Οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν· «Μή μᾶς λυπεῖσαι, οὔτε νὰ πειραχθῇς νὰ μᾶς δώσῃς δωρήματα, ὅτι ποτὲ δὲν θέλεις δυνηθῆ νὰ κλίνῃς εἰς τὸ θέλημά σου τὴν γνώμην μας, οὔτε μὲ ἀπειλὰς καὶ φοβερισμοὺς τῶν κολάσεων, οὔτε μὲ ὑποσχέσεις δωρημάτων. Μάλιστα λύπην ἔχομεν, ὅτι δὲν λαμβάνομεν μυρίους θανάτους διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καὶ Σωτῆρος μας. Λοιπὸν μὴ ἀργήσῃς νὰ μᾶς ἀποφασίσῃς ὡς βούλεσαι, διότι ὁ χορὸς τῶν Ἁγίων μᾶς ἀναμένει μετὰ θάνατον».

Θυμωθεὶς τότε ὁ τύραννος καὶ λύσας τὴν προσποιητὴν ἡμερότητα ἀπεκρίνατο· «Μὰ τοὺς θεούς, δὲν θὰ ἀπολαύσετε τὴν ἐπιθυμίαν σας». Ταῦτα εἰπὼν πρόσταξε νὰ τοὺς φυλακίσουν μὲ ἁλύσεις καὶ ὅλην τὴν νύκτα ἐμελέτα, πῶς νὰ τοὺς θανατώσῃ ὁ δείλαιος· τὸ δὲ πρωῒ προστάσσει νὰ ἀνάψωσι κάμινον νὰ τοὺς ρίψουν ἐντὸς αὐτῆς, ἕως νὰ γίνουν στάκτη τελείως ἀφοῦ δὲ τοὺς ἔφεραν εἰς τὸ θέατρον, εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Σαβώριος· «Ἰδοὺ τῆς ἀπειθείας σας τὰ ἐπίχειρα (δεικνύων μὲ τὴν χεῖρα τὴν κάμινον), τὴν ὁποίαν σεῖς ἐξεκαύσετε». Ὁ δὲ Ἀκίνδυνος, κατανοήσας τὸ κακότεχνην τοῦ τυράννου, ἀνταπεκρίθη εἰς αὐτὸν καὶ λέγει· «Καλὰ σοῦ ἐπροφήτευσε τὸ ὄνομα ἡ μητέρα σου καὶ σὲ ἐκάλεσε Σαβώριον, ὅπερ σημαίνει πατέρα δαιμόνων, ἀλλὰ σὺ εἶσαι τὸ ἐναντίον, υἱὸς τοῦ ἀνθρωποκτόνου δαίμονος, ἐπειδὴ τελεῖς τὰ ἔργα του καὶ χαίρεσαι ὡς αὐτὸς εἰς τὰ ἀνθρώπινα αἵματα». Τοῦτον τὸν πικρὸν λόγον ἀκούσας ὁ δυσσεβὴς ἐταράχθη καὶ φωνήσας τὴν μητέρα αὐτοῦ, τὴν ἠρώτησε νὰ εἴπῃ τῆς ἐπωνυμίας αὐτοῦ τὴν δήλωσιν. Ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· «Γνωρίζω ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ πατρικόν σου ὄνομα, ἀλλὰ δὲν ἠξεύρω τὴν σημασίαν αὐτοῦ». Λέγει ὁ τύραννος· «Οἱ κακοδαίμονες οὗτοι μοῦ λέγουσιν, ὅτι δηλοῖ ἡ ἐπωνυμία μου, ὅτι εἶμαι πατὴρ δαιμόνων· ἐὰν δὲ οὕτως ἔχῃ ἡ ἀλήθεια, θέλω σὲ θανατώσει πρότερον μὲ πικρὸν θάνατον». Ἡ δὲ ἐμειδίασε λέγουσα· «Τὴν ἀλήθειαν εἶπον». Τότε ἐθυμώθη πολὺ ὁ ἀσεβὴς καὶ ἀστοχήσας τὴν μητρῴαν ἀγάπην, τὴν ὁποίαν καὶ τὰ ἄλογα ζῷα εὐλαβοῦνται ἐκ φύσεως, ὕψωσε τὰς χεῖρας κατ’ αὐτῆς καὶ τὴν ἐγρόνθιζεν ὁ ἀπάνθρωπος, πληρώσας οὕτως αὐτὴν διὰ τοὺς πόνους τοὺς ὁποίους ἐδοκίμασε νὰ γεννήσῃ αὐτὸν τὸν ἄσπλαγχνον.

Ἡ δὲ γραῖα προσπίπτουσα εἰς τοὺς πόδας τῶν Ἁγίων ἔλεγε· «Σώσατε, δοῦλοι τοῦ ὄντως Θεοῦ, τὸ γῆρας μου, διότι βλέπω ὅτι ἐγέννησα τὸν διάβολον». Ὁ δὲ τύραννος εἶπεν εἰς τοὺς Μάρτυρας· «Τί κάμνομεν; ὅσον ἵστασθε εἰς τὴν κακίαν ἀσάλευτοι, τόσῳ μᾶλλον ἐξάπτει ἡ κάμινος περισσότερον».