Καὶ ἂν ἐκεῖνος (καθὼς λέγει ὁ Αὐγουστῖνος) ἠθέλησε νὰ ἐγγίσῃ εἰς τὰς πληγὰς τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ ἰατρεύσῃ τὰς πληγὰς τῆς ἀπιστίας τῶν ἐθνῶν, ἡμεῖς νὰ ἰατρεύσωμενν τὰς πληγὰς τῶν ἰδικῶν μας παθῶν. Ἐκεῖνος ἐζήτει νὰ ἐγγίσῃ εἰς τὴν πλευρὰν διὰ νὰ ἰατρεύσῃ ἐκείνους ὅπου ἦσαν πληγωμένοι ἀπὸ τὸν θάνατον ἐκεῖνον, ὅστις ἦλθεν ἀπὸ τὴν πλευρὰν (τοῦ Ἀδάμ). Ἡμεῖς νὰ ἰατρεύσωμεν τὸν θάνατον τῆς ψυχῆς, τὸν ὁποῖον γεννᾷ εἰς ἡμᾶς καθ’ ἡμέραν ἡ πονηρὰ καὶ διεστραμμένη ἰδική μας προαίρεσις, τοῦτο δὲ δὲν ἀπομένει δυσέλπιστον, κοντὰ εἰς ἐκείνους ὅπου γνωρίζουσι τὰ αἴτια διὰ τὰ ὁποῖα ἠθέλησεν ὁ φιλάνθρωπος Δεσπότης νὰ ἀπομείνωσιν ἀνοικταὶ αἱ πληγαί Του, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν.
Εἶναι δέ, διὰ νὰ εἴπω ἐν συντομίᾳ τὰ ἑξῆς αἴτια. α’ Διὰ νὰ εἶναι σημεῖα ἀληθινὰ ὅτι αληθῶς καὶ κυρίως ἔλαβε σάρκα ἀνθρωπίνην ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ὄχι κατὰ φαντασίαν ἔγινεν ἄνθρωπος, καθὼς ἐφλυαροῦσαν οἱ Μανιχαῖοι. β’ Διὰ νὰ ἵστανται αἱ πληγαὶ ὡσὰν τόσοι μάρτυρες ζωντανοί, εἰς τὴν ἡμέραν τῆς πανδήμου ἐκείνης Κρίσεως νὰ μαρτυρῶσι καὶ νὰ φωνάζωσιν ἐνώπιον πάντων ὁποῖον σκληρὸν καὶ δριμύτατον Πάθος ἦτο ἐκεῖνο, ὅπερ ὑπέμεινεν ὁ Δεσπότης σου, ἄνθρωπε, διὰ τὴν ἀγάπην τὴν ἰδικήν σου. γ’ Διὰ νὰ εἶναι ἀποδείξεις αὐταὶ αἱ πληγαὶ τῆς ἀληθοῦς Ἀναστάσεως τοῦ δεσποτικοῦ Σώματος, καὶ ἀκόμη ὅτι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τὸν ἀριθμὸν Σῶμα ἦτο ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐσταυρώθη καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀνεστήθη, καὶ ὄχι ἄλλο. δ’ Διὰ νὰ εἶναι χαρακτῆρες καὶ ὑπομνήματα ἀνεξάλειπτα τῆς θερμοτάτης ἀγάπης ὅπου ἔχει εἰς σέ, καὶ τοὺς ὁποίους ἔγραψεν ἐπάνω εἰς τὰς χεῖρας, εἰς τὴν πλευράν, καὶ εἰς τοὺς πόδας, ὄχι μὲ κάλαμον, ἀλλὰ μὲ τοὺς ἥλους. ε’ Διὰ νὰ εἶναι τρόπαια τῆς λαμπρᾶς νίκης ὅπου ἔκαμε κατὰ τῆς ἁμαρτίας, κατὰ τοῦ δαίμονος, κατὰ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾍδου. ϛ’ Διὰ νὰ εἶναι στολισμὸς καὶ καλλωπισμός, καὶ θρίαμβος τοῦ δεδοξασμένου καὶ λαμπροτάτου Σώματος τοῦ ἰδικοῦ Του. ζ’ Διὰ νὰ βλέπῃς σύ, ἄνθρωπε, τὰ γνωρίσματα τῆς ἰδικῆς σου ἀπολυτρώσεως καὶ Σωτηρίας, ὅπου καὶ ἂν στρέψῃς τοὺς ὀφθαλμούς. η’ Διὰ νὰ ἵστανται αἰωνίως τὰ στίγματα τῆς ὑπακοῆς, τὴν ὁποίαν ἔδειξεν Αὐτὸς πρὸς τὸν Πατέρα μέχρι θανάτου. θ’ Διὰ νὰ βλέπῃς πάντοτε τὰ λείψανα τῶν ἱερῶν μόχθων καὶ πόνων τοῦ Χριστοῦ. ι’ Διὰ νὰ εἶναι λυτρωτήρια πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν, τὰ ὁποῖα νὰ ἔχῃ ὁ Υἱὸς διὰ νὰ τὰ δεικνύῃ πρὸς τὸν Πατέρα πρεσβεύων ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.