Μετὰ τὴν τελείωσιν καὶ τῆς Ἁγίας Ἀγάπης καὶ τὴν κατάθεσιν τῶν τριῶν ἁγίων λειψάνων, ἔζησεν ἡ μακαρία Σοφία, ἡ μήτηρ αὐτῶν, τρεῖς μόνον ἡμέρας· εἶτα ἐλθοῦσα ἐκεῖ ἔνθα ἦσαν τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν θυγατέρων της, καὶ πίπτουσα ἐπάνω εἰς τὸ κιβώτιον τῶν ἁγίων λειψάνων, ἔλεγε ταῦτα· «Ὦ θεῖα βλαστήματα τῆς ἐμῆς γαστρός, δέξασθε τὴν μητέρα σας ἐκεῖ ὅπου καὶ σεῖς τώρα εὑρίσκεσθε». Ταῦτα εἰποῦσα, καὶ κλείσασα τὰ ὄμματα, παρέδωκε τὴν ἁγίαν της ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ, καὶ ἐπληρώθη ἡ δέησις τῆς Ἁγίας Ἀγάπης, ἥτις ἐδεήθη πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὴν μητέρα της· οἱ δὲ ἐκεῖ εὑρεθέντες Χριστιανοὶ κατέθεντο τὸ λείψανον αὐτῆς μετὰ τῶν λειψάνων τῶν θυγατέρων της, ἵνα, καθὼς ὅταν ἔζων σωματικῶς εἰς τὴν γῆν, εἶχον ἓν φρόνημα ὡς νὰ ἦσαν μία ψυχή, οὕτω καὶ μετὰ θάνατον νὰ εὑρίσκωνται ὁμοῦ καὶ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς τὴν οὐράνιον Βασιλείαν καὶ συναγάλλωνται αἰωνίως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὃν ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας ἠγάπησαν καὶ ὑπὲρ οὗ ἐθυσιάσθησαν· ὧν ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις καταξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ τῆς μετ’ ἐκείνων συμπαραστάσεως εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.