ΑΚΑΚΙΟΣ ὁ ἐν Ὁσίοις Ὁσιώτατος Πατὴρ ἡμῶν κατήγετο ἀπὸ χωρίον τι τῶν Ἀγράφων Γόλιτζα καλούμενον, γεννηθεὶς ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, οἵτινες κατὰ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα ὠνόμασαν αὐτὸν Ἀναστάσιον. Ὅταν δὲ ὁ Ὅσιος ἦτο εἰσέτι νήπιον, ἔμεινεν ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα ὁμοῦ μέ τινα μικρότερον ἀδελφόν του, ἀνετρέφοντο δὲ καὶ οἱ δύο ὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῶν, ἡ ὁποία καὶ τοὺς ἐξεπαίδευε πτωχικὰ ἀναλόγως τῶν δυνάμεών της. Ὁ Ἀναστάσιος ὅμως, ὡς μεγαλύτερος, κατεγίνετο καὶ εἰς τὴν φροντίδα τοῦ οἴκου των καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ ὑπάγῃ εἰς τὰς πόλεις πρὸς ἀναζήτησιν διδασκάλων. Ὅθεν ἔμεινεν ἀγράμματος, μεταβαίνων ὅμως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἀκούων τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων, κατεφλέχθη ὑπὸ θείου ἔρωτος καὶ ἐγένετο ζηλωτὴς τῆς πολιτείας ἐκείνων ἀκριβέστατος κατὰ δύναμιν ἀγωνιζόμενος.

Ὅταν δὲ ὁ Ὅσιος ἦλθεν εἰς ἡλικίαν, ἡ μὲν μήτηρ αὐτοῦ ἐφρόντιζε νὰ τὸν νυμφεύσῃ, ὁ δὲ θαυμαστὸς Ἀναστάσιος, ἔχων ὅλως διόλου τὸν νοῦν του ἐστραμμένον εἰς τὸν Θεόν, δὲν ἤθελεν οὔτε νὰ ἀκούσῃ κἄν περὶ τούτου συζήτησιν. Διὰ νὰ ἀποφύγῃ μάλιστα τὰς περὶ τούτου ἐνοχλήσεις τῆς μητρός του, ἀνεχώρει πολλάκις εἰς τόπους ἡσυχαστικοὺς καὶ προσηύχετο μόνος πρὸς μόνον τὸν Θεόν. Ἐπειδὴ ὅμως ἐπλεόνασεν ἔτι περισσότερον ἐντὸς αὐτοῦ ὁ ἔρως τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ προσέθετε καὶ κόπους ἐπάνω εἰς τοὺς κόπους, πολλάκις δὲ ἐλησμόνει καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν οἶκόν του. Ὅθεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ περιήρχετο ζητοῦσα τοῦτον καὶ ὅταν τὸν εὕρισκεν, ἤρχιζε πάλιν νὰ τοῦ λέγῃ τὰ ἴδια. Νὰ μένῃ δηλαδὴ εἰς τὴν οἰκίαν των, νὰ φροντίζῃ τὰ τοῦ κόσμου καὶ νὰ νυμφευθῇ. Ἀλλ’ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος μηδόλως προσέχων εἰς τοὺς λόγους τῆς μητρός του, ἠγωνίζετο κατὰ δύναμιν διὰ νὰ στολίσῃ τὸν ἔσω ἄνθρωπον. Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖ εὑρισκόμενος δὲν ἠδύνατο νὰ πορεύεται κατὰ τὸν πόθον του, ἀνεχώρησε κατὰ τὸ εἰκοστὸν τρίτον ἔτος τῆς ἡλικίας του καὶ ἐπῆγεν εἰς τὰ μέρη τῆς Ζαγορᾶς, ὅπου ὑπάρχει ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἡ καλουμένη Σουρβία, τὴν ὁποίαν ἔκτισεν ὁ Ὅσιος Διονύσιος ὁ ἐν τῷ Ὀλύμπῳ κειμένη πλησίον τῆς Μακρυνίτσας καὶ εἰσελθὼν ἐν αὐτῇ ἐδοκιμάσθη καὶ ἐντὸς ὀλίγου ἐφάνη δοκιμώτατος εἰς τοὺς ἐκεῖ Πατέρας, δι’ ὃ καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὸ Ἀγγελικὸν Σχῆμα μετονομάσαντες τοῦτον Ἀκάκιον.