Τῇ ΙΖ’ (17ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμῃ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ Καλλινίκων Παρθένων ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΛΠΙΔΟΣ καὶ ΑΓΑΠΗΣ, καὶ τῆς μητρὸς αὐτῶν ΣΟΦΙΑΣ.

Ἀλλ᾽ ὁ Κύριος, ὅστις διεφύλαξεν αὐτὴν ἀπὸ τὸ πῦρ ἀβλαβῆ, αὐτὸς καὶ πάλιν τὴν κατέστησεν ὑγιᾶ ἄνευ τινὸς τραύματος καὶ χωρὶς πόνον ἀπὸ τὰ σουβλίσματα τῶν καρφίων ἐκείνων. Ὅθεν ἀπελπισθεὶς ὁ μιαρός, ἐπρόσταξε νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν καθὼς καὶ τὰς ἄλλας ἀδελφάς της. Ἀκούσασα ἡ Ἁγία τὴν ἀπόφασιν τοῦ τυράννου, ἐπλήσθη χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, καὶ ηὐχαρίστει τὸν Κύριον λέγουσα· «Δόξα σοι Ἁγία Τριάς, μία θεότης, μία Δύναμις, μία δόξα αἰώνιος, ὅτι μὲ ἠξίωσας εἰς τὸν οὐράνιον νυμφῶνα σου, καὶ συνηρίθμησάς με τὴν ταπεινὴν μὲ τὰς Ἁγίας Παρθενομάρτυρας ἀδελφάς μου. Παρακαλῶ δὲ τὸ ἔλεός σου, Παμβασιλεῦ, ἀφοῦ τελευτήσω, νὰ ζήσῃ ἡ μήτηρ μου, οὕτως ὥστε νὰ τελέσῃ εἰς ἡμᾶς τὰς δούλας σου τὰ ἁρμόδια τῆς ταφῆς».

Τότε καὶ ἡ εὐλογημένῃ μήτηρ, ἰδοῦσα καὶ τὴν τρίτην θυγατέρα της φερομένην ὡς ἀρνίον ἐπὶ τὴν σφαγήν, ηὐχαρίστησε τὸν Θεόν, ὅστις ἐνεδυνάμωσε καὶ αὐτὴν εἰς τὸ Μαρτύριον, καὶ μὲ ἄμετρον χαρὰν ἔλεγε πρὸς τὴν θυγατέρα της ταῦτα· «Ὄντως μακαρία σύ, θύγατερ, ὦ φυτὸν εὐλογημένον τῆς ἐμῆς γαστρός, καὶ τοὺς γονεῖς σου ἐτίμησας καὶ τὸν Θεὸν ἐδόξασας μὲ τὸ Μαρτύριον· ποῖος δὲν θέλει σὲ ἐπαινέσει διὰ τὴν ὑπομονὴν ἄχρι τέλους; ὕπαγε ἤδη, τέκνον μου, εἰς τὸν Νυμφίον σου Χριστόν, εἰς τὴν παντοτεινὴν χαράν, διὰ νὰ ἀπολαύσῃς ἀπὸ τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου τὸν ἀμάραντον στέφανον τῆς σῆς ἀθλήσεως. Βλέπω καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους, οἵτινες χαίρονται καὶ ἀναμένουν τὴν τελευτήν σου. Μακαρία ἐγώ, ἐπειδὴ μὲ τὰς τρεῖς μου θυγατέρας ἐδόξασα τὴν Παναγίαν Τριάδα, καὶ προσέφερον αὐτὰς ὡς δῶρα πολύτιμα εἰς τὴν Βασιλείαν Αὐτῆς τὴν οὐράνιον».

Μὲ τοιούτους λόγους παραινετικοὺς ἡ εὐλογημένη ἐκείνη μήτηρ ἐνεθάρρυνε τὸ τρισόλβιον κοράσιον, ἔκλινε δὲ ἡ μακαρία Ἀγάπη μετὰ χαρᾶς τὸν αὐχένα καὶ ἐδέχθη τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ θάνατον. Λαβοῦσα δὲ τὸ ἱερὸν αὐτῆς λείψανον ἡ ὄντως Σοφία τὸ ἥνωσε μὲ τὰ λείψανα τῶν ἄλλων δύο θυγατέρων της καὶ ἀρωματίσασα αὐτὰ ὡς ἔπρεπε μὲ ἄλλους φιλοχρίστους εὐλαβῶς τὰ ἐναπέθεσεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τὴν ὁποίαν εἶχε κτίσει πρότερον· καὶ οὕτως οἱ ἐκεῖ Χριστιανοὶ ἀπέκτησαν μέγαν θησαυρόν, τὰ τίμια ἐκεῖνα καὶ σεβάσμια λείψανα, ἀπολαμβάνοντες καθ’ ἑκάστην ἰάματα ψυχῆς τε καὶ σώματος.