Εἰς ταῦτα θυμωθεὶς περισσότερον ὁ τύραννος ἠπείλει νὰ τοὺς δώσῃ πικρότατον θάνατον. Οἱ Ἅγιοι ὅμως ἀπεκρίθησαν γενναιοφρόνως, ὅτι δι’ ἀγάπην Χριστοῦ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ λάβουν διάφορα κολαστήρια, ὡς ψυχοσωτήρια καὶ ὠφέλιμα. Τότε προστάσσει ὁ τύραννος νὰ τοὺς ραβδίσουν εἰς ὅλον τὸ σῶμα τέσσαρες ἄνδρες, ἕως νὰ κουρασθῶσιν οἱ δέροντες. Οἱ δὲ Ἅγιοι τοσοῦτον ἀνηλεῶς ραβδιζόμενοι δὲν ἐψηφοῦσαν ποσῶς τὰς μάστιγας, ἀλλ’ εἶχον τὸν νοῦν των εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὴν γλῶσσαν τὴν ὑμνῳδίαν, εὐχαριστοῦντες αὐτὸν διὰ τὰ λυπηρὰ αὑτὰ τὰ ὅποῖα ἔπασχον. Βλέπων δὲ ὁ τύραννος, ὅτι οἱ μὲν ραβδίζοντες ἐκουράσθησαν καὶ τοὺς διεδέχθησαν ἕτεροι, οἱ δὲ μαστιγούμενοι εἶχον τόσην ὑπομονήν, ὥσπερ νὰ ἦσαν ἄλλοι οἱ πάσχοντες, ἐξίστατο καὶ ἐσκοτίσθη ὁ νοῦς του τοσοῦτον ἀπὸ τὴν ἔκπληξιν, ὥστε ἔπεσε κατὰ γῆς ὡς τεθνηκώς, ἔπειτα, ἀφοῦ συνῆλθε, προστάσσει νὰ τοὺς κρεμάσουν μὲ σχοινία εἰς τὸν ἀέρα καὶ νὰ τοὺς κατακαίωσιν, ἕως νὰ ξεψυχήσουν εἰς ταύτην τὴν βάσανον· ἀλλὰ καὶ τότε οἱ Ἅγιοι ἐφάνησαν δυνατώτεροι παντὸς σιδήρου καὶ τοῦ ἀδάμαντος καὶ ὑπομένοντες ὥραν πολλὴν τὴν κατάφλεξιν, προσηύχοντο πρὸς τὸν Κύριον λέγοντες· «Χριστὲ ὁ Θεὸς ὁ φωτισμός μας, ὅστις διὰ τὴν ἀγάπην μας ἐσταυρώθης καὶ ὑβρίσθης, μακρόθυμε, λύτρωσέ μας ἀπὸ τὰς ἐπινοίας τοῦ κακοτέχνου τυράννου, διὰ νὰ γνωρίσουν ἅπαντες, ὅτι σὺ εἶσαι Θεὸς εἰς τοὺς οὐρανοὺς τὰ πάντα δυνάμενος, σὺν τῷ Ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ Πνεύματι δοξαζόμενος».

Ταῦτα προσευξάμενοι οἱ Ἅγιοι ἐφάνη εἰς αὐτοὺς ὁ Δεσπότης Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος, καὶ εὐθὺς τὰ δεσμὰ ἐλύθησαν, τὸ πῦρ τοὺς ἐδρόσιζεν, αὐτοὶ δὲ σῷοι καὶ ἀβλαβεῖς εἰς τὸν βασιλέα μὲ πρόσωπον φαιδρὸν παρεστάθησαν. Ὁ δέ, ὡς ἀσύνετος καὶ εἰς τὸν νοῦν βεβλαμμένος, δὲν ηὐλαβήθη τοιοῦτον θαυμάσιον, ἀλλὰ ὠνείδιζε τοὺς Ἁγίους ὡς μάγους καὶ γόητας καὶ τοὺς συνεβούλευε πάλιν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν ἀληθινὴν πίστιν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὰ εἴδωλα. Ὁ δὲ Ἀκίνδυνος ἀπεκρίνατο· «Ἡμεῖς μὲν γοητείαν τινὰ δὲν ἠξεύρομεν, ἀλλ’ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ ἐργάζεται τοιαῦτα θαυμάσια ἀλλὰ σύ, ἐπειδὴ νομίζεις φαντασίαν τὴν ἀλήθειαν ὡς φρενόληπτος, νὰ μείνῃς κωφὸς καὶ ἄλαλος διὰ νὰ καταλάβῃς ἐμπράκτως καὶ νὰ δοκιμάσῃς τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἑαυτόν σου». Ταῦτα ὁ Ἅγιος λέγων, ἐγένετο παρευθὺς ἔργον ὁ λόγος του, καὶ ἔμεινεν ὁ βασιλεὺς κωφός, ὡς οἱ θεοί του καὶ ἄλαλος καὶ μόνον μὲ τὸ νεῦμα ἐσημείωνεν εἴ τι ἐβούλετο.