Ἐγὼ ἀκολουθῶν τὸ παράδειγμα τοῦ μεγάλου διδασκάλου τῶν Ἐθνῶν, τοῦ μακαρίου Παύλου, ὅπερ λέγει· «Σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί» (Ρωμ. α’ 14), ὅσον δύναμαι διδάσκω ἁπλᾶ, διὰ νὰ μὲ καταλαμβάνωσιν ὅλοι· ἀλλὰ σήμερον μάλιστα θέλω ὁμιλήσει ἀπὸ ὅλας τὰς ἄλλας φορὰς ἁπλούστερα, διότι θέλω νὰ καταλάβωσι τοὺς λόγους μου καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες· καὶ σπουδαῖοι καὶ ἰδιῶται· καὶ μεγάλοι καὶ μικροί, ἐπειδὴ ἡ ὑπόθεσις τῆς Ἐξομολογήσεως ἐνδιαφέρει ὅλους ἐξίσου.
Μέρος πρῶτον
ΝΟΜΙΖΩ ὅτι βλέπω εἰς ποίαν στενοχωρίαν εὑρίσκετο ἀπὸ τὸ ἓν μέρος ὁ βασιλεὺς Δαβίδ, ὅταν ἦλθεν ἀπὸ μέρους τοῦ Θεοῦ ὁ Προφήτης Γὰδ νὰ τοῦ φέρῃ τὴν φοβερὰν ἐκείνην ἀπόφασιν· ἀπὸ δὲ τὸ ἄλλο ἡ σωφρονεστάτη Σωσάννα, ὅταν ἔπεσεν εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἀσελγεστάτων ἐκείνων συκοφαντῶν. Διὰ τὴν ἁμαρτίαν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὁ Δαβίδ, ἀπαριθμῶν τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Θεὸς ἠθέλησε νὰ τὸν παιδεύσῃ. Ὅθεν τοῦ ἔπεμψε τὸν Προφήτην τοῦτον, νὰ τοῦ εἴπῃ· «Δαβίδ, σὺ ἔσφαλες καὶ ἐγὼ εἶμαι ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ σοῦ εἴπω, ὅτι ἔφθασεν ἡ ὥρα νὰ πληρώσῃς τὴν ἁμαρτίαν σου. Ἡ τιμωρία, τὴν ὁποίαν ὥρισεν ὁ Θεός, εἶναι αὕτη· ἢ τρεῖς χρόνους πεῖνα εἰς ὅλον σου τὸ βασίλειον, ἢ τρεῖς μῆνες νὰ σὲ κυνηγοῦσιν οἱ ἐχθροί σου, ἢ τρεῖς ἡμέρας θανατικόν· ἔκλεξον σὺ ἀπὸ τὰ τρία, ποῖον θέλεις» (Β’ Βασ. κδ’ 13). Ἕως νὰ συλλογισθῇ ὁ Δαβίδ, ἂς διέλθωμεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα καὶ ἂς εἰσέλθωμεν εἰς τὸν κῆπον τοῦ Ἰωακείμ, ὅπου κάθεται καὶ πλύνεται ἡ ὡραιοτάτη γυνή του Σωσάννα. Ἐδῶ εἰσέρχονται κρυφίως δύο γέροντες, σκεύη τοῦ διαβόλου, εἰς τῶν ὁποίων τὴν καρδίαν ἀπὸ πολλοῦ χρόνου ἤναψεν ἔρως σατανικός. Οὗτοι εὑρόντες τὴν εὐκαιρίαν κατάλληλον, ἐπήδησαν ἔξαφνα ἔμπροσθεν τῆς Σωσσάνης, ἥτις ἦτο μόνη καὶ τῆς λέγουσιν· «Ἦλθεν ἡ ὥρα, τὴν ὁποίαν ἐπιθυμούσαμεν ἀπὸ μακροῦ. Δὲν γίνεται ἄλλως· ἢ πλήρωσε τὴν ἐπιθυμίαν μας, ἢ ἡμεῖς θέλομεν εἴπει τοῦ ἀνδρός σου, ὅτι ἐδῶ σὲ εὕρομεν μετά τινος νέου καὶ κατὰ τὸν Νόμον θέλεις λιθοβοληθῆ· διάλεξε σὺ ἀπὸ τὰ δύο ποῖον θέλεις» (Δαν. ἐν Σωσ. 19-21).
Δαβὶδ τί ἀπεφάσισες; Τρία μεγάλα κακὰ προβάλλονται ἐνώπιόν σου, πεῖνα, διωγμός, θανατικόν· ποῖον ἐκλέγεις; Σωσάννα, τί σκέπτεσαι; Δύο μεγάλοι κίνδυνοι ἢ νὰ χάσῃς τὴν ζωὴν ἢ νὰ χάσῃς τὴν τιμήν. Ποῖον ἐκλέγεις; «Στενά μοι πανταχόθεν», ἀποκρίνεται καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ ἡ Σωσάννα (ἐνθ. ἀνωτ. 14 καὶ 22 ἀντιστοίχως).