Μὲ τοιούτους ταπεινοὺς καὶ κατανυκτικοὺς λόγους ἐζήτησεν ὁ Ἰωσὴφ τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου. Ἀλλὰ καὶ ὁ Πιλᾶτος, ὑπὸ Θεοῦ ὁδηγούμενος, τὸ ἔδωκε. Τότε ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξε τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου μὲ σμύρναν καὶ σινδόνα. Μακάριαι αἱ χεῖρές σου, ὦ Ἰωσήφ, αἵτινες ἤγγισαν τοιοῦτον Σῶμα· μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί σου, οἵτινες εἶδον τοιοῦτον Σῶμα· εὐτυχὴς σὺ καὶ τρισμακάριος, διότι ἐψηλάφησες Σῶμα Ἅγιον καὶ Θεοφόρητον· εὐτυχὴς εἶσαι σύ, διότι εὑρέθης δόκιμος ὑπηρέτης εἰς τοιοῦτον καιρόν. Ἆρα γινώσκεις, εἰπέ μοι, Ἰωσήφ, ποῖον βαστάζεις εἰς τὰς χεῖράς σου; Τὸν Δυνατόν, τὸν Ἰσχυρὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον εἶδεν ὁ Ἡσαΐας καὶ ἐφοβήθη· τὸν φοβερὸν Κριτήν, τὸν ὁποῖον εἶδεν ὁ Δανιὴλ καὶ ἐτρόμαξε. Τὸν παντοδύναμον, τὸν ἀκατάληπτον, τὸν ἀόρατον εἶδες, τὸν ἀψηλάφητον ἐψηλάφησες· τὸν πανταχοῦ εὑρισκόμενον ἐβάστασας, τὸν ἀχώρητον εἰς πάντα τὸν κόσμον εἰς μικρὸν Τάφον ἐνεταφίασες. Ὤ χάριτος, τῆς ὁποίας ἔτυχες! Ὤ τιμῆς τῆς ὁποίας ἠξιώθης! Ἰωσὴφ ὁ τέκτων ἔφυγεν εἰς τὴν Αἴγυπτον μὲ τὸν Χριστὸν καὶ σὺ ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας τὸν κατεβίβασες ἀπὸ τὸν Σταυρόν.
Ἡ δὲ Μήτηρ αὐτοῦ, ἡ κυρία Θεοτόκος, ὀδυνηρῶς ἔκλαιε καὶ ἐθρήνει· τί δὲ νὰ ἦσαν καὶ αὐτῆς οἱ λόγοι; Καλὸν εἶναι νὰ εἴπωμεν ἐξ αὐτῶν τινας: «Ὦ τέκνον ἐμόν, Υἱέ μου ἠγαπημένε καὶ πεφιλημένε! Ὦ φίλτατόν μοι καὶ παμφίλτατον τέκνον! Ποῦ μὲ ἀφήνεις τὴν Μητέρα Σου μόνην; Εἰς τίνος οἰκίαν μὲ ἀποστέλλεις λοιπόν; Μὲ ἀφήνεις, Υἱέ μου, ἀπὸ τοῦ νῦν; Χωριζόμεθα ἀπὸ τὴν σήμερον, τέκνον μου; Ἀλλὰ ποῖον νὰ ἔχω παραμυθίαν; Ποῖος νὰ εἶναι παρηγορία μου; Σὲ εἶχον, τέκνον μου, ἐλπίδα, προσδοκίαν, πατέρα, μητέρα, Θεόν, εὐεργέτην, ἐπιτηρητήν, φροντιστήν καὶ τώρα ποῖος νὰ εἶναι ἀντὶ Σοῦ, Υἱέ μου; Ἀλλοίμονον εἰς ἐμέ, τὴν μεμονωμένην ἀθλίαν. Αὐτὰ ἐθάρρουν, Υἱέ μου, ὅταν σὲ ἐγέννησα; Οὕτως προσεδόκων, ὅταν σὲ ἀνέτρεφα; Τοιαύτην λύπην ἐθάρρουν νὰ ἀπολαύσω; Τοιοῦτον πόνον ἤλπιζον ἐγὼ νὰ ἔχω τώρα; Ὅταν σὲ ἐγέννων δὲν εἶχον πόνους καὶ τώρα τοὺς ἔχω διπλοῦς. Ἀντὶ χαρᾶς ἔχω, Υἱέ μου, λύπην· ἀντὶ εὐφροσύνης, πικρίαν· ἀντὶ ἀγαλλιάσεως, ὀδύνην· θλῖψιν, ἀντὶ εὐτυχίας· δυστυχίαν, ἀντὶ τιμῆς· ἀντὶ καλῆς ἡμέρας ἔχω θλιβερὰν ὥραν· ἀντὶ ὅσων ἐθάρρουν καὶ ἀνέμενον καλῶν, τώρα ἀπέκτησα κόπους καὶ πόνους.