Μὲ αὐτὰς, ὡσὰν μὲ τόσα στόματα σὲ προσκαλεῖ εἰς τὴν ἀγάπην Του, σὲ ζητεῖ εἰς τὴν σκέπην Του, καὶ ἀκόμη στέκεσαι κρύος, ἀκόμη τὸ ὑποφέρεις νὰ εἶσαι μακρυσμένος, χωρισμένος ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοιούτου φιλανθρώπου Δεσπότου; Μή, σᾶς παρακαλῶ, διὰ τὴν ἀγάπην αὐτῶν τῶν πληγῶν τοῦ Χριστοῦ, ἂς μὴ ἀπομείνωμεν εἰς τὴν Ἰουδαϊκὴν ἀχαριστίαν, ἂς μὴ σταθῶμεν εἰς τὴν σκληρότητα καὶ ἀνυποταξίαν τῶν σκληροτραχήλων ἐκείνων καὶ ἀνυποτάκτων Ἰουδαίων, ἂς μὴ τὸ ὑποφέρῃ τις νὰ εἶναι ἡ πληγὴ τοῦ Χριστοῦ εἰς ἔλεγχον καὶ μαρτυρίαν τῆς ἰδικῆς του ἀνυποταξίας καὶ ἀφοβίας τοῦ Θεοῦ. Ἂς ἐπιστρέψωμεν ὅλοι σήμερον εἰς τὴν ὑποταγήν, εἰς τοὺς νόμους, εἰς τὰ θελήματα τούτου τοῦ πληγωμένου Ιησοῦ, διὰ νὰ εἶναι εἰς καύχημα, εἰς τιμήν, εἰς δόξαν, εἰς φυλακτήριον αἱ πληγαί Του. Ζητεῖς τὸν τρόπον πῶς νὰ ἐπιστέψωμεν; Τὸν διδάσκει εἰς ἡμᾶς τὸ ὄνομα τῆς σημερινῆς ἡμέρας.

Νέα Κυριακὴ λέγεται ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ἂς ἀνανεωθῶμεν καὶ ἡμεῖς, ἂς γίνωμεν νέοι, ἂς εἴπωμεν μὲ τὸν Δαβίδ, ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας σήμερον· «Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἡμῖν ὁ Θεός καὶ Πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις ἡμῶν» (Ψαλμ. ν’ 12). Ἂς ἀπορρίψωμεν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον, τὰς πρώτας συνηθείας, τὰ πρῶτα ἁμαρτήματα, καὶ ἂς πάρωμεν τὸν νέον, ὅστις ἐδοξάσθη, ἀνεκαινίσθη σήμερον μαζὶ μὲ τὴν ἀνακαινισθεῖσαν Σάρκα τοῦ Δεσπότου μας. Ἂς ἀνακαινίσωμεν ὅλας τὰς αἰσθήσεις, ἂς μισήσωμεν τὴν παλαιὰν βρῶσιν τοῦ ξύλου, διότι ὡραῖος ἦτο εἰς ὅρασιν, καὶ καλὸς εἰς βρῶσιν ὁ θανατώσας ἡμᾶς καρπός. Ἂς ἀνακαινίσωμεν τοὺς ὀφθαλμούς, ἂς τοὺς χαλιναγωγήσωμεν, ἂς τοὺς μάθωμεν νὰ μὴ κινῶνται πλέον ἀπὸ κάλλος ξένον. «Πῶς γὰρ σώσει ρᾳδίως ἡ ἀλλοτρία, ὃν ἀπώλεσεν ἡ ἰδία;» θεολογεῖ τὸ καύχημα καὶ ὁ στέφανος τῶν Θεολόγων Γρηγόριος. Ἂς ἀνακαινίσωμεν τὴν ὄσφρησιν, καὶ ἂς τὴν μάθωμεν ἀπὸ τὴν σήμερον νὰ μὴ ἔχῃ ἄλλην εὐωδίαν παρὰ ἐκείνην ὅπου εἶναι πνευματικὴ καὶ ἁγία. Ἂς ἀνακαινίσωμεν τὴν ἀκοήν, ἄς βάλωμεν θύρας εἰς αὐτὴν ὅπου νὰ ἐμποδίζωσι τοὺς ἀπατηλοὺς λόγους, καὶ νὰ ἀνοίγωνται μόνον εἰς ἐκείνους ὅπου εἶναι ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τὸν ἐνυπόστατον Λόγον τοῦ προανάρχου Πατρός.

Ἦλθε καιρὸς νὰ ἀνακαινισθῇ σήμερον, εἰς τὴν Νέαν Κυριακήν, καὶ τὸ στόμα. Νὰ εἶναι κεκλεισμένον εἰς κάθε ἀργὸν λόγον, διὰ νὰ μὴ σύρῃ μὲ ἐκεῖνον καὶ τὸν θάνατον, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἀνοικτὸν εἰς εὐχαριστίαν καὶ δοξολογίαν Ἐκείνου, ὅστις ἐνεφύσησε σήμερον, καὶ ἔδωσε Πνεῦμα ἅγιον τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν τὰς ἰδικάς μας ἁμαρτίας.