Ἡ ἀκτινοβολία τῆς Πορταϊτίσσης, ἥτις ἔφερεν ἀρχικῶς τὴν προσωνυμίαν Ἐλεοῦσα, ἦτο ἀνέκαθεν μεγάλη εἰς ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα Ἔθνη καὶ ἐκ τοῦ σεβασμοῦ τῶν Χριστιανῶν πρὸς Αὐτὴν ἡ Μονὴ τῶν Ἰβήρων εἶχεν ἀνὰ τὸν Ὀρθόδοξον κόσμον 103 μεγάλα Μετόχια. Πάντες δὲ οἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Μοναχοὶ θεωροῦν τὴν σεπτὴν ταύτην Εἰκόνα, ἐξ ἀποκαλύψεως καὶ κατὰ παράδοσιν, ὡς ἐγγύησιν καὶ ἀσφάλειαν δι’ ὅλον τὸν Ἄθω, ἐν ὅσῳ, εὑρίσκεται ἐν τῇ Μονῇ ταύτῃ.
Ἐκ τοῦ λόγου τούτου, κατὰ τὰ μεγάλα γεγονότα τοῦ κόσμου (πολέμους, σεισμούς) σπεύδουν πανταχόθεν ἐκ τοῦ Ὄρους, Μοναχοί, ὅπως διαπιστώσουν ὅτι ἡ Πορταΐτισσα εὑρίσκεται ἐν τῇ Μονῇ Ἰβήρων καὶ οὕτω οὐδεὶς φόβος ὑπάρχει διὰ τὸν Τόπον, ἐνῷ ἐὰν ἀναχωρήσῃ Αὕτη πρέπει νὰ ἀναχωρήσουν καὶ οἱ Ἁγιορεῖται. Τὴν παράδοσιν ταύτην ψάλλων εἰς Κανόνα πρὸς Αὐτὴν καὶ ὁ περίδοξος Ὁσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει:
Τρὶς δὲ τοῦ ἔτους, κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτάς, μεταφέρεται ἡ πάνσεπτος αὕτη Εἰκὼν μετὰ μεγάλης εὐλαβείας καὶ πομπῆς εἰς τὸν κυρίως Ναὸν (Καθολικόν), ὁπότε τίθεται ἐπ’ Αὐτῆς ἰδιαίτερον ἀργυρεπίχρυσον ἐπένδυμα μεγίστης καλλιτεχνικῆς ἀξίας, ἀφιέρωμα τῶν Ἑλλήνων τῆς Μόσχας. Καταστολίζεται δὲ ἐπὶ πλέον αὕτη μὲ πλῆθος βαρυτίμων καὶ ἀρχαιοτάτων κοσμημάτων, ὡς ἀληθὴς Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Εἶναι ὀπτασία, εἶναι ὅραμα νὰ βλέπῃ τις τὴν Παναγίαν Πορταΐτισσαν, ἀφ’ ἑνὸς μὲν εἰς τόσον μεγαλοπρεπῆ στολισμὸν καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὡς νὰ λέγῃ μετ’ ἀπορίας πρὸς τὸν ἐν ταῖς ἀγκάλαις Υἱὸν Αὐτῆς τοὺς λόγους τοῦ Βασιλείου Σελευκείας: «Ποῖον ὄνομα νὰ σοῦ δώσω Παιδίον μου;». Ἀνθρώπου; Ἀλλὰ Σὺ συνελήφθης ὡς Θεός. Θεοῦ; Ἀλλὰ Σὺ ἀνθρωπίνην ἔλαβες σάρκωσιν. Τὶ λοιπὸν νὰ πράξω διὰ Σέ; Νὰ Σὲ γαλακτοτροφήσω ἢ νὰ σὲ θεολογήσω; Ὡς μήτηρ νὰ Σὲ ὑπηρετήσω ἢ ὡς δούλη νὰ Σὲ προσκυνήσω; Ὡς Υἱόν μου νὰ Σὲ ἐναγκαλισθῶ, ἢ ὡς πρὸς Θεόν μου νὰ προσευχηθῶ; Νὰ Σοῦ δώσω γάλα, ἢ νὰ Σοῦ προσφέρω θυμίαμα; Τί τὸ ἄρρητον καὶ μέγιστον τοῦτο θαῦμα, Υἱέ μου;».
Τὸ ἄρρητον τοῦτο θαῦμα μόνον οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τὸ ἐξηγοῦν καὶ τὸ ὑμνολογοῦν, ὅσον τὸ δυνατὸν ἐπαξίως καὶ ὅσον δύναται ἀνθρωπίνη γλῶσσα. Διὰ τοῦτο ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου ἐμφανισθεῖσα πολλάκις εἰς πολλοὺς Ἁγίους εἶπε: «Ἐπειδὴ μοῦ ἀρέσουν ὑπερβαλλόντως οἱ ὡραῖοι ὕμνοι τῶν 24 Οἴκων, θὰ ἀγαπῶ, θὰ προστατεύω, θὰ σκέπω καὶ θὰ φυλάττω ἀπὸ πᾶν κακὸν πάντα Χριστιανόν, ὅστις θὰ μὲ χαιρετίζῃ ἅπαξ τῆς ἡμέρας μὲ τοὺς ὕμνους τούτους καὶ θὰ ζῇ κατὰ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ».