Ἂς ἐντρυφήσωμεν δὲ εἰς τὸν Κύριον, εἰς τὴν μελέτην τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, καὶ εἰς τὴν ἀνάληψιν τῶν ὅσων ἐπιτάσσει ὁ νόμος διὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ εἰς πᾶσαν διδασκαλίαν, ἡ ὁποία συντελεῖ εἰς τὴν διόρθωσιν τῶν ψυχῶν μας. Ἂς φυλαχθῶμεν ἀπὸ τὴν νηστείαν τὴν νοουμένην, τὴν ὁποίαν ἀπεύχεται καὶ ὁ Προφήτης λέγων περὶ αὐτῆς· «οὐ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχὰς δικαίων» (Παρ. ι’ 3) καὶ ὁ θεῖος Δαβὶδ «οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον, οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους» (Ψαλμ. λϛ’ 25). Δὲν ἔλεγε βεβαίως περὶ τῶν αἰσθητῶν ἄρτων, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐγνώριζεν ὅτι τὰ τέκνα τοῦ Πατριάρχου Ἰακὼβ κατέβησαν εἰς τὴν Αἴγυπτον διὰ νὰ ζητήσουν ἄρτους, ἀλλὰ ὁμιλεῖ περὶ τῆς πνευματικῆς τροφῆς, διὰ τῆς ὁποίας τελειοποιεῖται ὁ ἐσωτερικός μας ἄνθρωπος. Ἄς μὴ ἐπέλθῃ καὶ ἐναντίον μας ἐκείνη ἡ νηστεία, τὴν ὁποίαν ἠπείλησεν ὁ Κύριος διὰ τοὺς Ἰουδαίους· «Ἰδού, λέγει ὁ Κύριος, ἔρχονται ἡμέραι κατὰ τὰς ὁποίας θὰ φέρω ἐπάνω εἰς αὐτὴν τὴν γῆν πεῖναν, ὄχι πεῖναν δι’ ἄρτον, οὔτε δίψαν δι’ ὕδωρ, ἀλλὰ λιμὸν τοῦ νὰ ακούσουν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου» (Ἀμὼς η’ 11). Τὴν πεῖναν αὐτὴν ἔστειλεν ὁ δίκαιος Κριτής, ἐπειδὴ ἔβλεπεν, ὅτι ὁ νοῦς αὐτῶν ἐπνίγετο ἀπὸ τὴν πεῖναν τῆς στερήσεως τῶν δογμάτων τῆς ἀληθείας, ἐνῷ ὁ ὑλικὸς ἄνθρωπος ἐπαχύνετο ὑπερβολικὰ καὶ ἐγέμιζεν ἀπὸ σάρκας καὶ λίπος.

Καθ’ ὅλας λοιπὸν τὰς ἡμέρας, αἱ ὁποῖαι θὰ ἀκολουθήσουν, θὰ μᾶς θρέψῃ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μὲ τὴν πρωϊνὴν καὶ ἑσπερινὴν εὐφροσύνην. Κανεὶς νὰ μὴ ἀπομακρυνθῇ θεληματικῶς ἀπὸ τὴν πνευματικὴν αὐτὴν εὐωχίαν. Πάντες ἂς μετάσχωμεν τοῦ κρατῆρος τῆς νηφαλιότητος, τὸν ὁποῖον ἐγέμισεν ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐτοποθέτησεν ἐπὶ τῆς τραπέζης δι’ ὅλους ἐξ ἴσου, ὥστε ὁ ἄξιος καὶ ἱκανὸς νὰ λάβῃ. Ἡ νηστεία δηλαδὴ ἐγέμισε τὸν κρατῆρα της καὶ ἔσφαξε τὰ θύματά της (Παρ. θ’ 2), δηλαδὴ τὴν τροφὴν τῶν τελείων, ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀσκήσει τὰς αἰσθήσεις των καὶ τὸν νοῦν των, ὥστε νὰ διακρίνουν τὸ καλὸν ἀπὸ τὸ κακόν. Ἐξ αὐτῶν ἀφοῦ λάβωμεν ἐν ἀφθονίᾳ εἴθε νὰ εὑρεθῶμεν ἄξιοι καὶ τῆς εὐφροσύνης τοῦ Νυμφῶνος, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ