Λόγος εἰς τὴν Κυριακὴν τῶν ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ, ὅτι ἡ προθυμία τῆς Ἀσθενείας τῶν Γυναικῶν δὲν ἔχει τὰ δευτέρεια τῶν ἀνδρῶν εἰς τὰ ἔργα τῆς Ἀρετῆς, ἐκ τῆς Εὐαγγελικῆς Σάλπιγγος Μακαρίου τοῦ ἐν Πάτμῳ, ἐλαφρῶς διασκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ὀκτακόσια ἅρματα σιδηρᾶ εἶχεν οὗτος καὶ πλῆθος ἄπειρον στρατοῦ. Τοῦτον ἐφοβήθη ὁ λαὸς τῶν Ἰουδαίων, εἶδε τὸ νέφος τοῦ στρατοῦ καὶ ἔφριξεν, ἀλλ’ ὄχι καὶ ἡ γυνὴ Ἰαήλ. Διὰ τοῦτο καὶ ἐδέχθη αὐτὸν εἰς τὸν οἶκόν της. Ζητεῖ ὕδωρ καὶ τοῦ δίδει γάλα. Πρόσεξε ὅμως νὰ γνωρίσῃς τὴν σοφίαν τῆς γυναικός. Καταψυκτικὸν τὸ γάλα καὶ σύρει εἰς ὕπνον. Ἀποκοιμίζει λοιπὸν τὸν Σισάραν ἡ γυνὴ καὶ λαμβάνει εἰς χεῖρας πάσσαλον καὶ σφῦραν. Βλέπε καὶ ἐδῶ τὴν σοφίαν τῆς γυναινός. Δὲν ἔλαβεν εἰς τὰς χεῖρας της ξίφος ἢ μάχαιραν μήπως, ἐὰν ἐκεῖνος ἐξυπνήσῃ, γνωρίσῃ τὸ στρατήγημα. Λαμβάνει τὸν πάσσαλον, γυναικεῖον τοῦτο ἐπιτήδευμα καὶ δι’ αὐτοῦ, ἐφ’ ὅσον τὸν εὗρε κοιμώμενον, τοῦ τρυπᾷ τὸν κρόταφον πέρα καὶ πέρα. «Ὂν οὐχ ὑπέστησαν ἄνδρες, γυνὴ ἐστρατήγησε», λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἀποσιωπῶ καὶ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβιμέλεχ, ἐκείνου ὅστις μὲ ἄσπλαγχνον χεῖρα ἐθανάτωσε τοὺς ἑβδομήκοντα ἀδελφοὺς αὐτοῦ καὶ διὰ τοῦτο ὑπέταξεν εἰς τὰ προστάγματά του ὅλον τὸν λαόν, ἀλλ’ ὄχι καὶ τὴν γυναικείαν φύσιν. Διὰ τοῦτο καθ’ ὃν καιρὸν πάντες ἐμούδιασαν ἀπὸ τὴν θεωρίαν τόσης αἱματοχυσίας, μία μεγαλόψυχος γυνὴ συντρίβει τὸ κρανίον τοῦ τυράννου μὲ μίαν μυλόπετραν καὶ δίδει τὴν ἐλευθερίαν εἰς ὅλον τὸ γένος της.

Ἄκαιρον, πλὴν ὅμως εἰς τὴν ὑπόθεσιν ἁρμόδιον καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον γράφει μεταξὺ τῶν μεγαλοψυχιῶν τῶν γυναικῶν ὁ πολυμαθὴς Πλούταρχος. Ἂς τὸ διηγηθῇ ὅμως ἄλλος κατὰ πλάτος· τόσον μόνον σᾶς ἐνθυμίζω ἐγώ, ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐφυλάκισαν πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοὺς κατοικοῦντας Λῆμνον καὶ Ἴμβρον, τοὺς ἐφύλαττον δὲ διὰ θάνατον καὶ οὐδεμία ἐλπὶς σωτηρίας ἐφαίνετο δι’ αὐτούς, οὔτε ἀπὸ φίλους, οὔτε ἀπὸ γείτονας. Ἔρχονται ὅμως αἱ γυναῖκες τῶν φυλακισμένων ἀνδρῶν, πείθουσι τοὺς φύλακας μὲ δάκρυα καὶ παρακλήσεις νὰ ἀνοίξωσι τὴν θύραν τῆς φυλακῆς τόσον μόνον, ὥστε νὰ δώσωσι τὸν τελευταῖον ἀσπασμὸν εἰς τοὺς ἄνδρας των. Ἀνοίγεται ἡ θύρα, εἰσέρχονται αἱ γυναῖκες, ἐνδύονται τὰ φορέματα τῶν ἀνδρῶν, μὲ τὰ ἰδικά των ἐνδύουσι τοὺς ἄνδρας αὐτῶν καὶ τοὺς στέλλουσιν ἔξω εἰς σχῆμα γυναικῶν, ἀπέμειναν δὲ ἐκεῖναι εἰς τὴν φυλακὴν μὲ ἀπόφασιν νὰ δοκιμάσωσι πάντα θάνατον. Ποῖος τῶν ἀνδρῶν μετεχειρίσθη ποτὲ τοιαύτην μέθοδον εἰς ἐλευθερίαν τῆς γυναικός; Λοιπὸν ἀναμφίβολον εἶναι ὅτι ἡ γυναικεία φύσις προθυμοτέρα εἶναι εἰς τὸ καλὸν ἀπὸ τὴν τῶν ἀνδρῶν πάντοτε.