Ἐπειδὴ δὲ παρεστάθησαν εἰς τὸ δικαστικὸν βῆμα, θαρροῦσαι εἰς ἐκεῖνον ὅστις ὁρίζει εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον νὰ μὴ φοβούμεθα ἀπὸ ἐκείνους ὅπου φονεύουν μόνον τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν δὲν δύνανται νὰ βλάψουν, καὶ ἀρματωθεῖσαι μὲ τὸν τύπον τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἵσταντο μετὰ γενναίου φρονήματος καὶ φαιδροτάτου προσώπου ἐνώπιον τοῦ δικαστοῦ· ὁ ὁποῖος βλέπων ἓν σύνολον σεμνὸν καὶ εὐπρεπές, διότι ἡ εὐγένεια καὶ ὁ στολισμὸς τῆς ψυχῆς ἐφαίνετο ἀπὸ τὸν ἔξωθεν σχηματισμόν, καὶ θαυμάσας, ἀφῆκε τὴν αὐστηρὰν κρίσιν καὶ ἐξέτασιν, ξεχωρίσας δὲ μόνον τὴν μητέρα ἀπὸ τὰς θυγατέρας της, ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς αὐτὴν μετὰ πολλῆς ἡμερότητος· «Ὦ γύναι, βλέπω εἰς σὲ χαρίσματα ἀξιέπαινα τῆς φύσεως καὶ τῆς γνώμης· ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι μικρὸν ἁμάρτημα τὸ νὰ ἀθετῇ τις μὲ μεγάλην τόλμην καὶ νὰ καταφρονῇ πατροπαράδοτον θρησκείαν, νὰ μὴ ὑπολογίζῃ βασιλέων προστάγματα, καθὼς καὶ τώρα φαίνεται εἰς σέ. Μίαν μεγαλόπολιν Ρώμην ἐτάραξες, καὶ ἐμβῆκεν ὁ κόσμος εἰς διχόνοιαν καὶ μάχην· διδάσκεις παρρησίᾳ ὅτι οἱ θεοί μας δὲν εἶναι παντάπασι θεοί, ἀλλὰ μόνον ὀνόματα ξηρὰ χωρὶς πράγματα καὶ ὑποκείμενα. Ἀλλ’ ὅμως, εἰπέ μοι τὴν πατρίδα, τὸ γένος, τὸ ὄνομα καὶ τὸ σέβας σου».
Ἡ Σοφία ἐνδυναμωθεῖσα μὲ τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀπεκρίθη· «Ἡ ἰδική μου πατρὶς εἶναι ἡ Ἰταλία, οἱ γεννήτορές μου ἐχρημάτισαν ἀπὸ τοὺς πρώτους ἄρχοντας τῆς χώρας, ὀνομάζομαι δὲ Σοφία· ὅμως ἐπάνω εἰς ὅλα αὐτά, σεμνύνομαι νὰ ὀνομάζωμαι καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα Χριστιανή, δούλη Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀπὸ γεννήσεώς μου ἀφιερώθην καὶ εἰς τὴν Χάριν αὐτοῦ προσέφερον καὶ τὸν καρπὸν τῆς ἐμῆς κοιλίας· ἡ αἰτία δὲ ὅπου μᾶς ἔφερεν εἰς τὴν Ρώμην εἶναι διὰ νὰ ὁμολογήσωμεν παρρησίᾳ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, Θεὸν ἀληθινόν, διὰ τὸν ὁποῖον εἴμεθα ἕτοιμαι νὰ ὑπομείνωμεν πᾶσαν τιμωρίαν καὶ βάσανον μέχρι θανάτου, νὰ ὑποφέρωμεν πρόσκαιρα, διὰ νὰ κερδήσωμεν τὰ οὐράνια ἀγαθὰ τῆς αἰωνίου βασιλείας». Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἀσεβὴς δικαστὴς ἐθαύμασε τὸ ἐλεύθερον καὶ παρρησιαστικὸν τῆς ἀποκρίσεως, τὴν σύνεσιν καὶ σεμνότητα, καὶ ὡς νικημένος ἀπὸ τὴν ἀπόκρισιν τῆς μητρός, ἐστράφη πρὸς τὴν ἐξέτασιν τῶν θυγατέρων αὐτῆς· εὑρὼν ὅμως καὶ εἰς αὐτὰς τὸ ἴδιον θάρρος παρέδωκε ταύτας εἰς μίαν ἀρχόντισσαν συγκλητικήν, Παλλαδίαν ὀνόματι, διὰ νὰ τὰς κατηχήσῃ εἰς τὴν ἀσέβειαν καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας νὰ τὰς φέρῃ ἔμπροσθέν του εἰς ἐξέτασιν.