Ἂς μὴ φανῇ, ὅσον ἀπὸ τὸ μέρος τὸ ἰδικόν μας, ὅτι ματαίως ἔχυσε τόσον Αἷμα, καὶ ἡμεῖς δὲν τὸ ἐψηφήσαμεν, οὔτε τὸ ἐτιμήσαμεν. Ἂς ἁγιασθῶμεν μὲ αὐτό, ἂς φωνάξωμεν μαζὶ μὲ τὸν Θωμᾶν· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰωάν. κ’ 28). Σὲ γνωρίζομεν καὶ Θεόν, καὶ Πλάστην, καὶ Δημιουργόν, καὶ Σωτῆρα, καὶ Εὐεργέτην καὶ Πατέρα, καὶ Φίλον, καὶ σὲ προτιμοῦμεν καὶ ἀγαποῦμεν περισσότερον παρὰ πατέρα σαρκικὸν καὶ μητέρα, παρὰ ἀδελφοὺς καὶ φίλους. Ἰδοὺ ὅπου ἐκάμαμεν ἀπόφασιν ἀπὸ τὴν σήμερον νὰ μὴ προτιμήσωμεν τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπην τὴν ἰδικήν Σου. Ἂς σταθῇ μάρτυς αὕτη ἡ νέα ἡμέρα τῆς καινῆς Κυριακῆς, ὅτι ἀνεκαινίσθημεν εἰς τὴν ἀγάπην Σου. Ἀρνούμεθα τὴν παλαιὰν ζωήν, καὶ ζητοῦμεν Σὲ τὴν ὄντως ζωήν. Σὲ προτιμοῦμεν περισσότερον νὰ ἔχωμεν, παρὰ πλούτη, διότι εἶναι πρόσκαιρα, καὶ Σὺ αἰώνιος· παρὰ δόξας, διότι εἶναι εὐμάραντοι, καὶ Σὺ εἶσαι ἀθάνατος· παρὰ ἡδονὰς καὶ τρυφὰς σωματικάς, διότι εἶναι τοῦ θανάτου τὸ ἄγκιστρον, καὶ Σὺ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Παραδείσου ὁ Δημιουργὸς καὶ ὁ δοτήρ.
Ἐκάμαμεν, ναί, τοιαύτην ἀπόφασιν σήμερον ὅλοι, πλὴν παρακαλοῦμεν τὰ σπλάγχνα τῆς ἰδικῆς Σου ἀγάπης νὰ μὴ ἀποστραφῶσιν ἡμᾶς τοὺς ἀναξίους τῆς ἀγάπης Σου. Παρακαλοῦμεν, προσκυνοῦμεν, καὶ καταφιλοῦμεν αὐτὰς τὰς παναγίας Σου πληγάς, αὐτὰ τὰ στίγματα τῶν ἰδικῶν Σου ζωηφόρων Παθῶν, νὰ μὴ κρίνωσιν ἀναξίους ἡμᾶς τῆς μερίδος τῶν ἐκλεκτῶν Σου, διότι πολλὰ Σὲ παρωργίσαμεν. Πολλὴν καταφρόνησιν ἐδείξαμεν εἰς τοὺς νόμους Σου, πολλὴν ψυχρότητα εἰς τὴν θερμότητα τῆς ἀγάπης Σου. Καὶ τὸ ὁμολογοῦμεν, ὅτι μὲ τὴν ὀλίγην πίστιν διαφέρομεν ἀπὸ ἐκείνους τοὺς σκληροκαρδίους, τοὺς ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι ἤνοιξαν εἰς Σὲ αὐτὰς τὰς πληγάς. Ὅμως δὲν ἐλπίζομεν εἰς τὴν δικαιοσύνην τῶν ἔργων τῶν ἰδικῶν μας, ἀλλ’ εἰς τὸ ἄπειρον πέλαγος τῆς ἰδικῆς Σου ἐλεημοσύνης, εἰς τὴν βρύσιν τὴν ἀκένωτον τῆς φιλανθρωπίας Σου ὅπου τρέχει μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν παναγίαν Σου πλευράν. Εἰς αὐτὴν μόνον ἐλπίζομεν, εἰς αὐτὴν μόνον θαρροῦμεν, καὶ εἰς αὐτὴν καταφεύγομεν, καὶ αὐτὰς τὰς πληγάς Σου στέλλομεν πρέσβεις εἰς τὴν ἰδικήν Σου θεότητα, νὰ καταδεχθῇς ἡμᾶς. Πρωτύτερα μὲ τὰ πονηρὰ ἔργα ἐχωρίσθημεν ἀπὸ Σοῦ, Σὺ πάλιν ὡς παντοδύναμος Θεός, ὁ Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν, ἕνωσον, δέξαι ἡμᾶς εἰς τὴν πρώτην ἀγάπην, εἰς τὴν πρώτην συγγένειαν, ἐνδυνάμωσον, φώτισον ἡμᾶς νὰ σταθῶμεν εἰς ταύτην τὴν καλὴν ὑπόσχεσιν τοῦ ἀνακαινισμοῦ καὶ τῆς μετανοίας, ἵνα δοξάζηται τὸ πανάγιον καὶ πανυπέρτιμον Ὄνομά Σου εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας σὺν τῷ ἀνάρχῳ Σου Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ Πνεύματι. Ἀμήν.