Διὰ τοῦτο λίαν πρωῒ ἔρχονται πρὸς τὸ μνημεῖον, ἀντὶ ὁδηγοῦ, ἀντὶ φύλακος, ἀντὶ σκέπης, τὸν πρὸς τὸν Κύριον ἔχουσαι ἔρωτα. Καλῶς λοιπὸν οἱ ζωγράφοι μὲ πτέρυγας τὸν ζωγραφίζουσι καὶ πτέρυγας ὄχι ἁπλῶς, ἀλλὰ πτέρυγας πυρὸς διὰ τὴν ὀξύτητα. Διότι πάντα διέρχεται καὶ πάντων κατατολμᾷ ὁ ἔρως. Βραδύτητα δὲν γνωρίζει καὶ μάλιστα εἰς τὰ θεῖα· ὅθεν ἔρχονται λίαν πρωῒ ἀφόβως, διότι «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α’ Ἰωάν. δ’ 18). Ἐδῶ ἤθελον νὰ σημαδεύσῃς, ἢ νὰ εἴπω καλλίτερα, νὰ θαυμάσῃς τὴν καλὴν προθυμίαν τῶν γυναικῶν, τὴν ὁποίαν ἔδειξαν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τὴν πρόνοιαν Αὐτοῦ καὶ τὴν συνεργοῦσαν Χάριν, ἡ ὁποία πάντοτε ἀκολουθεῖ εἰς τὴν καλὴν προαίρεσιν τῶν ἀνθρώπων. Μίαν μεγάλην δυσκολίαν προέβαλεν ἐκεῖνος ὅστις ἔχει συνήθειαν νὰ σπέρνῃ πάντοτε δυσκολίας καὶ ἐμπόδια εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀρετῆς· «Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον;» (Μάρκ. ιϛ’ 3). Ὁ τῶν ζιζανίων σπορεὺς ἔρριψε τὸν σπόρον του εἰς τὸν δρόμον τῶν Μυροφόρων, ἀλλ’ ἐφάνη ματαία καὶ αὐτὴ ἡ δυσκολία, ἐπειδὴ ἡ θεία Πρόνοια προέφθασε νὰ ἀποκυλίσῃ τὸν λίθον· ὅθεν ἐλθοῦσαι «εὗρον τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸ τοῦ μνημείου» (Λουκ. κδ’ 2). Ἔχει τοιαύτην συνήθειαν ἡ θεία δύναμις νὰ προλαμβάνῃ τὴν ἀσθένειαν ἐκείνων, οἵτινες ἐλπίζουσιν εἰς αὐτήν.

Τοῦτο τὸ ἴδιον κηρύττει ἡ ἀνδραγαθία τῆς Ἰουδήθ· ἦλθεν αὐτὴ μὲ ἀπόφασιν καλὴν νὰ θανατώσῃ τὸν ἐχθρὸν τοῦ Θεοῦ Ὀλοφέρνην καὶ νὰ ἐλευθερώσῃ τὸ γένος τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὸν ἔσχατον ἐκεῖνον κίνδυνον. Πλὴν ἦλθε διὰ νὰ ἐκτελέσῃ τοιαύτην σφαγὴν ἄνευ ἄρματος, ἄνευ μαχαίρας, ἄνευ οὐδενὸς ἄλλου τοιούτου ὅπλου καὶ τῆς δίδει ὁ Θεὸς τὴν μάχαιραν τοῦ Ὀλοφέρνους εἰς τὸ προσκεφάλαιον τοῦ Ὀλοφέρνους. Τοῦτο τὸ ἴδιον κηρύττει καὶ ἡ περιβόητος νίκη τοῦ Δαβίδ· ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον νὰ θανατώσῃ τὸν Γολιάθ, νὰ ἄρῃ τὸ ὄνειδος ἐξ υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ ἄρματος συνεργοῦ εἰς τοιοῦτον τέλος οὐδενὸς ἐφρόντισεν. Ὅθεν ἡ θεία πρόνοια τοῦ ἔδειξε τὴν σπάθην τοῦ Γολιάθ, διὰ ν’ ἀφαιρέσῃ τὴν κεφαλὴν τοῦ Γολιάθ. Τὸ εὑρίσκεις γεγραμμένον εἰς τοὺς Βίους τῶν Πατέρων, ὅτι ἀπεστάλη τις τῶν πρακτικῶν φιλοσόφων νὰ διαπεράσῃ τὸν Ἰορδάνην καὶ εἰς βοήθειαν οὐδενὸς ἐφρόντισεν, οὔτε σχεδίας, οὔτε πλοίου καὶ διὰ τοῦτο προφθάνει ἡ συντρέχουσα εἰς τὰ καλὰ θεία δύναμις. Προστάζει αὕτη τὸ ἀνήμερον ζῷον, τὸν κροκόδειλον καὶ αὐτὸς, κλίνει τὴν ράχιν εἰς τὸ χεῖλος τοῦ ποταμοῦ καὶ γίνεται ζωντανὸν πλοῖον διαπεράσαν τὸν Ἀσκητήν.