Τούτου Ἱερεὺς τυγχάνω καὶ εἰς τοῦτον προτιμῶ νὰ προσαγάγω ἐμαυτὸν θυσίαν, τὰ δὲ ὑμέτερα καὶ οἱ ὑμέτεροι λεγόμενοι θεοὶ ἄξιοι μόνον σκότους καὶ θρήνων ὑπάρχουσι, μᾶλλον δὲ διὰ τὴν ἰδικήν σας ἀπώλειαν καὶ συμφορὰν λοιδορητέοι».
Ὀργισθεὶς δὲ πολὺ ἕνεκα τούτου ὁ Μαξιμιανὸς προστάσσει νὰ φέρωσι τὸν γενναῖον Ἄνθιμον εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ θανάτου· φέρεται ὅθεν ὁ Ἀθλητής, ἔχων εἰς ἑαυτὸν ἐνακμάζουσαν τὴν ἡδονήν, ἕνεκα τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, διότι ἔμελλε νὰ διαβῇ διὰ τοῦ θανάτου πρὸς τὴν ζωήν, ἐπαγαλλόμενος μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καὶ τῶν Μαρτύρων εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς· αἰτήσας δὲ καιρὸν εἰς προσευχήν, τὴν ὑστάτην προσηύξατο, οὕτω δὲ προσευχηθεὶς εἰς τὸν Θεὸν ἀποτέμνεται τὴν μακαρίαν αὐτοῦ κεφαλὴν τῇ τρίτῃ τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου, καὶ εἰς τὸν τρισήλιον Θεὸν παραδίδει τὴν ἁγίαν αὐτοῦ καὶ μακαρίαν ψυχήν, περὶ τὸ ἔτος τδ’ (304) μ.Χ. Πρὸς τὸ ἑσπέρας δὲ ἐλθόντες τινὲς τῶν πιστῶν ὁσίως καὶ λαμπρῶς τὸ τίμιον ἐκείνου σῶμα περιστείλαντες εἰς τὸν ἴδιον ἐκεῖνον τόπον λίαν ἀξιοπρεπῶς ἐνεταφίασαν, δοξάζοντες Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν μίαν Θεότητά τε καὶ Βασιλείαν, ᾗ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.