Ταῦτα πάντα ὅμως ἐγένοντο γνωστὰ καὶ εἰς τὸν ἀσεβέστατον Φρόντωνα, ὅστις εἶχε τότε τὴν ἡγεμονίαν τῶν μερῶν ἐκείνων, λαβὼν αὐτὴν παρὰ τοῦ βασιλέως τῶν Ρωμαίων Μαξιμιανοῦ· οὗτος δὲ ἀποστέλλει ἀμέσως τὸν συγκάθεδρον αὐτοῦ καὶ δευτερεύοντα μετὰ πολλῶν ὑπηρετῶν καὶ δορυφόρων, δοὺς εἰς αὐτὸν καὶ πᾶσαν κατὰ τῶν Παρθένων ἐξουσίαν· ὁ ὁποῖος, διὰ τῶν ὑπηρετούντων εἰς αὐτὸν δημίων, παραστήσας αὐτὰς ἔμπροσθέν του, εἶπε· «Πόθεν ἐγένετο εἰς σᾶς ἡ τόση τόλμη καὶ αὐθάδεια, ὥστε (ἵνα ἀφήσω τὰ ἄλλα) νὰ σέβητε ἕνα Θεόν, τὸν ὁποῖον οὔτε αὐτὸς ὁ μέγας βασιλεὺς Μαξιμιανός, οὔτε ἡμεῖς μέχρι σήμερον ἐφάνημεν τιμῶντες;». Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ Παρθένοι μὲ τὸ αὐτὸ τῆς ψυχῆς παράστημα καὶ θάρρος· «Ἡμεῖς, ὦ ἄρχον, δὲν ἐδιδάχθημεν ἀπὸ ἀνθρώπινον δόγμα διὰ νὰ γνωρίζωμεν Θεὸν πρόσκαιρον, ἀλλὰ πιστεύομεν καὶ ὁμολογοῦμεν (διδαχθεῖσαι ἐκ τῶν θείων μας Γραφῶν) Θεὸν αἰώνιον, τὸν τὰ πάντα βλέποντα καὶ συγκρατοῦντα μὲ σοφίαν καὶ τάξιν πᾶσαν κτίσιν, καὶ ὁ ὁποῖος ὄχι κατὰ τὴν οὐσίαν, ἀλλὰ μόνον κατὰ τὴν δύναμιν κατανοεῖται, καὶ ὁ ὁποῖος εὐφραίνεται καὶ ἐπαναπαύεται εἰς τοὺς ἔχοντας ἀρετὴν καὶ καρδίαν καθαρὰν καὶ εἰς τοὺς τοιουτοτρόπως καθαρῶς καὶ ἐναρέτως ζῶντας ἀγαπᾷ νὰ ἐμφανίζηται διὰ τὴν ἰδικήν του χάριν καὶ ἀγαθότητα· δι’ αὐτοῦ δὲ Βασιλεῖς βασιλεύουσι καὶ τύραννοι κρατοῦσι γῆς».
Ταῦτα ἀφόβως καὶ μὲ χάριν καὶ τάξιν αἱ Παρθένοι ἀποκριθεῖσαι, ὁ ἄρχων βλέψας κατὰ πρόσωπον αὐτῶν, ἐθαύμασε διὰ τὴν σεμνὴν παράστασίν των καὶ τὸ νουνεχὲς τῶν ἀποκρίσεων· διὰ τοῦτο καὶ ἐπὶ πολλὴν ὥραν ἵστατο σιωπῶν καὶ θαυμάζων. Μετὰ παρέλευσιν πολλῆς ὥρας ὅμως ἐπιφέρει πρὸς αὐτὰς καὶ δευτέραν ἐρώτησιν λέγων· «Ποῖα εἶναι τὰ ὀνόματα καὶ ποῖα ἡ πατρὶς ὑμῶν;». Αἱ δὲ Παρθένοι ἀπεκρίθησαν εἰποῦσαι· «Πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, Χριστιαναὶ ὀνομαζόμεθα· ἐὰν δὲ καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ὀνόματα πρέπει νὰ προσθέσωμεν, ἄκουσον καὶ αὐτά· ἡ μὲν πρώτη Μηνοδώρα, ἡ ἑτέρα Μητροδώρα, καὶ ἡ τρίτη Νυμφοδώρα λεγόμεθα, πατρίδος δὲ καταγόμεθα ἐκ τῆς ἐπαρχίας τῆς Βιθυνίας· ἐγεννήθημεν δὲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς καὶ ὑπὸ τῆς αὐτῆς μητρὸς ἀνετράφημεν, καὶ ὑπὸ τῶν ἰδίων γονέων ἠγαπήθημεν, καὶ τοὺς ἰδίους γονεῖς ὠνομάσαμεν (ἤτοι εἴμεθα κατὰ σάρκα ἀδελφαί)· τὴν ἰδίαν δὲ κοινῶς πολιτείαν ἀκολουθοῦμεν, καὶ τὸ αὐτὸ φρόνημα ἔχομεν μέχρι τοῦδε, εὐχόμεναι ὅπως καὶ μέχρι τέλους ἔχωμεν αὐτό».