«Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ζ’ 7), καὶ νὰ μὴ φανῇ πρῶτος εἰς τὰς γυναῖκας ὁ εἰπών· «Θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν ἐπακούσεται;» (Ψαλμ. ρμδ’ 19). Πῶς νὰ μὴ χαροποιήσῃ πρῶτον ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι τὸν ἠγάπησαν ἐπὶ πλέον ἀπὸ τὰς καρδίας τῶν πρώτων; «Οὐ γὰρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ» (Ρωμ. β’ 11), οὐδὲ «τροπῆς ἀποσκίασμα» (Ἰακ. α’ 17). Λοιπὸν ἄς ἀπολαύσωσι πρῶται τῆς Ἀναστάσεως τὴν χαρὰν ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι ἐδοκίμασαν καὶ τοῦ Πάθους τὴν πικρότητα. Ἂς γίνωσι μηνυταὶ τῆς Ἀναστάσεως ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι καὶ τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου πρῶται εἶδον τοῦ Κυρίου· καὶ τὸ περισσότερον διὰ νὰ γνωρίσῃς σύ, ὦ ἀκροατά, ὅτι ἡ προθυμία τῆς ἀσθενείας τῶν γυναικῶν δὲν ἔχει τὰ δευτερεῖα ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν εἰς τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς· καὶ τοῦτο ἂς εἶναι ἀντικείμενον τοῦ σημερινοῦ μου λόγου.
Διὰ νὰ γίνῃ ἡ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου κατὰ τὴν προσταγὴν τοῦ Θεοῦ λαμπρὰ καὶ ἔνδοξος, προστάζει ὁ θεόπτης Μωϋσῆς τοὺς Ἰσραηλίτας νὰ φέρῃ ἕκαστος ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τοῦ εὑρίσκονται. Μαρτυρεῖ δὲ ἡ θεία Γραφή, ὅτι τότε ἔσπευσαν, ἀλλὰ προέλαβον αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας (καθὼς ἑρμηνεύει περίφημός τις εἰς τὴν ἐξήγησιν τῆς θείας Γραφῆς) καὶ ἔφερον ἐνώτια καὶ δακτυλίους καὶ περιδέραια καὶ πᾶν σκεῦος χρυσοῦν (Ἐξ. λε’ 22). Προέτρεχον αἱ γυναῖκες ἀπὸ τοὺς ἄνδρας, ἔδειξαν τὴν προθυμίαν, τὴν ὁποίαν ἔχει αὐτὸ τὸ γένος εἰς τὰ θεοσεβῇ ἔργα καὶ ὄχι ἁπλῶς μὲ λόγια ψιλά, ἤ μὲ κόπους καὶ ἱδρῶτας τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλον τὸν πλοῦτον. Διότι τίνων ἦσαν τὰ ἐνώτια καὶ τὰ δακτύλια τὰ ὁποῖα προσεκόμισαν εἰ μὴ γυναικῶν; Καὶ λοιπὸν ποία ἀμφιβολία ἀπομένει, ὅτι δὲν εἶναι προθυμότεραι εἰς τὰ θεοσεβῆ ἔργα ἀπὸ τοὺς ἄνδρας; Ποῖος δὲν τὸ ὁμολογεῖ, ὅτι προτιμότερον τὸ ἔχουσιν αἱ ἄλλαι γυναῖκες νὰ κοπῶσι τὰ δάκτυλα παρὰ νὰ γυμνωθῶσιν ἀπὸ τὰ δακτυλίδια; Νὰ στερηθῶσι τὰ ὦτα, παρὰ τὸν χρυσὸν τῶν ὠτίων, ἐκεῖναι αἱ ὁποῖαι δὲν ἤκουσαν τὴν ἀληθινὴν στολὴν τῶν γυναικῶν; Καὶ ὅμως ἰδοὺ ὅπου τὸ μαρτυρεῖ ἡ Γραφή, ὅτι μὲ αὐτὰ τὰ ἐνώτια καὶ δακτυλίδια ἔδειξαν τὴν προθυμίαν, τὴν ὁποίαν ἔχουσιν εἰς τὰ θεοσεβῆ ἔργα αἱ τῆς ἀληθείας μαθήτριαι.
Τοῦτο τὸ ἴδιον λάμπει καὶ ἀπ᾽αὐτὸ τοῦ ἡλίου τὸ φῶς σαφέστερον. Φαίνεται εἰς τὸ τριακοστὸν τέταρτον κεφάλαιον τῆς Ἐξόδου, ὅτι ὁ Θεὸς προσέταξε τὸν Μωυσῆν, τρὶς τοῦ χρόνου νὰ παρουσιάζεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὸ γένος τοῦ Ἰσραήλ· «τρεῖς καιροὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὀφθήσεται πᾶν ἀρσενικόν σου ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ» (Ἐξ. κγ’ 17).