Μετὰ δὲ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου, βλέποντες πάλιν ὅτι γίνονται ἄπειρα θαύματα ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, συνεβουλεύθησαν νὰ κρύψουν τὸν Τάφον τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν Τίμιον Σταυρόν, ἵνα μή, μεταβαίνοντες ἐκεῖ οἱ Χριστιανοί, προσκυνῶσι. Τότε συναθροισθέντες ὅλοι οἱ φθονεροὶ Ἰουδαῖοι παρέχωσαν τὸν Τάφον τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν τόπον τοῦ Κρανίου, εἰς τὸν ὁποῖον κατέκειτο ὁ Τίμιος Σταυρός. Καὶ αὐτοὶ μὲν τὸ ἔκαμαν ἀπὸ φθόνον, νομίζοντες ὅτι θὰ παύσῃ μετὰ ταῦτα καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ δὲ Θεὸς ἐπέτρεψε τοῦτο διὰ λόγον μυστικώτερον, διότι, ὡς καρδιογνώστης καὶ παντογνώστης, προεγνώριζεν ὅτι μέλλει ἡ Ἱερουσαλὴμ νὰ κατακαῇ καὶ νὰ ἐρημωθῇ ὑπὸ τῶν ἐθνῶν, καὶ διὰ νὰ μὴ κατακαύσουν καὶ τὸν Τίμιον Σταυρόν, ηὐδόκησε καὶ ἠθέλησε νὰ τὸν παραχώσωσιν οἱ ἀγνώμονες Ἰουδαῖοι, ἵνα μὴ εὑρεθεὶς εἰς τὸν καιρὸν τῆς αἰχμαλωσίας κατακαῇ καὶ ζημιωθῶσιν οἱ Χριστιανοὶ τὸ τοιοῦτον ζωοπάροχον δώρημα. Καὶ ταῦτα μὲν οὕτως ἐγένοντο.
Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἔγραψεν εἰς τὸν Καίσαρα Τιβέριον ὅλα ὅσα ἔγιναν εἰς τὸν καιρὸν τῆς Σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι θαύματα μεγάλα γίνονται ἀπὸ τοὺς Μαθητάς του. Ὁ δὲ Τιβέριος, ὡς ἤκουσεν, ἐπίστευσεν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ ἐσκέφθη νὰ τὸν ἀνακηρύξῃ Θεὸν διὰ βασιλικοῦ προστάγματος, πλὴν οἱ ἄρχοντές του οἱ Ρωμαῖοι ἠναντιώθησαν εἰς τοῦτο, λέγοντες ὅτι δὲν πρέπει μόνον ἐξ ἀκοῆς παρευθὺς νὰ πιστεύσωμεν τὸν Χριστὸν ὡς Θεόν, ἐὰν δὲν ἴδωμεν καὶ κανένα ἀπὸ τοὺς Μαθητάς του νὰ θαυματουργήσῃ. Καὶ οἱ μὲν ἄρχοντες τῆς Βουλῆς τοῦτο εἶπον, ἐκεῖνος δέ, μέσα του βεβαίως, ἐκράτει τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ὥστε, εἴ τις ἤρχετο εἰς αὐτὸν καὶ ἐνεκάλει Χριστιανόν, τὸν ἀπεδίωκεν. Ὡς δὲ ἔμαθεν, ὅτι ὁ Ἡρῴδης συνεφώνησεν εἰς τὸν φόνον τοῦ Χριστοῦ, ὅτι διὰ τὴν παράνομον μοιχείαν του πολλὰ κακὰ ἐγένοντο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὅτι διὰ τὸν ἔλεγχον τῆς παρανομίας ταύτης ἐφόνευσε καὶ τὸν Πρόδρομον Ἰωάννην, ἠγανάκτησε πολὺ καὶ ἔστειλε στρατιώτας διὰ νὰ τὸν φέρωσι δεδεμένον εἰς τὴν Ρώμην μετὰ τῆς μοιχαλίδος Ἡρῳδιάδος. Ὅταν δὲ τοὺς ἔφεραν, τὸν μὲν Ἡρῴδην ἐξώρισεν εἰς τὴν Ἱσπανίαν καὶ ἐκεῖ ἐτελεύτησε, τὴν δὲ Σαλώμην, τὴν θυγατέρα τῆς Ἡρῳδιάδος, ἥτις ὠρχήσατο εἰς τὸ συμπόσιον, τὴν κατέπιεν ἡ γῆ, ἔτι ζώσης τῆς μητρὸς αὐτῆς.