Ὅταν ὁ Κύριος εἶπε ταῦτα, ἡ ἔλαφος ἔγινεν ἄφαντος, ὁ δὲ Ἅγιος ἱππεύσας ἐπέστρεψε πρὸς τοὺς στρατιώτας του· τὸ δ’ ἑσπέρας, ἀφοῦ ἐδείπνησε μὲ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα του εἰς τὴν οἰκίαν, λέγει πρὸς αὐτήν· «Ἐγὼ σήμερον, ἠγαπημένη μου γύναι, κυνηγῶν μίαν ἔλαφον εἰς τὸ δάσος, εἶδον τὸν Χριστὸν ἐσταυρωμένον ἐν τῷ μέσῳ τῶν κεράτων της, καὶ μοῦ εἶπε λόγια, τὰ ὁποῖα δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἴπῃ ἄνθρωπος». Ἐκείνη δὲ εἶπεν εἰς αὐτόν· «Κύριέ μου, εἶδες τὸν Θεὸν τὸν ὁποῖον πιστεύουν οἱ Χριστιανοί; Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός. Αὐτὸς θὰ σώσῃ καὶ ἡμᾶς καὶ τὰ τέκνα μας. Αὐτὸν εἶδον καὶ ἐγὼ χθὲς τὴν νύκτα καὶ μοῦ εἶπε ταῦτα τὰ λόγια· «Αὔριον νὰ ἔλθητε εἰς ἐμέ, σὺ καὶ ὁ σύζυγός σου καὶ τὰ τέκνα σας, νὰ γνωρίσητε ὅτι ἐγὼ εἶμαι Θεὸς ἀληθινός». Ἐπειδὴ δὲ ἐφάνη καὶ εἰς σὲ εἰς σχῆμα ἐλάφου, ἔλα νὰ ὑπάγωμεν αὐτὴν τὴν νύκτα εἰς τὸν Ἀρχιερέα τῶν Χριστιανῶν νὰ μᾶς βαπτίσῃ· διότι μὲ τὸ βάπτισμα τοῦτο σῴζονται οἱ Χριστιανοί». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Αὐτὰ τὰ ἴδια εἶπε καὶ εἰς ἐμὲ ὁ Χριστός, νὰ βαπτισθῶμεν δηλαδή».

Ἀφοῦ ἀπεφάσισαν νὰ πράξωσι τοῦτο, ἐξηκολούθησαν νὰ συνομιλῶσιν ἕως τοῦ μεσονυκτίου· τότε δὲ ἐπῆραν τὰ δύο τέκνα των καί τινας ὑπηρέτας των, καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν· ἀφήσαντες δὲ ἔξω τοὺς ὑπηρέτας ἐμβῆκαν ἐκεῖνοι καὶ εὗρον τὸν Ἀρχιερέα, πρὸς τὸν ὁποῖον, ἀφοῦ ἐφανέρωσαν τὸ ὅραμά των, εἶπον ὅτι ἐπεθύμουν νὰ βαπτισθῶσιν· ἐκεῖνος δέ, εὐχαριστήσας τὸν Θεόν, τὸν θέλοντα τὴν σωτηρίαν παντὸς ἀνθρώπου, τοὺς ἐβάπτισεν ὅλους εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ τὸν μὲν Πλακίδαν ὠνόμασεν Εὐστάθιον, τὴν δὲ γυναῖκα του Τατιανὴν ὠνόμασε Θεοπίστην, τὰ δὲ τέκνα των, τὸ μὲν μεγαλύτερον ὠνόμασεν Ἀγάπιον, τὸ δὲ μικρότερον ὠνόμασε Θεόπιστον· εἶτα τοὺς ἐκοινώνησε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια καὶ τοὺς ηὐχήθη νὰ εἶναι μετ’ αὐτῶν ὁ Χριστός, καὶ νὰ τοὺς ἀξιώσῃ τῆς αἰωνίου του Βασιλείας, τούτου δὲ γενομένου ἐπέστρεψαν εἰς τὴν οἰκίαν των.

Τὴν δὲ πρωΐαν, παραλαβὼν ὁ Εὐστάθιος στρατιώτας τινὰς ἐπῆγε πάλιν εἰς τὸ ἴδιον μέρος· καὶ ἐκείνους μὲν διέταξε νὰ καταγίνωνται εἰς τὸ κυνήγιον, αὐτὸς δέ, προφασιζόμενος ὅτι ἤθελε νὰ εὕρῃ μεγαλύτερα ζῷα, ἐπορεύθη εἰς τὸ χάσμα, ὅπου εἶχεν ἴδει τὴν ὀπτασίαν, καὶ πεσὼν πρηνὴς (προύμυτα) ἔκλαιε λέγων· «Πιστεύω εἰς σέ, Χριστέ μου, διότι τώρα ἐγνώρισα ὅτι σὺ εἶσαι Θεὸς ἀληθινός, σὺ εἶσαι ὁ κτίστης πάντων τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων κτισμάτων, καὶ σὲ παρακαλῶ νὰ μοὶ φανερώσῃς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα χθὲς μοὶ ὑπεσχέθης».