Εἶτα κρατήσας αὐτὸν ὁ Χριστὸς ἐκ τῆς χειρός, κατέμπροσθεν ὅλης τῆς μεγάλης ἐκείνης πανηγύρεως, ἐνώπιον Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων καὶ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Ὁσίων καὶ Δικαίων, καὶ στήσας αὐτὸν εἰς τὸ μέσον, θέλει τὸν ἀνακηρύξει λέγων εἰς ὅλους περὶ αὐτοῦ δακτυλοδεικτὼν αὐτόν· «Οὗτος ὁ ἄνθρωπος πεινῶντά με εἶδε, καὶ ἔθρεψε· διψῶντα, καὶ ἐπότισε· ριγοῦντα, καὶ ἐσκέπασε· ξένον, καὶ μὲ ὑπεδέχθη· ἀσθενοῦντα μὲ εἶδε, καὶ βαστάσας, εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ εἰσήγαγέ με· τοὺς πόδας μου ἔνιψε, τὰς χεῖράς μου ἔπλυνε, καὶ ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ ὁλοψύχως ἀνέπαυσέ με· ἐν ἀνάγκῃ μὲ εἶδε καὶ ἐλύτρωσεν, ἐν φυλακῇ μὲ εὗρε καὶ ἠγόρασε (Ματθ. κε’ 31-36)· διὸ καὶ ἐγὼ λέγω πρὸς αὐτόν. «Καλὲ δοῦλε, ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπειδὴ εἰς ὀλίγα ἔγινες πιστός, εἰς πολλὰ νὰ σὲ καταστήσω, εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου (αὐτ. 21)· ἀπόλαυσον τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου μου, εἴσελθε εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον». Καὶ ὄχι μόνον ταῦτα θέλει εἴπει ὁ Χριστὸς εἰς τοὺς εὐαρεστήσαντας αὐτόν, ἀλλὰ καὶ θέλει ἀναπαύσει αὐτοὺς εἰς θρόνους καὶ θέλει ὑπηρετήσει αὐτούς.
Ἵνα λοιπὸν καὶ ἡμεῖς τῆς τοιαύτης τιμῆς καὶ φωνῆς καὶ δόξης ἀπολαύσωμεν, ἂς προλάβωμεν, ἵνα μὴ ἔξω μείνωμεν· ἄς σπουδάσωμεν, ἀγαπητοί, ἵνα καταλάβωμεν· ἂς ἀφήσωμεν τὰς ματαίας ὀκνηρίας ἐκείνας· ἂς ἀπορρίψωμεν τὰς ψευδεῖς ἐλπίδας. Μὴ πλανηθῶμεν πλέον καὶ ἐμπαίξῃ ἡμᾶς ὁ πονηρός· μὴ ρίψῃ ἡμᾶς εἰς τὴν σήμερον καὶ αὔριον ὁ δόλιος λογισμός, διότι πολλοὶ πολλὰ βουλευσάμενοι, εἰς τὴν αὔριον δὲν ἔφθασαν, ἀλλὰ ἔξαφνα ἡρπάγησαν ὥσπερ τὸ πουλίον ἀπὸ τὸ γεράκιον, καὶ ὡς τὸ ἀρνίον ἀπὸ τὸν λύκον, καὶ ὡς ὁ αἰχμάλωτος ὑπὸ τοῦ λῃστοῦ, καὶ οὔτε νὰ ὁμιλήσουν ἠδυνήθησαν, οὔτε διαθήκην τινὰ νὰ ποιήσωσι. Οἱ μὲν κοιμηθέντες ἀφ’ ἑσπέρας ὑγιεῖς, δὲν ἔφθασαν τὸ πρωΐ· οἱ δὲ ἐπὶ τῆς τραπέζης καθήμενοι, εἰς αὐτὴν ἐξεψύχησαν. Ἄλλοι δὲ ἐν ὁδῷ περιτατοῦντες, εὐθέως ἀπέθανον· ἕτεροι εἰς λουτρὸν εὑρισκόμενοι, τὸ αὐτὸ λουτρὸν εἶχον ἐντάφιον· ἄλλοι δὲ εἰς τὸ νυμφοστόλιον ὄντες, ἔξαφνα ἡρπάγησαν, καὶ τὰ αὐτὰ ἐνδύματα εἶχον ἐπιγάμια καὶ ἐντάφια καὶ διεδέχθησαν τοὺς παίζοντας οἱ θρηνοῦντες, καὶ τοὺς χορευτὰς οἱ πενθοῦντες. Καὶ ταῦτα πάντα καλῶς γνωρίζομεν, τὸ δὲ δεινότερον εἶναι τὸ ὅτι θεληματικῶς καὶ ἐν γνώσει ἡμῶν ἁμαρτάνομεν καὶ πλανώμεθα· διὰ τὸ ὁποῖον οὐδεμίαν ἀγάπην καὶ συγχώρησιν παρὰ Θεοῦ θὰ ἔχωμεν, ὅτι οὐχὶ ἐν ἀγνοίᾳ ἀλλὰ ἐν γνώσει πλανώμεθα· καὶ ἀκούοντες τῶν θείων Γραφῶν ἐπαινουσῶν τὰ καλά, δὲν ποιοῦμεν αὐτά.