Τοῦτο δὲ ἐποίησεν ὁ ἀνόητος τύραννος, νομίζων ὅτι διὰ τοῦ θεάματος αὐτοῦ θὰ ἐκφοβίσῃ τὰς Παρθένους, μήπως καὶ αὗται πάθωσι τὰ ὅμοια, ἵνα πεισθῶσιν εἰς τὸ θέλημά του. Ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα τῆς Ἁγίας Μηνοδώρας τοιουτοτρόπως ἔκειτο ἐρριμμένον, καὶ πάντες οἱ παριστάμενοι ἐκινοῦντο εἰς λύπην καὶ δάκρυα καὶ εἰς συμπάθειαν, ἐκτὸς τῆς ψυχῆς τοῦ δικαστοῦ τῆς ἀσπλάγχνου καὶ ἀπανθρώπου σκληρυνομένης περισσότερον· τοῦτον δὲ ὄχι ἔλεος καὶ συμπάθεια, ἀλλ’ ἡ ὀργὴ καὶ ἀγανάκτησις ἐκίνει.
Αἱ Ἅγιαι ὅμως Μάρτυρες, παρεκινοῦντο μὲν ὑπὸ τῶν ἀδελφικῶν σπλάγχνων ἵνα δακρύσωσι, δεν ἐπέτρεπεν ὅμως εἰς αὐτὰς ἡ συνείδησις ἵνα πράξωσι τοῦτο· διότι ἐγνώριζον καλῶς ὅτι ἡ ἀδελφή των εἶναι πλέον Μάρτυς καὶ εἰς τὸν χορὸν τῶν Μαρτύρων, καὶ ὅτι τὸ τοιοῦτον θὰ συμβῇ καὶ εἰς αὐτὰς τὰς ἰδίας μετ’ ὀλίγον, καὶ ὅτι θὰ παρευρεθῶσι συντόμως πρὸς συνάντησιν αὐτῆς διὰ τῆς μαρτυρικῆς τελειώσεως. Καὶ ὡς νὰ εὑρίσκοντο εἰς τὸν νυμφικὸν θάλαμον τῆς ἀδελφῆς των, οὕτως ἦσαν λαμπραὶ εἰς τὴν ὄψιν καὶ πλήρεις γλυκύτητος, ἐπειδὴ προέπεμπον αὐτὴν εἰς τοὺς ἀφθάρτους ἐκείνους οὐρανίους νυμφῶνας, ἐκ τῶν ὁποίων ἔσπευδον καὶ αὗται ἵνα μὴ μείνωσιν ἔξω. Ὁ δὲ παράνομος δικαστής, ἂν καὶ ἔβλεπε τὸ γενναῖον φρόνημα τῶν Παρθένων καὶ ὅτι αὗται οὐδόλως ἐφοβήθησαν ἐκ τῆς θεωρίας τοῦ νεκροῦ σώματος τῆς ἀδελφῆς των, ἐν τούτοις ὅμως δὲν ἀπηλπίσθη, ἀλλ’ ἐδοκίμαζεν ἵνα μεταπείσῃ αὐτάς, καί, κατὰ τὴν παροιμίαν, ἐκίνει πρὸς τοῦτο πάντα λίθον, ἄλλοτε μὲν μὲ ἀπειλὰς βασάνων δοκιμάζων νὰ μετακινήσῃ τὸ στερεὸν φρόνημά των, ἄλλοτε δὲ μὲ ὑποσχέσεις ἀγαθῶν προσπαθῶν ἵνα παραπλανήσῃ αὐτάς, λέγων· «Ἐάν, ὦ φίλαι κόραι, θυσιάσητε εἰς τοὺς θεούς, θὰ γράψω ἀμέσως πρὸς τὸν βασιλέα, ὁ ὁποῖος θέλει σᾶς χαρίσει καὶ χρήματα καὶ ἄλλον πλοῦτον πολύν, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄνδρας ἐπιφανεῖς κατὰ τὴν εὐγένειαν καὶ τὰ ἀξιώματα θέλει σᾶς συνάψει εἰς γάμον· καὶ οὕτω συμφώνως μὲ τὸ κάλλος καὶ τὴν εὐμορφίαν σας θέλετε ἐπιτύχει καὶ τοὺς νυμφίους καὶ συζύγους σας».
Καὶ ταῦτα μὲν ἔλεγεν ὑποσχόμενος ὁ παράνομος δικαστής· αἱ δὲ Παρθένοι καὶ ὄντως νύμφαι τοῦ Χριστοῦ ἀπεκρίθησαν εἰς αὐτὸν λέγουσαι· «Ἕως πότε δὲν παύεις, ἄθλιε, μὲ τὸν δῆθεν ἥμερον τρόπον σου ὁμιλῶν καὶ τὰ εἰς τὸν ἑαυτόν σου ἐναντία; καὶ ἄλλοτε μὲν ὀνομάζων ἡμᾶς ἀδελφὰς τῆς μακαρίας Μηνοδώρας, ἄλλοτε δὲ ὡς νὰ εἴμεθα ξέναι καὶ μηδεμίαν σχέσιν ἔχουσαι πρὸς ἐκείνην, δοκιμάζεις εὐκόλως νὰ μᾶς καθυποτάξῃς εἰς τὸ θέλημά σου;