ἀλλὰ μάλιστα παρακαλέσατε τὸν κοινὸν Δεσπότην νὰ μὴ μὲ χωρίσῃ ἀπὸ τὴν συνοδείαν σας, ὡς οἰκτίρμων καὶ πολυέλεος, ἀλλὰ νὰ μὲ ἀξιώσῃ νὰ τὸν δοξάσω μεθ’ ἡμῶν αἰώνια εὐφραινόμενος. Οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν· «Ὕπαγε, ἀδελφέ, ἀγαλλόμενος. Μακάριος σύ, ὅστις θέλεις παρασταθῆ εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα πρῶτος ἀπὸ ὅλους μας, νὰ ἀπολαύσῃς τὰς ἀμοιβὰς τοῦ κόπου σου μὲ δόξαν αἰώνιον· ὅθεν μᾶλλον ἡμεῖς ἔχομεν χρείαν εὐχῆς ἀπὸ σέ, νὰ παρακαλέσῃς τὸν Κύριον νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ τελειώσωμεν καὶ ἡμεῖς τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως ἀκινδύνως καὶ ἀνεμποδίστως, καὶ νὰ ἀξιωθῶμεν μετὰ σοῦ ἴσων βραβείων καὶ Χάριτος». Ταῦτα εἰπόντες, ἐνηγκαλίσθη αὐτοὺς ὁ Ἀφθόνιος καὶ ράνας εἰς τοὺς τραχήλους αὐτῶν ἀγαλλιάσεως δάκρυα, τοὺς κατεφίλησεν ὅλους καὶ τοὺς ἀπεχαιρέτησεν. Ἔπειτα φθάσας εἰς τὸν ὡρισμένον τόπον ἔλαβε τὸ ποθούμενον τέλος ὁ τρισμακάριος. Οἱ δὲ παρευρεθέντες Χριστιανοὶ ἔλαβον τὸ τίμιον αὐτοῦ ναὶ ἅγιον λείψανον καὶ τὸ ἐνεταφίασαν ἐντίμως καὶ εὐλαβῶς καθὼς ἔπρεπε.
Μετὰ ταῦτα εἶπε πρὸς τοὺς Ἁγίους ὁ τύραννος· «Μὴ νομίσητε ὅτι θέλω σᾶς δώσει ἴσον θάνατον ὡς τοῦ Ἀφθονίου, ἀλλὰ θὰ σᾶς ἀφανίσω μὲ διάφορα κολαστήρια». Οὕτως εἶπε καὶ προστάσσει νὰ φέρουν θυλάκους, ἤτοι δέρματα βοῶν, εἰς τὰ ὁποῖα ἔβαλαν τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἔρριψαν εἰς τὰ ὕδατα· ἀλλὰ καὶ πάλιν οὐδόλως ἐβλάβησαν, μάλιστα δὲ ἐσχίσθησαν τὰ δερμάτια, καὶ ἐφάνη εἰς τὸ μέσον αὐτῶν ὁ Ἅγιος Ἀφθόνιος ἐξαστράπτων· καὶ ἐξελθόντες εἰς τὴν γῆν, ἐπῆγαν καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὸν τύραννον, ὅστις ἰδὼν αὐτοὺς ἐνόμισεν ὅτι δὲν τοὺς ἔρριψαν ἀκόμη οἱ δήμιοι. Ὅθεν ἐθυμώθη κατ’ αὐτῶν καὶ ἐκέλευσε νὰ ρίψουν ἐκείνους εἰς τὸ ὕδωρ, ἀφοῦ κόψουν τὰς χεῖράς των. Οἱ δὲ δήμιοι ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν, ἀκούσαντες τοιαύτην ἀπόφασιν καὶ ττροσευξάμενοι ἔλεγον· «Πρόσδεξαι καὶ ἡμῶν τὰς ψυχάς, πολυέλεε Κύριε, καὶ συναρίθμησόν μας τοὺς ἀναξίους μὲ τοὺς Ἁγίους Σου Μάρτυρας», καὶ οὕτως ἐδέχθησαν τὸ μακάριον τέλος τὸν ἀριθμὸν τέσσαρες.
Ὁ δὲ θεομισὴς καὶ παράνομος τύραννος ἐφυλάκισε τοὺς Ἁγίους Ἀκίνδυνον, Πηγάσιον καὶ Ἀνεμπόδιστον· αὐτὸς δὲ ἔμεινεν εἰς τόσην λύπην καὶ σκότωσιν, ἐπειδὴ δὲν ἠδυνήθη νὰ τοὺς θανατώσῃ, ὥστε δὲν ἔφαγε τίποτε, συνάξας δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐνεκάλει αὐτοὺς ὅτι δὲν τὸν ἐβοήθουν, συμπονοῦντες καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν τοιαύτην καταφρόνησιν τῶν πατρῴων θεῶν, ἀλλὰ τὸν ἄφησαν μόνον καὶ ἐκινδύνευσε.