶ ἐκεῖ, τὸν διέταξεν ὁ δήμιος νὰ γονατίσῃ, ὁ δὲ Μάρτυς παρεκίνει τὸν δήμιον νὰ ἐκτελέσῃ τὴν ἐντολήν του μίαν ὥραν ἐνωρίτερον. Πολλοὶ δὲ τῶν Ἀγαρηνῶν, βλέποντες τὸν Μάρτυρα νὰ κλίνῃ καθ’ ἑκάστην φορὰν μετὰ τοσαύτης προθυμίας τὴν κεφαλήν, ἐθαύμαζον τὴν ἀνδρείαν του καὶ ἔλεγον· «Τοιαύτην ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα οὐδέποτε εἴδομεν εἰς ἄνθρωπον». Τέλος ὁ δήμιος μὲ τρία κτυπήματα ἀπέτεμε τὴν ἁγίαν κεφαλὴν τοῦ Μάρτυρος, διότι τοιαύτη ἦτο ἡ ἀπόφασις τοῦ πασᾶ· νὰ θανατωθῇ μὲ τρία κτυπήματα.

Ὁ δὲ εὐλογημένος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Δημήτριος, ὅταν ἐδέχθη τὸ πρῶτον κτύπημα εἰς τὸν λαιμόν, ἔψαλλε· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου». Ἀγανακτήσας διὰ τοῦτο ὁ δήμιος, ἔδωκεν εἰς τὸν Μάρτυρα ἓν ράπισμα. Ὅταν δὲ ὁ δήμιος ἐκτύπησε διὰ δευτέραν φοράν, πάλιν ἔψαλλεν ὁ Μάρτυς· «Μνήσθητί μου, Κύριε». Κατὰ δὲ τὸ τρίτον κτύπημα παρέδωκε τὸ πνεῦμα· ἐνῷ δὲ ἦτο γονατιστὸς πρὸς δυσμάς, μὲ μίαν στροφὴν θαυμαστὴν ἔπεσε μετὰ τὴν ἀποτομήν του κατ’ ἀνατολὰς καὶ οὕτως ἐβαπτίσθη ὅλον τὸ Μαρτυρικόν του σῶμα εἰς τοὺς ρύακας τοῦ ἁγίου του αἵματος. Ἐτελείωσε δὲ τὸν καλὸν ἀγῶνα τοῦ Μαρτυρίου ὁ καλλίνικος οὗτος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Δημήτριος εἰς τοὺς χιλίους ὀκτακοσίους τρεῖς χρόνους (1803) ἀπὸ Χριστοῦ, εἰς τὰς δέκα τρεῖς (13) τοῦ Ἀπριλίου, ἡμέραν Τρίτην, ὥραν ἑβδόμην. Χάριτι δὲ Θεοῦ ὁ ζηλωτὴς ἐκεῖνος συνοδίτης τοῦ Μάρτυρος, περὶ οὗ ἀνωτέρω ὡμιλήσαμεν, ἦτο παρὼν εἰς ὅλα τὰ κριτήρια καὶ εἰς τὴν ἀπόφασιν καὶ εἰς τὴν ἀποτομὴν τοῦ Μάρτυρος καὶ ἰδὼν πάντα τὰ γενόμενα τὰ ἐξιστόρησεν εἰς ἡμᾶς [6].

Μετὰ τὴν ἀποτομὴν τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Μάρτυρος τὰ πλήθη τῶν Χριστιανῶν, ἅτινα συνέδραμον εἰς τὴν παράδοξον ταύτην θεωρίαν, παραμερίσαντες πάντα φόβον καὶ ὑπὸ θερμῆς εὐλαβείας κινούμενοι προσέτρεξαν εἰς τὸν τόπον τοῦ Μαρτυρίου καὶ συνθλιβόμενοι καὶ καταπατούμενοι συνέλεγον ἄλλοι ποσότητά τινα ἀπὸ τὸ τίμιον αἷμα του, ἄλλοι μέρη ἀπὸ τὸ ὑποκάμισόν του, ἄλλοι ἔκοπτον δάκτυλα, ἄλλοι ἄλλα μέρη ἀπὸ τὸ μαρτυρικόν του σῶμα καὶ ἄλλοι ἐλάμβανον τρίχας δι’ ἁγιασμόν των. Διὰ τούτων χριόμενοι πολλοὶ ἀσθενεῖς ἐθεραπεύθησαν. Ὁμολογῶ δέ, ἀδελφοί, τὴν ἀλήθειαν, ὅτι τοιαύτην ἐντροπὴν καὶ καταισχύνην οὐδέποτε ἄλλοτε ἔλαβον οἱ ἀσεβεῖς, ὅπως συνέβη τοῦτο εἰς αὐτοὺς μετὰ τὴν γενναίαν ὁμολογίαν καὶ τὴν σφαγὴν τοῦ Μάρτυρος Δημητρίου.