Λόγος Α’. Εἰς τὴν Πανσεβάσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἐκ τοῦ «Νέου Θησαυροῦ», διωρθωμένος εἴς τινα σημεῖα καὶ διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Μετὰ δὲ τὸν θάνατον τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἐβασίλευσεν ὁ Μαξιμῖνος χρόνους τρεῖς. Οὗτος, καθὸ εἰδωλολάτρης, πολλὰ ἐπείραξε τοὺς Χριστιανούς, καὶ διέταξεν, ὅπου εὑρίσκεται Χριστιανός νὰ τὸν φονεύωσι. Τελευτήσαντος δὲ καὶ τούτου, παραλαμβάνει τὴν ἀρχὴν τῶν Ρωμαίων ὁ Πουπιανὸς καὶ ὁ Βαλβῖνος, μῆνας τρεῖς. Τούτους διαδέχεται ὁ Γορδιανός, χρόνους ἓξ.

Μετὰ τὸν Γορδιανὸν ἐβασίλευσεν Φίλιππος ὁ αὐτοκράτωρ χρόνους ἑπτά. Οὗτος ἦτο εὐσεβὴς Χριστιανός, ἀλλὰ ὁ ὑπηρέτης τοῦ διαβόλου Δέκιος, φονεύσας αὐτόν, ἐκράτησε τὴν βασιλείαν χρόνους δύο. Οὗτος ἦτο φανατικὸς εἰδωλολάτρης, καὶ ἐτιμώρει τοὺς Χριστιανούς, οὕτως ὥστε πολλοὶ ἐγένοντο Μάρτυρες εἰς τὸν καιρόν του. Μετὰ δὲ τοῦτον ἐβασίλευσε ὁ Τριβωνιανὸς Γάλλος, χρόνους τρεῖς. Τοῦτον διεδέξαντο Οὐαλεριανὸς καὶ Γαλλιηνὸς χρόνους δεκαπέντε. Οὗτος ἐκίνησε μέγαν διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Μετὰ τοῦτον ἐβασίλευσεν ὁ Κλαύδιος, ἔτη δύο. Τούτου διάδοχος ἐγένετο Αὐρηλιανός, χρόνους ἕξ. Μετὰ τοῦτον ἐβασίλευσε Τάκιτος καὶ Φλωριανὸς μῆνας ἐννέα. Μετὰ τοῦτον ἐβασίλευσε Πρόβος ἔτη ἕξ. Τούτου δὲ τελευτήσαντος, τὴν βασιλείαν διεδέξατο ὁ Κάρος, μετὰ τῶν υἱῶν αὐτοῦ Καρίνου καὶ Νουμεριανοῦ ἔτη δύο. Μετὰ τούτοις ἐβασίλευσεν ὁ Διοκλητιανὸς καὶ ὁ Μαξιμιανὸς ὁ Ἑρκούλιος (Ἡρακλῆς), τὸ ζεῦγος τοῦ διαβόλου, χρόνους εἴκοσιν, ἔχοντες ὡς συμβοηθοὺς τοὺς ὀνομαζομένους τότε καίσαρας τὸν Μαξιμιανὸν Γαλέριον καὶ τὸν Κωνστάντιον τὸν Χλωρόν. Οὗτοι, πλὴν τοῦ Κωνσταντίου τοῦ Χλωροῦ, ὅστις ἐβασίλευεν εἰς τὰ δυτικώτατα μέρη, ἐκίνησαν μέγαν διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν, εἶναι δὲ ἀναρίθμητοι οἱ κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτῶν γενόμενοι Μάρτυρες. Μετὰ ταῦτα παραιτηθέντων καὶ ἀποσυρθέντων κατὰ τὸ ἔτος τε’ (305) τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ τοῦ Μαξιμιανοῦ Ἑρκουλίου παρέλαβε τὴν βασιλείαν τῆς Ἀνατολῆς μόνος ὁ μέχρι τότε καῖσαρ Μαξιμιανὸς ὁ λεγόμενος Γαλέριος, εἰς δὲ τὴν Ρώμην ἀνεκηρύχθη βασιλεὺς ὁ Σεβῆρος, τὸν ὁποῖον ὅμως ἐξέβαλεν ἐντὸς ὀλίγου ὁ Μαξέντιος, ὁ υἱὸς τοῦ Ἑρκουλίου Μαξιμιανοῦ, καὶ ἐβασίλευσεν αὐτὸς χρόνους ἕξ. Ὁ μὲν λοιπὸν Μαξιμιανὸς διέτριβεν εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς, ὁ δὲ Μαξέντιος εἰς τὴν Ρώμην, ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο οὗτοι ἄγρια θηρία κατὰ τῶν Χριστιανῶν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Περὶ τοῦ Συμεὼν τούτου καὶ τῆς μετὰ τοῦ Κυρίου συγγενείας του κατὰ τὸ ἀνθρώπινον βλέπε εἰς τὸ Συναξάριον αὐτοῦ καὶ τὴν ὑποσημείωσιν τῇ κζʹ (27ῃ) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, ἐν τόμῳ Δʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Περὶ τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου βλέπε εἰς τὴν κʹ (20ὴν) Δεκεμβρίου ἐν τόμῳ ΙΒʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» ὅτε οὗτος ἑορτάζεται.

[3] Τὸ ἀκριβὲς ἑβραϊκὸν ὄνομα αὐτοῦ ἦτο Βάρ-Κοχεβά, ἤτοι υἱὸς ἀστέρος, ἐπιστεύθη δὲ ὑπὸ τῶν Ἑβραίων ὡς ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας.

[4] Βλέπε εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου τῇ καʹ (21ῃ) Μαΐου, ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[5] Ὁ Μαξιμιανὸς Γαλέριος κατενικήθη ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πρὸ τῆς καταστροφῆς τοῦ ἀνωτέρω ἀναφερομένου Μαξεντίου καὶ ἀπέθανεν ἐν ἔτει 311 (βλέπε καὶ πάλιν εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου τῇ καʹ (21ῃ) Μαΐου).