Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ νέου Ἱερομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ τοῦ Νεαπολίτου.

Παρῆλθεν ἔκτοτε ἀρκετὸς καιρός, καὶ τὸ μὲν σῶμα τοῦ θείου Γεωργίου ἀνεπαύετο ἔνθα προχείρως ἐκηδεύθη, ἡ δε μακαρία αὐτοῦ ψυχὴ ἠγάλλετο μετὰ τῶν Ἀγγέλων ἐν τῷ φωτὶ τῆς δόξης τοῦ Κυρίου, ὅτε ἐν μιᾷ νυκτὶ φαίνεται ἐν ὁράματι ὁ θεῖος Ἱερομάρτυς εἴς τινα γυναῖκα χήραν, εὐλαβῆ καὶ φοβουμένην τὸν Θεόν, εἰς τὴν ὁποίαν διηγήθη τὸ τί ἔπαθε, καθ’ ὁδὸν πηγαίνων εἰς Μαλακοπήν, ὅτι ἐληστεύθη καὶ ἐφονεύθη παρὰ τῶν ἀγρίων ἐκείνων Τούρκων. Καὶ τώρα, τῆς λέγει, νὰ ἐγερθῇς καὶ νὰ ὑπάγῃς ἀμέσως εἰς τὴν Δημογεροντίαν, διὰ νὰ ἔλθουν νὰ μὲ εὕρουν εἰς τὸ γνωστόν σας «Κόμπια-Ντερὲ» πλησίον τῆς Μαλακοπῆς. Ἀλλ’ ἡ γυνὴ δὲν ἔδωσε σημασίαν καὶ προσοχὴν εἰς τὸ φανὲν καὶ τὸ ἴδιον ὄνειρον ἐπανελήφθη μετά τινας ἡμέρας. Ἔντρομος ἠγέρθη τότε ἡ εὐλαβὴς γυνὴ καὶ μετέβη εἰς τὴν οἰκίαν γνωστοῦ της δημογέροντος, εἰς τὸν ὁποῖον διηγήθη ὅ,τι εἶδε καὶ τῆς εἶπεν ὁ φανεὶς κατ’ ἐπανάληψιν Ὅσιος καὶ Ἱερομάρτυς Γεώργιος.

Ἐκ τούτου δὲν ἦτο πλέον δυνατὸν νὰ ἀναβάλουν οἱ εὐσεβεῖς Νεαπολῖται περισσότερον χρόνον τὴν ἐκτέλεσιν τοῦ προστάγματος, ἀλλ᾽ ἔσπευσαν πάντες μετὰ προθυμίας εἰς τὸ ὑποδειχθὲν μέρος, ἔχοντες ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἱερέα Νεόφυτον, Ἐφημέριον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, εἰς τὸν ὁποῖον Ναόν, ὡς προείπομεν, ἦτο Ἐφημέριος καὶ ὁ Ἱερομάρτυς Γεώργιος, ὅστις Νεόφυτος διεδέχθη τὸν πατέρα του Ἱερέα Βασίλειον, συνεφημέριον ὄντα τοῦ θείου Γεωργίου. Καὶ σκάψαντες τὸν πρόχειρον ἐκεῖνον τάφον ἀνεῦρον τὸ τίμιον τοῦ Ἁγίου λείψανον σῷον καὶ ἀκέραιον καὶ ἄφθαρτον καὶ πλῆρες οὐρανίου εὐωδίας καὶ Χάριτος, τὸ ὁποῖον ἀφοῦ προσεκύνησαν μετ’ εὐλαβείας, χαρᾶς καὶ μεγάλου θαυμασμοῦ, διὰ τὴν πλουσίαν ταύτην Χάριν, τὴν ὁποίαν ἐκ Θεοῦ ἔλαβε, τὸ ἐτοποθέτησαν ἐντὸς ξυλίνης λάρνακος καὶ τὸ μετέφερον εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ προρρηθέντος Ἱερέως Νεοφύτου, ὡς ἡγιασμένον πλέον λείψανον. Πρὸ αὐτοῦ ἔκαιε ἀκοίμητος κανδήλα καὶ πλεῖστοι προσήρχοντο καθ’ ἑκάστην διὰ νὰ ψάλωσι παρακλήσεις καὶ δεηθῶσι τοῦ Ἁγίου καὶ ἁγιασθῶσι διὰ τῆς ἁγιαστικῆς Χάριτος τῆς ἐνοικούσης εἰς τὸ ἅγιον λείψανον καὶ πολλαὶ θεραπεῖαι καὶ ἰάσεις καὶ ἄλλα θαύματα ἐγίνοντο εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους, ἐξ ὧν γράφομέν τινα.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐκ τοῦ Εὐαγγελικοῦ: «ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι». (Λουκ. αʹ 6).

[2] «Τίμα τὸν Κύριον ἀπὸ σῶν δικαίων πόνων καὶ ἀπάρχου αὐτῷ ἀπὸ σῶν καρπῶν δικαιοσύνης» (Παροιμ. γʹ 9).

[3] «Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» (Ἰωάν. ιʹ 11).