Ἀλλ’ ὁ πατὴρ Ἰγνάτιος διεμαρτυρήθη ἐντόνως εἰς τὸν πλοίαρχον καὶ διεβεβαίωσεν αὐτὸν ὅτι δὲν ἔχει καμμίαν εἴδησιν ἐξ ὅσων τοῦ εἶπε καὶ ὅτι ὅλην τὴν νύκτα ἦτο ἐπὶ τῆς κλίνης λίαν καταπεπονημένος ἐκ τῶν πολλῶν στενοχωριῶν καὶ τῶν κόπων. Ἦλθεν ἡ ἑπομένη νὺξ καὶ πάλιν ἐμφανίζεται ὁ ἴδιος Ἱερεύς, καθὼς καὶ τὴν προηγουμένην νύκτα, διατάσσων καὶ πάλιν γίνεται ἄφαντος. Ἠναγκάσθη τότε ὁ πλοίαρχος νὰ πλησιάσῃ ἐκ δευτέρου τὸν Πατέρα Ἰγνάτιον καὶ νὰ ἀπευθύνῃ εἰς αὐτὸν δριμείας παρατηρήσεις, ἀπειλῶν αὐτόν, ὡς δημιουργοῦντα σύγχυσιν εἰς τὸ πλήρωμα.
Μετ’ ὀλίγον ὅμως ἐγείρεται μεγάλη τρικυμία καὶ θαλασσοταραχή, ἥτις καὶ ἐξακολουθεῖ μὲ μεγάλην ἔντασιν. Το πλοῖον ταράσσεται κλυδωνιζόμενον ὑπὸ τῶν ἀγρίων κυμάτων, τὸ δὲ πλήρωμα εἶναι ἐπὶ ποδός, προσέχον εἰς ὅλα τὰ σημεῖα διὰ νὰ προλάβῃ ἀπευκταῖόν τι. Καὶ πρὸς τὸ ἑσπέρας ἡ θύελλα μεγαλώνει, τὰ πάντα ἀνατρέπονται ἐν τῷ πλοίῳ καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ δώσουν τὴν ἐξήγησιν τῆς συνεχοῦς θαλασσοταραχῆς. Εἰς τοιαύτην στιγμὴν παρουσιάζεται ὁ Πατὴρ Ἰγνάτιος εἰς τὸν πλοίαρχον λέγων εἰς αὐτόν, ὅτι εἰς τὴν ἀποθήκην τοῦ πλοίου εἶναι καὶ τὸ ἱερὸν λείψανον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γεωργίου. Πάραυτα κατέρχονται κάτω εἰς τὸ πλοῖον καὶ εὑρίσκουν εἰς τὴν λάρνακα τὸ ἱερὸν λείψανον ἀναποδογυρισμένον. Τότε μετ’ εὐλαβείας πολλῆς ἐτοποθέτησαν τὸ λείψανον εἰς τὴν θέσιν του, ἡ δὲ φοβερὰ θύελλα ἐκόπασε, καὶ πάντες ἐδοξολόγησαν καὶ ηὐχαρίστησαν τὸν Θεὸν και τὸν θεράποντα αὐτοῦ Ἅγιον Γεώργιον, πρὸ τοῦ λειψάνου τοῦ ὁποίου ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος ἔψαλε παράκλησιν. Φθάσαντες εἰς τὴν ἐλευθέραν Ἑλλάδα, τὸ ἱερὸν καὶ θαυματουργὸν λείψανον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος παρεδόθη εἰς τοὺς Νεαπολίτας, οἱ ὁποῖοι τὸ ἐτοποθέτησαν μετὰ σεβασμοῦ καὶ εὐλαβείας, ὡς ἱερὸν κειμήλιον καὶ ἄμισθον ἰατρεῖον πάσης ἀσθενείας, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου ἐν Νέᾳ Νεαπόλει Περισσοῦ Ἀττικῆς, δεξιὰ τῆς Σαφραμπόλεως καὶ ἄνωθεν τῆς Νέας Ἰωνίας, ἔνθα εὑρίσκεται, πηγάζον Χάριν θείαν καὶ πλεῖστα ἰάματα, καὶ πληροῦν τὰς αἰτήσεις εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους εἰς αὐτό.
Ἐνταῦθα ἐνήργησε τὰ ἑξῆς θαύματα: Εἰς τὴν Κοκκινιάν, Ταξιάρχου Μπλὸκ ἀριθ. 22, κατοικεῖ νέα τις ὀνομαζομένη Μαρία Κουτλίδου, ἡλικίας 17 ἐτῶν. Αὕτη ἀσθενήσασα ἐθεραπεύθη ὑπὸ τοῦ Ἁγίου ὡς ἑξῆς: Ἐκάθηντο μετὰ τῆς μητρός της εἰς τὴν Κοκκινιάν, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς κατοχῆς ὑπέφεραν πολὺ καὶ ἐπείνασαν, καὶ διὰ νὰ σωθοῦν ἡ μητέρα παρέλαβε τὴν μικρὰν τότε Μαρίαν καὶ μετέβησαν εἰς τὴν Καρδίτσαν, εἴς τι ἐκεῖ Μοναστήριον, ἔνθα εἶχον ἀδελφὴν Μοναχήν.