Καὶ ὄχι μόνον ζῶν ὑβρίσθη, ἀλλὰ καὶ ἀποθαμμένος. Εἰς τὸν τάφον κατετέθη ὡς νεκρὸς καὶ μὲ σμύρναν καὶ σινδόνα ἐνετυλίχθη· τίνος ἕνεκεν καὶ διατί; διὰ τὴν ἰδικήν μας σωτηρίαν, διὰ τὴν ἰδικήν μας ἐλευθερίαν, διὰ νὰ ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς ἐκ τοῦ πικροτάτου καὶ σκοτεινοῦ ᾍδου. Ἀλλ’ οἱ μὲν ἀπ’ αἰῶνος νεκροὶ σήμερον ἠλευθεροῦντο, ἡ δὲ Μήτηρ ἔκλαιε καὶ ἐθρήνει· αἱ Δυνάμεις τῶν Οὐρανῶν ἐθαύμαζον καὶ οἱ φθονεροὶ Ἰουδαῖοι ἐνέπαιζον· οἱ Ἄγγελοι ἔτρεμον καὶ οἱ ἀχάριστοι Ἑβραῖοι ἐγέλων. Ἀναισθητότεροι ὑπῆρξαν καὶ ἀπὸ τοὺς λίθους· διότι οἱ λίθοι ἐγνώρισαν τὸν Ἐσταυρωμένον καὶ ἐσχίσθησαν, οἱ δὲ Ἰουδαῖοι εἰς περισσοτέραν ἔχθραν ἐκινοῦντο. Μόνον εἷς φίλος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰωσήφ, ἐπῆγε καὶ ἐζήτησε τὴν ἄδειαν τοῦ Πιλάτου, νὰ καταβιβάσῃ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὤ τόλμης θεαρέστου καὶ γνώμης φιλανθρώπου!
Ἐπῆγεν, ἀλλὰ μετὰ ταπεινώσεως καὶ τί ἔλεγε; «Δός μοι, Πιλᾶτε, τὸν νεκρὸν τοῦτον τὸν καταφρονημένον, τὸν ὠνειδισμένον, τον ὑβρισμένον, τὸν ὡς ξένον ἀνεπιμέλητον· δός μοι τὸν ξένον τοῦτον, τὸν πτωχόν, τὸν ἀοίκητον, τὸν χθὲς ὑπὸ τῆς σῆς αὐθεντίας κατακριθέντα εἰς τὸν διὰ σταυροῦ θάνατον. Δός μοι τὸν Ἐσταυρωμένον τοῦτον, διὰ νὰ τὸν ἐνταφιάσω, διότι μόνος εἶναι, διότι Μαθητὰς εἶχεν, οἱ ὁποῖοι τὸν ἄφησαν καὶ ἔφυγον. Μέγα τι δὲν ζητῶ ἀπὸ τὴν μεγαλειότητά σου μικρὸν ζήτημα καὶ ὀλίγην δέησιν σὲ παρακαλῶ νὰ κάμῃς· δός μοι τὸν ἄτιμον τοῦτον, ὅστις ἦλθε νὰ μᾶς τιμήσῃ· δός μοι τὸν ξένον τοῦτον, ὅστις ἦλθε νὰ σώσῃ τοὺς ξένους τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Τὸν ἀρκεῖ, ἐνδοξότατε, ἡ καταδίκη, τὸν φθάνει ἡ τιμωρία· ἰδοὺ κατηυνάσθη καὶ ὁ φθόνος τῶν Ἰουδαίων, εἰρήνευσεν ἡ ἔχθρα τῶν Φαρισαίων, ἐπληρώθῃ τὸ ἔργον τῶν γραμματέων. Διὰ τοῦτο, δός μοι τὸν ξένον Αὐτόν, νὰ ἐνταφιάσω· τοὐλάχιστον ἂς τὸν κηδεύσω, ἂς τὸν ἐπιμεληθῶ ἐγώ. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον [1] καὶ καταφρονημένον, ἵνα φανῇς σὺ μὲν πρᾷος καὶ ἱλαρὸς ἄνθρωπος, ἐγὼ δὲ δοῦλος αὐτοῦ καὶ πιστὸς φίλος. Τί σὲ ὠφελεῖ, Πιλᾶτε, ἐὰν εἶναι Ἐσταυρωμένος; Δός μοι τὴν ἄδειαν νὰ τὸν καταβιβάσω· τί σε ὠφελεῖ, ἐὰν εἶναι γυμνὸς εἰς τὸν Σταυρόν; Δός μοι Αὐτὸν νὰ τὸν ἐνδύσω· τίς θέλει σὲ ὀνειδίσει διὰ τοῦτο; Τίς θέλει σὲ κατηγορήσει δι’ αὐτό; Οὐδείς. Ἐτελείωσες τὴν κρίσιν σου, ἐπλήρωσες τὸ θέλημά σου· ἐβεβαίωσες τὸν ὁρισμόν σου, ἀλλὰ τώρα δὲν σὲ ἐμποδίζει τις εἰς τοῦτο. Δός μοι τὸν Ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν. Ἄκουσον μικρὰν δέησιν δούλου ταπεινοῦ καὶ δός μοι τὸν γυμνὸν τοῦτον, διότι δι’ ἡμᾶς ἐγυμνώθη· δός μοι τὸν νεκρὸν τοῦτον, διότι δι’ ἡμᾶς ἐνεκρώθη· δός μοι τὸν ἄγνωστον Αὐτὸν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, διότι ἐγὼ τὸν γνωρίζω τὶς εἶναι. Ἄκουσε, Πιλᾶτε, καὶ δός μοι τὸν ζητούμενον».