Ἂς εἶναι, δὲν ὁμοιάζουσιν εἰς τὰ ἔξω, ἂς ἐξετάσωμεν τὰ ἔσω τὰ δάκρυα, τὰ ὁποῖα προέρχονται ἐκ τῆς καρδίας. Αὐτὴν λοιπὸν τὴν πηγὴν τῶν δακρύων, ἂς ἴδωμεν ἂν εἶναι ἀπὸ τὸ γένος τῶν Μυροφόρων. Ναί, εἶναι· ὁμοιάζουν εἰς τὴν ἐμπιστοσύνην καὶ ἀγάπην τὴν ὁποίαν ἔχουν εἰς τοὺς ἄνδρας. Πῶς ὅμως; Εἰς ὅτι περισσότερον ζητοῦσι τοὺς πλουσίους, παρὰ τοὺς ἐναρέτους· περισσότερον τοὺς εὐτυχεῖς παρὰ τοὺς δυστυχεῖς, μὲ ἄλλον ὀφθαλμὸν τὸν βλέπουν, ὅταν ἔρχηται μὲ τὰς χεῖρας πλήρεις, παρ᾽ ὅταν ἔρχηται μὲ κενάς. Ὁμοιάζουσι κατὰ τὴν εὐλάβειαν, κατὰ τὴν πίστιν καὶ κατὰ τὴν θεοσέβειαν. Διὰ τοῦτο πρῶτον καθαρίζουσι τὴν καρδίαν μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας. Μὲ τὴν ἀληθῆ ἐξομολόγησιν, πρῶτον στολίζουσι τὰς χεῖρας μὲ τὰ δῶρα τῆς ἐλεημοσύνης, πρῶτον ζητοῦσι συγχώρησιν ἀπὸ ἐκείνας τὰς ὁποίας ἐκακολόγησαν καὶ ὕστερον ἔρχονται εἰς τὴν ἱερὰν Κοινωνίαν. Ὄνειρον βλέπετε, ἄνθρωπε; φοβοῦμαι μήπως καὶ θέλει μοὶ εἴπῃ τις. Διότι ἐδῶ τοιαύτην καρδίαν γυναικὸς δὲν εὑρίσκεις. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐξομολόγησίς των εἶναι ψευδής, τὰ μεγαλύτερα κρύπτουσι, εἰς τὰ παραμικρὰ προφασίζονται, ἀγάπην καὶ διαλλαγὴν εἰς τοὺς ἐχθροὺς ποτὲ ἀληθινὴν δὲν ἔχουν· ἡ ἑτοιμασία διὰ νὰ μεταλάβωσιν ἄλλο δὲν εἶναι, παρὰ τὰ λουτρά, τὰ νιψίματα, τὰ κοσμήματα καὶ πᾶν ἄλλο ἀπὸ ὅσα φέρουσι χαρὰν εἰς τὸν ὑπερήφανον διάβολον καὶ καταφρόνησιν εἰς τὸν ἑκουσίως ὑπὲρ ἡμῶν πτωχεύσαντα Θεόν.
Ἀφήνω νὰ διηγῶμαι, ὅτι ἑκάστης ἡ καρδία εἶναι ἓν κέντρον τοῦ φθόνου, μία ἕδρα τῆς ὑπερηφανείας, μία κάμινος τῆς ζηλοτυπίας. Ἀπὸ τοιαύτην καρδίαν, εἶναι δίκαιον νὰ τὸ εἴπω, ὅτι θέλουσι τρέξει ποτὲ δάκρυα μετανοίας; Ἀπὸ τοιαύτην καρδίαν ὑπάρχει ἐλπὶς ὅτι θέλει φυτρώσει ποτὲ ζωὴ εὐαγγελική, προθυμία εἰς τὸ καλόν, ἀνδρεία καὶ γενναιότης ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας; Μὴ γένοιτο· ἀπὸ τοιαύτην καρδίαν φυτρώνουσι πόλεμοι καὶ μάχαι καθημεριναὶ ἐντὸς τῆς οἰκίας, ὕβρεις καὶ καταφρονήσεις εἱς τοὺς γείτονας, ἔρωτες καὶ ἐπιθυμίαι σατανικαί, προδοσίαι τῆς τιμῆς τοῦ ἀνδρός. Λοιπὸν ἂς ἴδωμεν τί ἐκέρδησαν αἱ πρὸ ἡμῶν, ὅσαι εἶχον τοιαύτην καρδίαν καὶ τὶ ἐκέρδησαν αὐταὶ αἱ σημεριναὶ Μυροφόροι. Τούτων τὸ ὄνομα κηρύττεται καὶ δοξάζεται ἐν οὐρανῷ καὶ ἐν γῇ καὶ δοξασθήσεται περισσότερον ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως καὶ λάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐκεῖνα τὰ δακρυσμένα πρόσωπα, ἐκεῖνα τὰ ἐνδύματα τὰ πτωχικά. Ἐκείνων δὲ τῶν πλουσίων, τῶν χρυσοφορεμένων, αἵτινες ἔλαμπον είς τοὺς Ναοὺς μὲ τοὺς μαργαρίτας, μὲ διαφόρους στολάς, ἔσβυσαν τὰ ὀνόματα, κατεβυθίσθησαν εἰς τὸν ᾍδην.