Λέγουν εἰς αὐτοὺς οἱ στρατιῶται· «Ὁπόταν σᾶς ἐβασανίζαμεν καθὼς ἐπροστάχθημεν εἴχομεν ἄμετρον τρόμον εἰς την καρδίαν μας, ὥσπερ νὰ μᾶς ἐπερίμενε κακὸν χαλεπώτατον καὶ τώρα ὅπου μᾶς ἐδιδάξατε ἐγνωρίσαμεν εἰς τὴν ψυχὴν εὐφροσύνην καὶ ἐλπίδα σωτηρίας. Λοιπὸν τελειώσατε εἰς ἡμᾶς ὅσα ἡ πίστις σας ἀπαιτεῖ, διὰ νὰ γίνωμεν δοῦλοι γνήσιοι τοῦ οὐρανίου Βασιλέως ὅτι τὴν φθαρτὸν τοῦτον ἐσιχάθημεν ὡς παράνομον».
Εἰς ταῦτα ἐπληρώθησαν εὐφροσύνης ἀμέτρου οἱ Ἅγιοι λέγοντες· «Αἰνέσωμεν συμφώνως τὸν Κύριον, ὅτι ἀγαθός· πρόσδεξαι, Δέσποτα, σήμερον ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἐπροσκάλεσες τὴν ἑνδεκάτην ὥραν εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ μαρτυρίου σου, καὶ δὸς αὐτοῖς τὸν μισθὸν ἄξιον τῆς ἀμετρήτου σου ἀγαθότητος, συναριθμῶν αὐτοὺς μὲ τοὺς προτελευτήσαντας Μάρτυρας». Ἀπὸ ταῦτα λαβόντες θάρρος οἱ στρατιῶται καὶ ποιήσαντες ἀντὶ ὅπλων τὴν σφραγῖδα τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ μέτωπον, ἐπήδησαν ὅλοι τὸν ἀριθμὸν εἰκοσιοκτὼ μὲ τὴν μακαρίαν μητέρα τοῦ βασιλέως καὶ ἔπεσαν εἰς τὴν βροντῶσαν ἐκείνην καὶ φλογίζουσαν κάμινον ἀγαλλιώμενοι καὶ ψάλλοντες μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀκίνδυνον, Πηγάσιον καὶ Ἀνεμπόδιστον, τελέσαντες τὸν μακάριον δρόμον τῆς ἀθλήσεως τῇ δευτέρᾳ Νοεμβρίου. Ἐφαίνετο δὲ καὶ χορὸς Ἀγγέλων μὲ τοὺς Ἁγίους ἐντὸς τῆς καμίνου ψάλλοντες, ἕως οὗ λαβόντες τὰς μακαρίας αὐτῶν ψυχὰς παρέστησαν εἰς τὸν Δεσπότην Χριστόν. Ὁ τόπος δὲ ὅλος ἐπληρώθη εὐωδίας ἀρρήτου τοσαύτης, ὥστε οἱ παρεστῶτες Χριστιανοὶ ἐθαύμαζον, οἵτινες τὰ ἱερὰ καὶ τίμια λείψανα, ὡς ἔπρεπεν, εὐλαβῶς ἐνεταφίασαν, εἰς Δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Ὁμοουσίου Θεότητος. Ἀμήν.