Διὰ τοῦτο τὸν ἐβίασε πολύ, ἕως ὅτου ὁ Μάρτυς τοῦ ἀπεκάλυψε τὴν ἀλήθειαν, λέγων· «Ἀφ’ ἑσπέρας ἤρχισα νὰ προσεύχωμαι καὶ περὶ τὴν τετάρτην ὥραν τῆς νυκτὸς εἶδον θαυμαστήν τινα λάμψιν, καὶ παρευθὺς ἐκυκλώθην ὅλος ἀπὸ φῶς οὐράνιον. Μέσα δὲ εἰς τὸ φῶς αὐτὸ εἶδον λευκοφόρον τινὰ ἄνδρα, ὅστις μοῦ ἔλεγε· «Χαῖρε Δημήτριε, μὴ φοβοῦ, τρέχε εἰς τὸν ἀγῶνα σου μὲ θάρρος καὶ ἐγώ εἶμαι μετὰ σοῦ». Ἐγὼ δέ, συνέχισε λέγων ὁ Μάρτυς, ἐφοβήθην ἀπὸ τὴν φοβερὰν ἐκείνην ὀπτασίαν, πλὴν ὅμως ἔλαβον καὶ θάρρος καὶ δύναμιν, ἄρρητος δὲ χαρὰ ἐπλημμύρισε τὴν καρδίαν μου. Τότε ἀπὸ τὴν ἔκπληξιν ἔπεσον εἰς τὴν γῆν καὶ προσηυχόμην. Μετὰ παρέλευσιν δὲ ὥρας ἱκανῆς ἐγερθείς, εἶδον πάλιν τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον ἱστάμενον ἄνωθεν ἐμοῦ καὶ μοὶ εἶπε πάλιν τοὺς ἰδίους λόγους· ἐγὼ δὲ ἔπεσον καὶ πάλιν εἰς τὴν γῆν ἀπὸ τὸ μέγα θάμβος καὶ τὴν ἔκπληξιν τοῦ φωτὸς καὶ τῆς θεωρίας τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνου. Πάλιν δὲ μεθ’ ὥραν ἱκανὴν ἐγερθείς, εἶδον τὰ αὐτὰ καὶ τοὺς αὐτοὺς λόγους ἤκουσα. Τοιουτοτρόπως ἔμεινα γονυπετὴς εἰς τὴν γῆν μέχρι τῆς ὀγδόης ὥρας καὶ τότε, ὅταν καὶ πάλιν ἠγέρθην, ἐχάθη ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς μου ὁ θαυμαστὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος ὁμοῦ καὶ τὸ φῶς». Ταῦτα διηγήθη εἰς τὸν Πνευματικὸν ὁ ἀοίδιμος.

Μετὰ ταῦτα, ἐξομολογηθεὶς ὁ μακάριος Δημήτριος μετὰ πολλῶν δακρύων, ἐκοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐνδυναμωθεὶς διὰ τοῦ οὐρανίου Ἄρτου, εἰσῆλθε πάλιν εἰς τὴν Τρίπολιν, τρέχων ὡς ἡ ᾀσματικὴ Νύμφη, διὰ νὰ εὕρῃ τὸν γλυκὺν καὶ μυστικὸν Νυμφίον της, περιῆλθε δὲ τρεῖς φορὰς τὴν πόλιν, μὲ φρόνημα γενναῖον καὶ μὲ βάδισμα ὑπερήφανον, διὰ νὰ γνωρισθῇ. Ἀλλ’ ὑπὸ μηδενὸς ἀναγνωρισθείς, ἐπέστρεψε πάλιν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἐπειδὴ εἶχεν ἐντολὴν ἀπὸ τὸν Πνευματικόν του Πατέρα Ἀντώνιον, ἐὰν δὲν γίνῃ ἀντιληπτὸς ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς, νὰ μὴ φανερωθῇ μόνος. Τότε μετέβη πάλιν πρὸς συνάντησίν του ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος ἱερεὺς καὶ εὑρὼν αὐτὸν κλαίοντα μετὰ πολλοῦ πόνου διὰ τὴν ἀποτυχίαν του, λέγει πρὸς αὐτόν· «Μὴ λυπεῖσαι, ἀδελφέ, διότι δὲν ἐπέτυχες τὸ παρὰ σοῦ ποθούμενον· ὁ Θεός, ὅστις ἐρευνᾷ τὰ βάθη τῶν καρδιῶν, γνωρίζει τὸν πόθον σου καὶ θέλει σὲ ἀνταμείψει, ὡς νὰ ὁλοκλήρωσας καὶ εἰς τὴν πρᾶξιν τὸ Μαρτύριον. Τώρα βέβαια σὺ εἶσαι Μάρτυς τῇ προαιρέσει, ὥστε ἀρκούντως ἐξεπλήρωσας τὸ χρέος σου, εἰς τὸ ἑξῆς δὲ ἄλλο δὲν σοῦ χρειάζεται ἢ νὰ φυλάττῃς ἀκριβῶς τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. Ὅθεν ὕπαγε εἰς ἄλλον τινὰ τόπον Χριστιανικόν, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ἠμπορέσῃς νὰ ζήσῃς ζωὴν ἁγίαν καὶ νὰ εὐαρεστήσῃς εἰς τὸν Θεόν».