Εἶχεν ποτὲ μεγάλην ἀνομβρίαν εἰς τὴν Νεάπολιν, οἱ δὲ εὐσεβεῖς Νεαπολῖται ἐν τοιαύτῃ ἀνάγκῃ κατέφυγον εἰς τὸν θαυματουργὸν Ἱερομάρτυρα Ἅγιον Γεώργιον καὶ λαβόντες τὴν τιμίαν κάραν του, ἐποίησαν μετ’ αὐτῆς λιτανείαν μέχρι τοῦ μύλου, παρακαλέσαντες τὸν Ἅγιον μετὰ θερμῶν δεήσεων νὰ βοηθήσῃ αὐτοὺς εἰς τὴν προκειμένην δεινὴν περίστασιν. Καὶ ὤ τοῦ θαύματος! μετ’ ὀλίγην ὥραν ἤρχισε δυνατὴ βροχὴ καὶ πάντες ἐθαύμασαν τὴν ἐξαιρετικὴν χάριν τοῦ Ἁγίου, καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, τὸν δοξάζοντα θαυμαστῶς τοὺς Ἁγίους αὐτοῦ. Προσκυνήσαντες δὲ μετ’ εὐλαβείας τὴν ἱερὰν τοῦ Ἁγίου κεφαλήν, μετέφερον αὐτὴν μετὰ ψαλμῳδιῶν καὶ δοξολογιῶν εἰς τὴν θέσιν της.
Ἀλλὰ καὶ οἱ ἀείμνηστοι Μητροπολῖται Καισαρείας Παΐσιος, Κλεόβουλος καὶ Ἰωάννης, οἵτινες τακτικῶς ἤρχοντο εἰς Νεάπολιν, μετ᾽ εὐλαβείας προσεκύνουν τὸ ἱερὸν τοῦ Ἁγίου λείψανον καὶ ἐθαύμαζον καὶ ὡμολόγουν τὴν χάριν τὴν ὁποίαν ἔλαβε παρὰ Θεοῦ ὁ θεῖος πατὴρ ἡμῶν Γεώργιος, ἀναδειχθεὶς θαυματουργὸς Ἅγιος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἁγίας Ἐκκλησίας.
Ἦλθε τέλος τὸ ἔτος 1924, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐγένετο ἡ ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν καὶ οἱ Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας ἡτοιμάζοντο νὰ ἀναχωρήσουν εἰς τὴν ἐλευθέραν Ἑλλάδα. Ἕκαστος ἐλάμβανεν ὅ,τι πολύτιμον εἶχε καὶ ὅ,τι ἠδύνατο νὰ μεταφέρῃ. Ὁ τότε ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος ἐθεώρησεν ὡς πρῶτον του καθῆκον τὴν ἀσφαλῆ μεταφορὰν τοῦ ἱεροῦ καὶ θαυματουργοῦ καὶ ἀφθάρτου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος, εὑρισκομένου μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἱερέως Νεοφύτου εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Λαβόντες λοιπὸν τὸ ἱερὸν λείψανον μετὰ τῶν ἄλλων ἱερῶν σκευῶν, τὸ μετέφερον εἰς τὴν παραλίαν τῆς Μερσίνης καὶ ἐκεῖθεν ἐπεβιβάσθησαν τοῦ ἀτμοπλοίου. Ἀλλὰ κατὰ τὸ μεσονύκτιον, ἐνῷ ἔπλεον, τὸ πλήρωμα τοῦ πλοίου ταράσσεται ὅλον, διότι εἶδον Ἱερέα τινὰ νὰ ἀναμιγνύεται εἰς τὰς μηχανὰς τοῦ πλοίου, νὰ περιφέρεται καὶ νὰ διατάσσῃ ὅλας τὰς ὑπηρεσίας ὡς ἔχων ἐξουσίαν καὶ ἐν τέλει νὰ ἐξαφανίζεται.
Τὴν πρωΐαν μαθὼν ταῦτα ὁ πλοίαρχος ἐπλησίασε μετὰ πολλῆς εὐγενείας τὸν Ἀρχιμανδρίτην Ἰγνάτιον, διότι ἐνόμιζεν ὅτι οὗτος εἶναι ὁ φανεὶς τὴν νύχτα διατάσσων τὸ πλήρωμα καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Σᾶς παρακαλῶ, Πάτερ μου, μὴ ἀναμιγνύεσαι ἄλλην φορὰν εἰς τὰς ὑπηρεσίας τοῦ πλοίου, ὡς ἔπραξες τὴν παρελθοῦσαν νύκτα, διότι μοῦ παρεπονέθησαν οἱ ναῦται ὅτι τοὺς ἠνώχλησες».