Ἀλλ’ ἡ μὲν Παναγία οὕτως ἔκλαιε τὸν Υἱόν της καὶ ὁ Τάφος ἔμελλε νὰ λάβῃ τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου· ὁ δὲ ᾍδης κάτω μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐστέναζε καὶ ἐθρήνει τὸν ἀφανισμόν του, διότι ἔμελλεν ἐντὸς ὀλίγου νὰ χάσῃ τὰς ψυχάς, τὰς ὁποίας εἶχεν αἰχμαλωτίσει εἰς διάστημα πέντε χιλιάδων καὶ πεντακοσίων χρόνων. Ἀλλὰ ποῖοι νὰ ἦσαν καὶ ἐκείνου οἱ λόγοι; Καλὸν εἶναι μιμούμενοι καὶ ἡμεῖς τὸν Ἅγιον Ἐπιφάνιον [2] καὶ Μάξιμον τὸν Πλανούδην νὰ διηγηθῶμεν ὀλίγα ὡς ἐν συντόμῳ.
«Ὦ! ὦ! τίς ἡ βία αὕτη; Αἲ αἴ· τίς ἡ δυναστεία τοῦ Ναζωραίου; Βαβαὶ βαβαί! πόση τοῦ τῆς Μαρίας Υἱοῦ ἡ ἰσχύς; Φεῦ φεῦ! πόσον τὸ τοῦ Ἰησοῦ κράτος; Ἀλλὰ τίς εἶναι Αὐτός, ὅστις δὲν καταδικάζεται εἰς τὸν ᾍδην; Ποῖος εἶναι οὗτος καὶ δὲν κρατεῖται εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς; Κάλλιον ἦτο νὰ μὴ εἶχον ἀναγκάσει τοὺς Ἑβραίους νὰ τὸν σταυρώσουν. Τὸν ἐδέχθην ὡς ἀποθαμμένον καὶ τὸν τρέμω ὡς ἀθάνατον· τὸν ἐδέχθην ὡς ἄνθρωπον καὶ τὸν φοβοῦμαι ὡς Θεόν· τὸν ἐδέχθην ὡς ἀδύνατον καὶ τὸν τρέμω ὡς ἰσχυρόν· τὸν ἐδέχθην ὡς δοῦλον καὶ τὸν φοβοῦμαι ὡς Βασιλέα· τὸν ἐδέχθην ὡς Ἐσταυρωμένον καὶ τὸν τρομάζω ὡς ἀπαθῆ Θεόν. Ἀλλ’ ὦ λειτουργοὶ καὶ ὑπηρέται μου δαίμονες, κλείσατε τὰς πύλας μου. Ἀσφαλίσατε τοὺς μοχλοὺς καλῶς, διότι ἔρχεται, διότι ἔφθασεν ἡ κατάλυσίς μας. Ἀλλὰ τί λέγω; Ἐπειδὴ Θεὸς εἶναι, καθὼς τὸν ἐγνώρισα, θέλει ἀφανίσει καὶ τὰς πύλας, θέλει συντρίψει καὶ τοὺς μοχλούς, θέλει καταργήσει καὶ τὴν δύναμίν μας. Ἕως πότε θὰ φυλαττώμεθα; Ἰδοὺ ἦλθεν ὀ καιρὸς τῆς ἀπωλείας ἡμῶν, ἰδοὺ ἔφθασεν ἡ κατάλυσις ἡμῶν. Ἀλλὰ δεῦτε νὰ κρυφθῶμεν εἰς τὰ κατώτατα τοῦ ᾍδου· ἔρχεσθε νὰ καταβῶμεν εἰς τοὺς ἀποκρύφους καὶ κεκρυμμένους τόπους τούτους.
Ταῦτα τῶν ἐν τῷ ᾍδῃ δαιμόνων λεγόντων, ἔφθασε καὶ ὁ Κύριος εἰς τὸν ᾍδην μετὰ δόξης πολλῆς, μετ’ Ἀγγέλων ὑμνῳδίας, μετ’ Ἀρχαγγέλων δορυφορίας καὶ παρευθὺς ἐβόησαν οἱ Ἄγγελοι πρὸς τὸν ᾍδην· «Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν» (Ψαλμ. κγ’ 7). Ἤτοι, σεῖς οἱ πρῶτοι τοῦ ᾍδου, ἀνοίξατε, διότι ὁ Βασιλεὺς ἔρχεται· ἀνοίξατε, διότι ὁ Νικητὴς παραγίνεται· ἀνοίξατε, διότι ὁ Θεὸς ἦλθεν. «Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι καὶ εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης» (αὐτόθι). Ἀλλ’ οἱ μὲν Ἄγγελοι οὕτως ἐβόων καὶ οὕτως ἐπεφώνουν πρὸς τὸν ᾍδην· αἱ δὲ ἀποστατικαὶ δυνάμεις, ὅσαι ἀπὸ τὸν οὐρανὸν διὰ τὴν ὑπερηφάνειάν των κατήντησαν εἰς τὸν ᾍδην, ὡς μὴ γνωρίζουσαι ποῖος εἶναι ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης, οὕτως ἠρώτων, λέγουσαι· «Τίς ἐστιν οὗτος ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης;» (αὐτόθι 8).