Ἀλλ’ ὁ Θεός, ὁ πάντα ποιῶν καὶ μετασκευάζων μόνῳ τῷ νεύματι, οὗτος θέλει καὶ δεικνύει ἀνώτερον τοῦ νόμου τούτου καὶ τῆς καταδίκης ταύτης τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος Αὐτοῦ Γεωργίου. Διότι αὐτό, καὶ μὲ ὅλον ὅτι ἐνεταφιάσθη, καὶ μὲ ὅλον ὅτι παρεδόθη εἰς τὴν γῆν, δὲν διελύθη ὅμως καὶ εἰς τὴν γῆν, κατὰ τὸν νόμον τῆς φύσεως· ἀλλὰ ὕστερον ἀπὸ διάστημα χρόνων ὁλοκλήρων τριάκοντα ἢ καὶ ἀκόμη περισσοτέρων ἔμεινεν ἀδιάλυτον καὶ ὁλόκληρον μὲ τὰ νεῦρα, μὲ τὸ κρέας καὶ μὲ τὸ δέρμα, κατὰ τὸν ὑπερφυσικὸν νόμον τῆς Χάριτος, ἐπειδὴ ἡ διαφθορὰ δὲν ἐτόλμησε νὰ πλησιάσῃ εἰς τὸ σῶμα τοῦ Γεωργίου, βλέπουσα τοῦτο κατεστιγμένον μὲ τόσας πληγὰς καὶ μαρτύρια, τὰ ὁποῖα ἔπαθε διὰ τὴν ἀγάπην Ἐκείνου, τοῦ μὴ λαβόντος διαφθορὰν ἐν τῷ τάφῳ, ἤτοι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, περὶ οὗ γέγραπται· «οὐ δώσεις τὸν Ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν».
Καὶ πόθεν εἶναι φανερὸν ὅτι εὑρέθη σῶον καὶ ἀδιάλυτον τὸ σῶμα, τοῦ Γεωργίου; Πρῶτον ἐκ τῆς παλαιᾶς παραδόσεως, τὴν ὁποίαν ἐχομεν περὶ αὐτοῦ· καὶ δεύτερον ἐκ τοῦ λόγου ἐκείνου, τοῦ ἐν τοῖς Μηναίοις πᾶσι γεγραμμένου κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν: «Τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ ἐν Λύδδῃ, ἤτοι ἡ κατάθεσις τοῦ τιμίου σώματος αὐτοῦ». Διότι βλέπε ὅτι ἐδῶ δὲν λέγει, ἡ κατάθεσις ἁπλῶς τοῦ λειψάνου αὐτοῦ, ἢ τῶν ὀστέων αὐτοῦ· ἀλλ᾽ ἡ κατάθεσις τοῦ σώματος αὐτοῦ. Σῶμα δὲ κυρίως λέγεται οὐχὶ τὸ διαλελυμένον ἀπὸ τὰς ἁρμονίας τῶν ὀστῶν, ἀλλὰ τὸ ἀδιάλυτον καὶ συνδεδεμένον μὲ τὰ νεῦρα, τὴν σάρκα καὶ τὸ δέρμα του. Ἐὰν δὲ καὶ βλέπομεν εἴς τινας τόπους μέρη ἐκ τοῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὄντα ὀστέα γυμνά, τὶ ἀπὸ τοῦτο; Καθὼς τὸ σῶμα τοῦ Πρωτοκορυφαίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρου, σῶον καὶ ὁλόκληρον ἐν τῇ Ρώμῃ εὑρισκόμενον πρότερον, ἐνδεδυμένον πολυτίμως καὶ ἐνθρονισμένον ἐντὸς τοῦ ἁγίου Βήματος, ὕστερον διελύθη εἰς γυμνὰ ὀστᾶ, ὡς τοῦτο μαρτυρεῖ ὁ σοφὸς Θεόδωρος ὁ καλούμενος Πτωχοπρόδρομος, ἐν τῷ εἰς τὴν ἅλυσιν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου θαυμαστῷ ἐγκωμίῳ, τοιουτοτρόπως καὶ τὸ λείψανον τοῦ Γεωργίου, ἀδιάλυτον πρότερον ὑπάρχον, ὕστερον διελύθη διὰ κρίματα Θεοῦ ἀκατάληπτα. Ἐπειδὴ ὅμως εἰς ἄλλους τόπους εὑρίσκονται μέρη τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀδιάλυτα, συμπεραίνομεν ἐντεῦθεν, ὅτι τὸ λείψανον αὐτοῦ εἰς ἄλλα μὲν μέρη διελύθη, εἰς ἄλλα δὲ ἔμεινεν ἀδιάλυτον, τὸ ὁποῖον τοῦτο βλέπομεν ὅτι ἠκολούθησε καὶ εἰς ἄλλων Ἁγίων λείψανα, διὰ νὰ φαίνηται ἐν ταὐτῷ καὶ ἡ φύσις καὶ ἡ χάρις· καὶ τὸ κατὰ φύσιν, καὶ τὸ ὑπὲρ φύσιν.